“Zes jaar geleden begon ik met Instagram. Eerst deelde ik voornamelijk over gezond eten, maar toen ik zwanger raakte van Yentl, richtte ik me vooral op het moederschap. De eerste foto met ons drieën werd opgepikt door een grote babywinkel en toen is het balletje gaan rollen. Inmiddels worden we gevraagd voor fotoshoots en interviews, heel bizar. Ik ben allesbehalve een bekende Nederlander, maar als ik op straat herkend word, voelt het soms wel zo. Vroeger keek ik vaak naar de hoeveelheid volgers – ik wilde er graag tienduizend – maar nu ben ik daar niet zo mee bezig. Ik vind het geweldig dat iemand mij volgt om wie ik ben en wat ik doe. Dat geeft me energie.”
“Ik maak het áltijd gezellig, waar we ook zijn. Dat heb ik van huis uit meegekregen: als ik uit school kwam, zat mijn moeder klaar met thee en koekjes. Dat probeer ik ook voor mijn dochters te doen, bijvoorbeeld met een borrelplank vol fruit en tomaatjes of een girlsnight met kaarsen aan. Mijn kinderen staan voorop en ik laat alles vallen om ze een leuke dag te bezorgen. Dat is ook weleens lastig, want daardoor loop ik altijd achter de feiten aan. Laatst wilde ik op zondag het huis opruimen, maar het was lekker weer en de kinderen wilden naar buiten, dus dat hebben we toen gedaan. Als het om de opvoeding gaat, heb ik meerdere kanten. Ik kan streng zijn – zo moeten mijn dochters altijd beleefd zijn en hun eigen spullen opruimen – maar tegelijkertijd ben ik heel makkelijk. In een speelgoedwinkel zeg ik drie keer nee en heb ik uiteindelijk toch geen ruggengraat.”
Kimberly met haar man Ricardo en hun dochters Yentl en Loua
“Het verdelen van mijn aandacht. Mijn dochters hebben door hun leeftijd verschillende behoeftes. En ze eisen allebei hun aandacht op. Als ik met de een knuffel, wil de ander ook, maar niet tegelijkertijd. Ik probeer daarom ook een-op-eentijd met ze te hebben. Op dinsdag ben ik vrij en doe ik wat leuks met Loua. Yentl en ik gaan eens in de zoveel tijd samen naar de Efteling. Wat ik ook lastig vind, is het gebrek aan me-time. Ricardo heeft een drukke baan als chef-kok en is tijdens de spits vaak weg. Soms verlang ik terug naar de tijd dat ik rustig kon stilzitten en wakker worden zonder te horen: ‘Mamaaaa, ik moet plassen.’”
“De liefde die ik van mijn kinderen krijg. Soms kan ik ze achter het behang plakken, maar dat weegt niet op tegen de mooie momenten. Dat twee kleine mensjes jou nodig hebben en volledig op je vertrouwen, vind ik zo bijzonder. Sinds ik het leven door de ogen van mijn dochters zie, ben ik de kleine dingen meer gaan waarderen. Ik trek altijd alles uit de kast om het gezellig te maken, maar dat is helemaal niet nodig. Yentl zei laatst: ‘Mam, we hoeven niet per se iets leuks te doen, thuis kunnen we ook fijn spelen’. Dat was echt een eyeopener. We kijken elke dag uit naar ons koffiemomentje, een echte traditie. Dan maak ik voor mijn dochters een babyccino.”
“Als ik ook maar één iemand kan helpen door mijn verhaal te vertellen, is dat al genoeg. Ik deel het niet om zielig gevonden te worden, maar ik wil taboes doorbreken. Ik had vroeger een ingewikkelde relatie met eten en bewegen. In het begin van mijn relatie met Ricardo kwam ik behoorlijk veel aan. Ik ben gaan afvallen en bleef een tijd op een gezond gewicht. Maar toen het niet meteen lukte om zwanger te raken, werd PCOS geconstateerd. Het advies om meer op mijn voeding te letten, nam ik heel serieus. Ik sloeg al snel door: ik ging niet meer drie keer in de week, maar zeven keer in de week naar de sportschool. Twee tot drie uur lang. Na anderhalf jaar proberen, raakte ik zwanger van Yentl. Zelfs met haar in mijn buik woog ik maar 54 kilo. Een vakantie in Italië – waarin Yentl in het ziekenhuis belandde met de zesde ziekte en mijn moeder een hartstilstand kreeg – was een kantelpunt. Met professionele hulp ben ik er gelukkig sterker uitgekomen. Door wat ik heb meegemaakt, ben ik extra alert op mijn dochters. Laatst zei Yentl dat je van snoep dik wordt. Nou, daar gaan mijn nekharen van overeind staan. Ze mogen heus niet de hele dag door snoepen, maar om wat lekkers doe ik niet moeilijk.”
“Nee, ik heb tot nu toe – even afkloppen – geen last van momshaming. Ik vind het vreselijk om bij andere influencers soms zulke nare reacties te lezen. Natuurlijk denk ik ook weleens: dat zou ik totaal anders aanpakken, maar wie ben ik om daar iets over te zeggen? Laat iedereen in z’n waarde en wees iets liever voor elkaar.” Kort na dit interview kreeg Kimberly een lading kritiek over zich heen nadat ze bij haar dochter (2) gaatjes liet schieten. Op Instagram beet ze van zich af.
Dit bericht op Instagram bekijken
Nog meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Als ouder doe je er alles aan om je kind veilig te houden. Maar helaas heb je dat niet altijd zelf in de hand. Lina’s ergste nachtmerrie werd werkelijkheid: haar zoon verdween van de opvang. De redder? Zijn GPS tracker.
Ah, Harry Potter! Die magische wereld waar iedereen – van kinderen tot volwassenen – zich in kan verliezen. Maar voordat je je mini-me introduceert aan Zweinstein, rijst de vraag: op welke leeftijd is dat eigenlijk een goed idee? Want hoewel het eerste boek begint met een elfjarige Harry die nog geen vlieg kwaad doet (behalve […]
Een treinrit kan een spannend uitje zijn. Niet alleen voor je kind, maar ook voor jou als ouder. Denise (36) nam haar vijfjarige dochter voor het eerst mee met de trein, maar dat avontuur liep anders dan verwacht.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Janna (28) probeerde samen met haar vriend Ward (29) een polyamoureuze relatie. Wat eerst een spannend idee leek en een volgende stap naar ultieme vrijheid, betekende uiteindelijk het einde van hun relatie.
Een moeder die haar dochter de vrije hand geeft om haar op te maken, dat kan niet misgaan, toch? Oja, toch wel. Lauren weet er alles van, die kreeg namelijk een kunstwerk van permanente marker op haar huid.
