Beeld: Pexels
Het huis opruimen en soppen: wie geen schoonmaakster heeft, moet zelf aan de slag. Blogger Mandy Roussel stelde het zo lang mogelijk uit, tot ze de troep niet langer kon aanzien.
‘Maar toen ik alles had schoongemaakt, voelde ik me verschrikkelijk’, schrijft ze op Scary Mommy.
Een vieze douche, stof in alle hoeken en gaten en een verdwaalde druif onder de stoel: Mandy negeerde alle tekenen dat haar huis toe was aan een flinke schoonmaak. Ze vertelt: ‘Hoewel ik er de tijd voor had – we hadden eindelijk eens een weekend zonder verplichtingen – betekende dit nog niet dat ik het ook moest doen. Toch?’
Lees ook:
Dit is dé tip voor moeders die rommel in huis zat zijn >
Op vrijdag en zaterdag lukt het haar prima om door de troep heen te kijken. Ze hangt op de bank, neemt haar kinderen mee naar het park en gaat ’s avonds een potje bingewatchen. Ze verheugt zich op een regenachtige zondag voor een Harry Potter-marathon met het hele gezin, maar het loopt anders. ‘Opeens scheen de zon’, zegt Mandy, ‘en zag ik de vernietiging: overal lag speelgoed, borden van het ontbijt en de lunch nog in de woonkamer en door alle kruimels leek het alsof de druif onder de stoel zorgvuldig geplaatst was in het interieur. Ik wist: dit hou ik niet veel langer uit.’
Mandy verzamelt moed en begint aan de schoonmaak. ‘Na drie kwartier was ik klaar en voelde ik me verschrikkelijk. Waarom deed ik dit? Waarom kon ik niet gewoon ontspannen?’ Volgens haar zijn er twee redenen: ‘Wij moeders hebben het zo druk, dat we ergens de controle over moeten houden om niet gek te worden. Of misschien is ons leven zo chaotisch dat we orde in huis moeten scheppen om wat rust te vinden. Als ik als moeder een superkracht zou kunnen kiezen, weet ik het wel: het negeren van een vies huis. Maar helaas is die superkracht alleen beschikbaar voor vaders – en ik kan me niet voorstellen dat zij het willen ruilen voor borstvoeden.’
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
