Een nieuw schooljaar betekent (meestal) een nieuwe juf of meester. Om het de leerkrachten én haar kinderen zo makkelijk mogelijk te maken, schrijft Rachel Garlinghouse elk jaar een introductiebrief.
Kennis is macht, vindt Rachel. Daarom stuurt ze de nieuwe leerkrachten van haar kroost elk schooljaar een brief, waarin ze haar kinderen uitgebreid introduceert. ‘Hoe meer leerkrachten weten, hoe beter ze kinderen kunnen begeleiden. De voornaamste reden van de brief is om te vertellen dat mijn kinderen geadopteerd zijn. Het is voor ons belangrijk dat schoolprojecten inclusief zijn.’
Rachel begint de brief met een opsomming van positieve eigenschappen. Daarna noemt ze een paar dingen waar haar kind mee worstelde, maar wat nu een stuk beter gaat. ‘Het beheersen van woede, bijvoorbeeld. Ik leg ook uit waar mijn kind nu tegenaan loopt, zoals het maken van nieuwe vrienden of lezen.’ Een paar andere dingen die je volgens Rachel kunt benoemen, zijn: vakken waarin je kind uitblinkt, diagnoses of bijzondere behoeften en welke aanpak van leraren wel of juist niet werkt.
Lees ook
‘Moet ik van school eisen dat ze inclusiever lesgeven?’ >
Belangrijk om te onthouden: de brief is een samenvatting, geen uitgebreide omschrijving van je kind. Het is ook niet de bedoeling dat je onrealistische verzoeken doet. ‘Leraren zijn geen babysitters. Dat je deze informatie deelt, betekent dus niet dat een leerkracht het onderwijs helemaal op jouw kind afstemt. Maar het is een fijne start voor je kind én het geeft leerkrachten de kans om je kind beter te begrijpen.’
Bron: Scary Mommy
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Ziggy kiest voor een unieke babynaam voor haar dochter, geïnspireerd door een bekende actrice. Haar moeder vreest echter dat deze keuze tot pesterijen zal leiden.
Als ouder heb je vast wel eens het gevoel dat je woorden het ene oor in en het andere oor uit gaan bij je kind. Maar wist je dat de sterren misschien een handje meehelpen?
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week deelt Mariët (34) haar dilemma. Haar vierjarige dochter Rosie heeft namelijk een lactose-intolerantie, maar oma lijkt dat minder serieus te nemen.
Sommige situaties zorgen voor sprakeloze momenten. Pas achteraf doet je brein z’n werk en bedenk je je wat je eigenlijk had kunnen doen of zeggen. Florine, moeder van twee kinderen, ervaarde het onlangs in de supermarkt.
Sommige vrouwen zijn gewoon gemaakt om een boy mom te zijn. Al voordat ze kinderen krijgen, zeggen mensen het tegen ze: “Jij krijgt later vast alleen maar jongens.”
“Rosie heeft vandaag een tik gekregen”. Het was 17:00 uur op donderdagmiddag. Tegenover me stond juf Angelique met mijn kind op haar arm. “Ze probeerde een speeltje af te pakken van een groter jongetje en toen kreeg ze een pets. Daar was ze wel even verdrietig van.”
