Vader Clint Edwards is verslaafd aan zijn smartphone. En niet zo’n beetje ook, want zijn gezin is er onderhand de dupe van.
Lees verder onder de advertentie
‘Verslaafd? Dat is een understatement’, schrijft hij op Scary Mommy.
Altijd ‘aan’
Clint werkt veel vanuit huis. Hij heeft een fulltime baan en een blog met honderdduizenden volgers, dus hij staat altijd ‘aan’. ‘Ik vind het fijn dat ik tijd met mijn familie kan doorbrengen terwijl ik ook nog kan werken, maar het komt er eigenlijk erop neer dat ik maar half ’thuis’ ben. Ik geef mijn kinderen niet mijn volledige aandacht en reageer vaak met ‘uhm’ en ‘oh’ op hun vragen. Iedere keer als ik mezelf hierop betrap, hoop ik dat mijn vrouw er niets van merkt, maar ze merkt het altijd.’
De vrouw van Clint kijkt hem dan aan alsof-ie een doodzonde begaat en dwingt hem z’n telefoon weg te leggen. Al gaat dat niet zo makkelijk. ‘Mobiele telefoons zijn een verslaving voor veel ouders. Ga eens naar een speeltuin en kijk om je heen: negen van de tien ouders zie je met een telefoon in hun hand. Ik oordeel niet, want ik ben één van hen, maar juist daarom heb ik besloten het roer om te gooien.’
Lees verder onder de advertentie
‘Ik hou van mijn telefoon’
Niet dat hij z’n telefoon nu compleet links laat liggen – dat gaat ook niet vanwege zijn baan, maar tijdens het avondeten laat hij ‘m in de slaapkamer. ‘Als we naar het park gaan, stop ik ‘m in mijn zak. Ook zet ik dat ding uit als ik met mijn zoon ga voetballen. Door mijn afleidingen te beperken, hoop ik geduldiger en betrokkener te worden. Ik weet zeker dat er ouders zijn die beweren helemaal geen smartphone te gebruiken: nou, fijn voor je. Ik ben blij dat ik niet meer in 1850 leef en ik hou van mijn telefoon. Maar ik realiseer me dat het nu tijd is om er iets minder van te houden, zodat ik mijn familie meer aandacht kan geven.’
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.