Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Agnes, moeder van 3 jongens (2, 5 en 9): “Mijn vriend en ik waren even naar de supermarkt. De twee jongsten gingen mee, de oudste (toen 8) was al de hele ochtend bij een vriendje in de buurt aan het spelen. Ideaal, want ik wist dat hij toch niet mee zou willen. Ik appte zijn moeder met de vraag of hij daar mocht blijven tot wij terug waren. Geen probleem.
Nog voordat ik de melk in mijn karretje had gezet, ging mijn telefoon. De moeder van het vriendje belde. Onze zoon en zijn vriendje hadden gezien dat het raam van onze voordeur kapot was. Kapot? Hoe dan? Mijn vriend en ik zijn direct naar huis gereden. En inderdaad: een enorm gat in het glas aan de onderkant van de voordeur. Overal lagen scherven. Het was dusdanig groot, dat iemand er zo doorheen had kunnen kruipen.
Onze eerste gedachten: er is ingebroken! De politie bellen deden we niet – vraag me niet waarom, ik was in paniek – maar mijn vriend ging het huis door om te checken of er iets weg was of erger, iemand binnen was. Maar niks daarvan. Alles lag op zijn plek. Geen lege kastjes, geen verdwenen tv of laptops. Hoe langer we nadachten, hoe vreemder het verhaal leek. Als iemand er doorheen was gekropen, had diegene zich moeten bezeren aan het gebroken glas. Maar daar waren geen sporen van. Dus… wat was er dan gebeurd?
Misschien een kind uit de buurt dat per ongeluk een bal tegen het raam had getrapt? Maar zo hard dat het hele raam brak? Dat leek ons onwaarschijnlijk. En waar was die bal dan? Niet bij ons binnen.
We kwamen er niet uit en besloten maar dat iemand een poging tot inbraak had gedaan en zich halverwege had bedacht. We hebben het glas afgeplakt, de volgende dag nieuw glas laten zetten, en gingen verder met ons leven. Al sliep ik wel nog een paar dagen wat onrustig, maar daarna verdween het voorval naar de achtergrond. Tot een jaar later. Toen kwam de aap uit de mouw. Mijn zoon kon het geheim niet meer voor zich houden.
Mijn zoon en ik zaten gezellig samen op de bank toen hij opeens diep zuchtte. Hij keek me aan met een blik die ik niet helemaal kon plaatsen en zei dat hij me iets moest vertellen. Hij kon het geheim niet meer voor zich houden. Wat bleek? Die bewuste dag was hij tijdens het buitenspelen even naar huis gegaan om een trui te pakken. Hij was vergeten dat we weg waren en bleef aankloppen. Geen reactie. Nog een keer kloppen. Niks. En toen werd hij boos. In zijn achtjarige wijsheid dacht hij: dan schop ik gewoon tegen de deur. Net zo lang tot ze open doen.
Je raadt het al. Voet dwars door het raam. In paniek rende hij terug naar zijn vriendje en deed alsof hij het raam al kapot had aangetroffen. Dat verhaal had hij vol overtuiging ook aan de moeder van zijn vriendje verteld, die ons vervolgens had gebeld omdat het leek alsof er was ingebroken.
Ik moest even schakelen. Maar uiteindelijk kon ik er een jaar later niet eens meer boos om worden. We hebben er samen maar hard om gelachen. Ach, hij heeft het er in elk geval niet nog twintig jaar mee hoeven rondlopen. En ik dubbelcheck sindsdien altijd maar even of mijn zoon zijn sleutel bij zich heeft. Just in case.“
Ook Sylvia werd verrast door haar dochter (10). Ze dacht maandenlang dat ze naar paardrijles ging, maar ‘de manege had haar al weken niet gezien’. Je leest hier wat er echt aan de hand was.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?Agnes, moeder van 3 jongens (2, 5 en 9): “Mijn vriend […]
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]
