Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Elke week vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Ik zag het twee jaar geleden totaal niet zitten: een groep hysterisch drukke jongens in het gareel houden in zo’n benauwd zwemparadijs – veel te bang dat er een zou verdrinken. Toch ging ik overstag toen Stef voor de zoveelste keer vroeg of hij zijn kinderfeestje ‘alsjeblieeeeft’ in het plaatselijke zwembad mocht vieren. “Voor één keer dan”, reageerde ik. “Onder voorwaarde je maximaal drie vriendjes uitnodigt. En ze moeten allemaal zwemdiploma B op zak hebben.”
Ik had het nog niet uitgesproken of de uitnodigingen met het grapje ‘waar we naartoe gaan is een verassing, maar neem wel je zwemspullen mee’ waren al verstuurd. En twee weken later stonden Job en ik met vier uitgelaten kinderen in de kleedruimte van het zwembad. Het eerste uur verliep soepel: het was rustig en we hadden goed zicht op alle jongens. Maar toen het zwembad na anderhalf uur volstroomde en ik steeds meer moeite kreeg om alle kinderen in de gaten te houden, kreeg ik het benauwd. Onzin, vond Job. “Die kunnen prima zwemmen”, zei hij geïrriteerd. “Laat ze toch lekker.”
Lees ook: Experts waarschuwen: meeste kinderen verdrinken snel en zonder geluid
Niet veel later werden de ranja en snacks op het versierde tafeltje geserveerd en mochten de kinderen gaan eten. Maar toen ze omgeroepen werden, schoven er slechts drie kinderen aan. Jelle, het vierde vriendje, was nergens te bekennen. Stef zei dat-ie nog niet zo lang geleden aangaf eventjes naar de wc te gaan, maar daarna hadden ze ‘m niet meer gezien… Meteen haalde ik helse doemscenario’s in m’n hoofd: lag Jelle nu ergens op de bodem van het zwembad en had niemand het opgemerkt? Moest ik zijn ouders gaan inlichten? Ik rende compleet in paniek via de toiletten naar de badmeester, die naar eigen zeggen niets geks had gezien. Na twintig minuten met vijf man sterk tevergeefs te hebben gezocht, begon ik me toch echt zorgen te maken.
Tot ik Stefs stem door de gang hoorde galmen: ‘IK HEB ‘M GEVONDEN!’ Wat bleek? Jelle, hooggevoelig en daardoor snel overprikkeld, was in een kleedhokje gaan zitten en vervolgens op z’n handdoek in slaap gevallen. Ik kon wel huilen van blijdschap, maar wist één ding zeker: we vieren nooit meer een kinderfeestje in het zwembad.
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.