Beeld: Shutterstock
Wil je niet dat je (schoon)familie een uur na je bevalling aan je bed staat om je baby te bewonderen? Volg dan het voorbeeld van Nicole Provo. Op haar blog legt ze uit waarom ‘nee’ zeggen na je bevalling helemaal niet egoïstisch is.
Al tijdens haar zwangerschap maakte Nicole haar naaste omgeving duidelijk dat ze minstens twee weken na haar bevalling geen bezoek wilde – niet in het ziekenhuis en niet thuis. ‘Klinkt extreem’, geeft ze toe, ‘maar het was noodzakelijk. Ik wilde alle tijd hebben om me te kunnen binden met onze dochter. Mijn man en ik moesten wennen aan de nieuwe routine en ons aanpassen aan onze rol als nieuwe ouders. Bovendien wilde ik er achter komen hoe ik een moeder kon zijn zonder advies of meningen van anderen.’
Nicole heeft veel blogs gelezen over de ‘regels’ voor kraamvisite. ‘Ik las vaak tips om hulp te bieden, zoals een was draaien of eten meenemen’, vertelt ze. ‘Dat klinkt natuurlijk mooi, maar niet alle moeders wensen die hulp.’
Lees ook:
Zo ga je om met kraamvisite >
Ze zegt zelf zeer specifieke manieren te hebben om dingen in huis te doen. ‘Als anderen dat overnemen, maakt me dat nog meer gestrest. Maar hoe zeg je nee tegen familie en vrienden die het goed bedoelen en alleen maar proberen je leven wat gemakkelijker te maken op dat moment?’
Als kersverse moeder heb je snel het gevoel dat je geen nee kunt zeggen, zegt Nicole. En daar zit volgens haar precies het probleem. ‘Ik zie online vaak berichten van aanstaande moeders voorbij komen, die zich zorgen maken over familieleden en vrienden die van plan zijn naar het ziekenhuis te komen zodra de bevalling begint. Maar ze kunnen geen nee zeggen. Ik heb dat wel gedaan. En veel vrouwen zeggen tegen mij: ‘Ik wou dat ik dat ook gedurfd had.’’
Volgens Nicole is dat de verkeerde manier van denken. ‘Nieuwe moeders hoeven geen ‘moed’ te hebben om grenzen te stellen’, zegt ze. ‘Ze moeten zoveel tijd nemen als ze nodig hebben na de bevalling. Dat is belangrijk en allesbehalve egoïstisch.’
Nog meer persoonlijke verhalen lezen?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
