Recentelijk plaatste The New York Posteen artikel waarin wetenschappers schreven dat we moeten stoppen met schreeuwen tegen onze kinderen. Het zou zelfs tot gedragsproblemen kunnen leiden. Moeder Kristen Mae las het stuk en kan zich er tot op de dag van vandaag kwaad om maken.
Lees verder onder de advertentie
‘Ik schreeuw tegen mijn kinderen (8 en 12) en alle moeders die ik ken doen dat ook; daar is niets mis mee’, schrijft ze op Scary Mommy.
Lees verder onder de advertentie
‘Soms is het nodig’
Ze vindt dat het afgelopen moet zijn met dat softe gedoe. ‘Natuurlijk scheld ik mijn kinderen niet uit voor rotte vis, maar soms is schreeuwen nu eenmaal nodig. Om op tijd op school te kunnen komen, bijvoorbeeld. Om ze eindelijk eens aan het opruimen te krijgen of omdat het af en toe gewoon even te veel is.’ De wetenschappers pleiten voor een zachtere aanpak: zodra je kind doet wat jij van ‘m vraagt, moet je hem belonen. Met knuffels en een glimlach, compleet in Broadway-stijl.
‘Onzin’, schrijft Kristen. ‘Ik ga geen show opvoeren als ik wil dat mijn kind zijn schoenen pakt, bijvoorbeeld. Ik zeg hem dat-ie ze moet pakken, want dat is wat mensen doen. En ik bedank hem niet: voor het pakken van je schoenen hoef je echt geen bedankje. Kom op.’
Lees verder onder de advertentie
‘Kumbaya-aanbevelingen’
Ze vervolgt: ‘Het is duidelijk dat constant schreeuwen tegen je kind schadelijk kan zijn, maar onderzoeken als deze met hun Kumbaya-aanbevelingen, doen niets anders dan perfecte ouders zich rot laten voelen. Als jij als ouder je best doet, genoeg liefde aan je kinderen geeft, laat weten dat je er altijd voor ze bent en zinvolle gesprekken met ze hebt over hoe je een goed mens kunt zijn, maar je schreeuwt ook, dan doe je het toch prima?’
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.