Chayah: ‘In de winkel kreeg hij een poepexplosie die zelfs Superman niet had kunnen stoppen’

“Het was een van die dagen waarop ik mezelf ervan had overtuigd dat het makkelijk zou zijn om met een baby naar de supermarkt te gaan. ‘Gewoon even wat brood en babyvoeding halen, that’s it‘, dacht ik optimistisch. Mijn zoon Finn was net zes maanden oud en leek redelijk tevreden in de draagzak. Alles onder controle, dacht ik.

Serieuze boodschap

Nou, niet helemaal, dus. Het ging al mis bij de broodafdeling. Terwijl ik op mijn gemak wat verse croissantjes bekeek, hoorde ik ineens een vreemd geluid. Eerst dacht ik dat het de supermarktmedewerker achter mij was, maar nee.. Toen ik naar Finn keek, zag ik het meteen: hij was druk bezig om een serieuze boodschap te produceren. En niet zomaar een. Je kent ze wel, die mega-luiers die zelfs Superman niet had kunnen stoppen.

Ik probeerde rustig te blijven. ‘Weet je wat’, mompelde ik wat tegen Finn, ‘we gaan gewoon snel door naar de kassa.’ Binnen een paar minuten zou ik de winkel uit zijn, voordat de situatie volledig zou ontsporen. Maar Finn had andere plannen.

Op volle kracht

Terwijl ik met een flinke pas naar de kassa liep, hoorde ik ineens een nat, borrelend geluid dat me de koude rillingen gaf. De moed zakte in mijn schoenen. En toen gebeurde het: ik voelde iets warms langs mijn hand glijden. Ik keek naar beneden en zag het ondenkbare: de babypoep zat overal! Alsof zijn luier had besloten collectief ontslag te nemen. Het was het soort poepexplosie dat zelfs op volle kracht geen luier aankon.

Daar stond ik dan: midden in de supermarkt, terwijl de geur zich langzaam maar zeker om me heen verspreidde. Finn keek me ondertussen met zijn grote, onschuldige ogen aan, alsof hij net een nobele prestatie had geleverd.

Verdwijnen in de bak met aanbiedingen

Met mijn ene schone hand greep ik de boodschappen en legde het op de band bij de kassa, alsof er niets te zien (en te ruiken) was. Maar ja, hoe onopvallend kun je blijven met een baby die ruikt alsof hij net uit een mesthoop is gekropen?

Lees ook: Gras, bloed of poep: zo verwijder je veelvoorkomende vlekken

Terwijl ik in de rij stond, gebeurde natuurlijk precies wat je niet wilt: de vrouw voor me draaide zich om, snoof even, en trok een gezicht dat duidelijk zei: ‘Wat is hier aan de hand?’ Ik kon haar geen ongelijk geven, maar wilde ook het liefst verdwijnen in de bak met aanbiedingen. ‘Gaat alles goed?’ vroeg de caissière vriendelijk toen ik aan de beurt was. ‘Ja, hoor, super!’ mompelde ik nerveus, terwijl ik snel mijn spullen in de tas gooide, mij richting de uitgang van de supermarkt manoeuvreerde en hoopte dat de geur niet nog meer aandacht zou trekken. Ik had de moed opgegeven toen ik een man hoorde fluisteren: ‘Zo, die heeft flink gegeten.’

Belangrijke les

Eenmaal bij de auto, voelde ik eindelijk wat opluchting. Maar ja, daar stond ik weer: een draagzak vol poep, een baby die eruitzag alsof hij in een modderbad had gerold, en ikzelf bedekt in sporen van wat ooit gewoon in een luier had moeten blijven. Toen ik uiteindelijk Finn had verschoond – in een onmogelijk kleine achterbak – besefte ik één ding: ik zou dit moment nooit vergeten. En ondanks de gênante blikken en mijn eigen stress, moest ik toch een beetje lachen. Dit is een verhaal om jaren later aan Finn te vertellen, wanneer hij oud genoeg is om het te waarderen – of om zich kapot te schamen. Maar tegenwoordig heb wel altijd een reserve-outfit in de auto liggen. Voor ons allebei.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.