Shirley is moeder van twee kinderen op de basisschool. Na jarenlang thuis voor zichzelf te hebben gewerkt, is ze nu in loondienst voor drie dagen in de week. Drie dagen op kantoor, wel te verstaan. Met één dag opvang en twee dagen werken onder schooltijd zou ze uit moeten komen. Echter, de schoolagenda gooit na twee weken werken al roet in het eten.
‘Hoe doen andere werkende ouders dat? Ik word nu al gek van de studiemiddagen op school!’
‘Al voordat ik zwanger raakte, werkte ik fulltime vanuit huis. Met een eigen bedrijf kon ik zelf mijn uren indelen en bepalen of ik thuis of in een koffiezaakje wilde werken. Toen de kinderen geboren werden, veranderde dat niet. Ik werkte weliswaar iets minder, maar had voor de rest geen extra opvang nodig. De twee dagen op het kinderdagverblijf en vervolgens de basisschool zorgde voor genoeg uren om te werken. Ook zijn de kinderen gewend aan het feit dat mama wel eens aan het werk moest als zij thuis waren. Geen probleem. Alles was prima geregeld.
Je zou denken dat het een droombaan was. Lekker vanuit huis je ding doen en er ondertussen kunnen zijn voor de kinderen. Jarenlang vond ik dat ook. Totdat ik toch op zoek wilde gaan naar een andere uitdaging. Weer werken voor een ander, met een team werken aan een mooi eindresultaat en iets meer vastigheid in de vorm van loon in plaats van zelf uitgeschreven facturen die per maand in bedragen verschilden. Ik zocht naar een stukje meer uitdaging, maar ook zeker naar iets meer rust. Dit jaar vond ik de baan waar ik naar op zoek was: als redacteur bij een leuk bedrijf in de buurt.
Het bedrijf dacht direct goed mee. De wachtlijsten op de BSO waren enorm, maar uiteindelijk lukte het me om een dag in de week opvang te krijgen. In samenspraak besliste ik dus één volledige dag te werken, en twee dagen onder schooltijd. Ongeveer zou dat wekelijks uitkomen op 20 uur. Omdat ik in de vakantie geen opvang heb en soms met een studiedag zit, hebben we afgesproken dat ik een nulurencontract krijg. Per maand maken we dan een rooster. Ontzettend fijn voor een moeder die ook thuis onmisbaar is.
Zo gezegd, zo gedaan. Het contract is getekend, het rooster voor november is gemaakt en inmiddels ben ik twee weken met veel plezier aan het werk. Maar wat is dat opeens met een extra studiemiddag, een dag een uur eerder uit en ander gekkigheden waarbij ik aanwezig moet zijn? Ik ben net aan het werk en word nu al gek van die studiemiddagen die in de agenda worden gezet!
Lees ook – ‘Ik ben een werkende moeder die het soms allemaal niet meer aankan’ >
Al die jaren heb ik de luxe gehad om mijn agenda aan te passen aan die van de kinderen. En ook: al die jaren heeft mijn partner de luxe gehad dat ík degene was die mijn agenda hierop kon aanpassen. Hij rijdt wel eens mee naar een excursie, maar hij heeft absoluut niet de mogelijkheid om opeens om 14.00 uur te zeggen: ‘joe, mijn kinderen komen eerder uit dus ik ben weg!’ Waren ze eerder uit? Dan stond ik op tijd op het schoolplein. Moest er iemand rijden naar een excursie? Geen probleem, ik doe dat wel. Nu pas voel ik: hoe doen andere werkende moeders dat? Ik krijg de vraag of ik écht niet kan rijden naar schaatsen, of ik écht niet even bij kan springen voor een fietsrondje naar gym en of ik écht niet mee kan naar de bibliotheek omdat ze niet genoeg rijouders hebben. Ik heb net zes werkdagen achter de rug en heb een onwijs voldaan gevoel, maar naar school en de kinderen toe voel ik me nu al enorm schuldig. Ik kan niet mee met deze uitjes, maar moet tegelijkertijd ook voor december met mijn werkgever om tafel om een rooster vol aanpassingen te maken. Een uur eerder uit, een studiemiddag en o ja, mijn jongste moet op een donderdag om 13.00 uur naar het ziekenhuis omdat er echt geen andere optie is.
Nu heb ik het onwijs goed kunnen regelen met mijn werk dat dit in samenspraak helemaal goed gaat komen. Dat ik op vrije middagen thuis ben voor de jongens, dat ik op tijd weg kan om de afspraak in het ziekenhuis te kunnen doen en dat ik zelfs in de vakanties niet hoef te werken en dus niet ingeroosterd word. Daar ben ik heel erg dankbaar voor. Maar als je gewoon een vast dienstverband hebt met een vastgesteld aantal uren waar niet van afgeweken kan worden?
De wachtlijsten op de BSO worden langer en langer, als ouder wordt er steeds meer van je verwacht op school en onze wensen qua carrières worden groter en groter. Mijn agenda staat vol met alles wat er van me verwacht wordt, wie wat regelt en hoe dingen opgevangen worden. Ik neem mijn petje af voor alle moeders die zich in deze spagaat bevinden en halleluja, ik ben ontzettend dankbaar voor de achterban die soms kan bijspringen. Het is toch wat, om een werkende moeder te willen zijn.’ Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
André Hazes en Monique Westenberg zijn opnieuw uit elkaar. Dit laten zij weten via Instagram. ‘Loslaten is groeien,’ schrijft Monique.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Soms krijg je een Tikkie waar je even van moet knipperen. Niet vanwege het bedrag, maar vanwege de brutaliteit. Van 2,75 euro voor een kopje thee tot de benzinekosten van een lift die je niet wilde — dit zijn de Tikkies die je niet zag aankomen.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
