Shirley is moeder van twee kinderen op de basisschool. Na jarenlang thuis voor zichzelf te hebben gewerkt, is ze nu in loondienst voor drie dagen in de week. Drie dagen op kantoor, wel te verstaan. Met één dag opvang en twee dagen werken onder schooltijd zou ze uit moeten komen. Echter, de schoolagenda gooit na twee weken werken al roet in het eten.
‘Hoe doen andere werkende ouders dat? Ik word nu al gek van de studiemiddagen op school!’
‘Al voordat ik zwanger raakte, werkte ik fulltime vanuit huis. Met een eigen bedrijf kon ik zelf mijn uren indelen en bepalen of ik thuis of in een koffiezaakje wilde werken. Toen de kinderen geboren werden, veranderde dat niet. Ik werkte weliswaar iets minder, maar had voor de rest geen extra opvang nodig. De twee dagen op het kinderdagverblijf en vervolgens de basisschool zorgde voor genoeg uren om te werken. Ook zijn de kinderen gewend aan het feit dat mama wel eens aan het werk moest als zij thuis waren. Geen probleem. Alles was prima geregeld.
Je zou denken dat het een droombaan was. Lekker vanuit huis je ding doen en er ondertussen kunnen zijn voor de kinderen. Jarenlang vond ik dat ook. Totdat ik toch op zoek wilde gaan naar een andere uitdaging. Weer werken voor een ander, met een team werken aan een mooi eindresultaat en iets meer vastigheid in de vorm van loon in plaats van zelf uitgeschreven facturen die per maand in bedragen verschilden. Ik zocht naar een stukje meer uitdaging, maar ook zeker naar iets meer rust. Dit jaar vond ik de baan waar ik naar op zoek was: als redacteur bij een leuk bedrijf in de buurt.
Het bedrijf dacht direct goed mee. De wachtlijsten op de BSO waren enorm, maar uiteindelijk lukte het me om een dag in de week opvang te krijgen. In samenspraak besliste ik dus één volledige dag te werken, en twee dagen onder schooltijd. Ongeveer zou dat wekelijks uitkomen op 20 uur. Omdat ik in de vakantie geen opvang heb en soms met een studiedag zit, hebben we afgesproken dat ik een nulurencontract krijg. Per maand maken we dan een rooster. Ontzettend fijn voor een moeder die ook thuis onmisbaar is.
Zo gezegd, zo gedaan. Het contract is getekend, het rooster voor november is gemaakt en inmiddels ben ik twee weken met veel plezier aan het werk. Maar wat is dat opeens met een extra studiemiddag, een dag een uur eerder uit en ander gekkigheden waarbij ik aanwezig moet zijn? Ik ben net aan het werk en word nu al gek van die studiemiddagen die in de agenda worden gezet!
Lees ook – ‘Ik ben een werkende moeder die het soms allemaal niet meer aankan’ >
Al die jaren heb ik de luxe gehad om mijn agenda aan te passen aan die van de kinderen. En ook: al die jaren heeft mijn partner de luxe gehad dat ík degene was die mijn agenda hierop kon aanpassen. Hij rijdt wel eens mee naar een excursie, maar hij heeft absoluut niet de mogelijkheid om opeens om 14.00 uur te zeggen: ‘joe, mijn kinderen komen eerder uit dus ik ben weg!’ Waren ze eerder uit? Dan stond ik op tijd op het schoolplein. Moest er iemand rijden naar een excursie? Geen probleem, ik doe dat wel. Nu pas voel ik: hoe doen andere werkende moeders dat? Ik krijg de vraag of ik écht niet kan rijden naar schaatsen, of ik écht niet even bij kan springen voor een fietsrondje naar gym en of ik écht niet mee kan naar de bibliotheek omdat ze niet genoeg rijouders hebben. Ik heb net zes werkdagen achter de rug en heb een onwijs voldaan gevoel, maar naar school en de kinderen toe voel ik me nu al enorm schuldig. Ik kan niet mee met deze uitjes, maar moet tegelijkertijd ook voor december met mijn werkgever om tafel om een rooster vol aanpassingen te maken. Een uur eerder uit, een studiemiddag en o ja, mijn jongste moet op een donderdag om 13.00 uur naar het ziekenhuis omdat er echt geen andere optie is.
Nu heb ik het onwijs goed kunnen regelen met mijn werk dat dit in samenspraak helemaal goed gaat komen. Dat ik op vrije middagen thuis ben voor de jongens, dat ik op tijd weg kan om de afspraak in het ziekenhuis te kunnen doen en dat ik zelfs in de vakanties niet hoef te werken en dus niet ingeroosterd word. Daar ben ik heel erg dankbaar voor. Maar als je gewoon een vast dienstverband hebt met een vastgesteld aantal uren waar niet van afgeweken kan worden?
De wachtlijsten op de BSO worden langer en langer, als ouder wordt er steeds meer van je verwacht op school en onze wensen qua carrières worden groter en groter. Mijn agenda staat vol met alles wat er van me verwacht wordt, wie wat regelt en hoe dingen opgevangen worden. Ik neem mijn petje af voor alle moeders die zich in deze spagaat bevinden en halleluja, ik ben ontzettend dankbaar voor de achterban die soms kan bijspringen. Het is toch wat, om een werkende moeder te willen zijn.’ Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
Ouders in heel Nederland zitten met een plakkerig probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, die zouden moeten kunnen herplakken, zitten vast op de ramen. Kek Mama to the rescue!
