Glennis Grace (37) is er eindelijk van overtuigd: ze is het waard om van gehouden te worden. En een goede moeder voor Thony (9).
Als je haar zo stralend met haar kind ziet dansen, kroelen, dubbel liggen, is het bijna niet te geloven dat Glennis Grace pas sinds kort het gevoel heeft dat ze er mag zijn. Dat ze een leuk mens is. Robert, haar drummer op wie ze twee jaar geleden knetterverliefd werd, heeft haar wakker geschud. Niet alleen liet hij haar zien dat ze wél iemand is om van te houden. Ook kreeg ze door hem een andere kijk op haar jeugd. “Mijn ouders maakten veel ruzie. Daardoor had ik als kind het gevoel dat ik er niet toe deed, ze hielden geen rekening met mij, mijn broer en twee zussen. Vertrouwen, je veilig voelen, gezien worden, ik kende het niet. Op het moment dat ik ging zingen, kreeg ik opeens wel aandacht. Ik weet nu dat ik zong om mijn moeder te pleasen, om gezien te worden.”
Aan haar jeugd heeft Glennis één ijzeren opvoedregel overgehouden: haar zoon Thony (9) wordt nooit geslagen. “Mijn moeders handjes zaten los, die van mijn vader gelukkig niet. Ik heb ervoor gekozen om op dit moment geen contact met haar te hebben, met mijn vader heb ik wel contact. De angst die ik heb gehad voor mijn moeder – dat mag geen enkel kind overkomen. Ik kan me niet voorstellen dat mensen hun kinderen kunnen slaan. Mijn moeder zei: ‘Maar jullie waren krengen van kinderen! Er was geen land met jullie te bezeilen.’ Nu denk ik: je snapte zelf toch ook wel waarom? Als je als kind altijd op je tenen moet lopen omdat je moeder agressief en gespannen is, dan word je baldadig. Als ik niet lekker in m’n vel zit, merk ik dat ook aan Thoon. Helemaal toen hij jonger was.”
De pijn is nog vers, al is Glennis intussen 37 en is ze al sinds haar zestiende het huis uit. Toch vertelt ze het allemaal rustig, gelaten. Met haar lekker vette Amsterdamse tongval kiest ze haar woorden zorgvuldig. “Ik ben me er nu pas van bewust dat het er niet normaal aan toeging in mijn jeugd. Langzaam vallen de puzzelstukjes in elkaar, dankzij Robert. En mijn therapeut. In het begin vond ik therapie zwaar, en soms nog steeds. Thony is een pienter jochie, hij ziet het aan mijn ogen. Hij voelt het, terwijl ik denk dat ik het niet laat merken. ‘Wat is er mam?’ Soms ben ik eerlijk tegen hem, maar ik moet voorzichtig zijn. Hij is heel sensitief, maakt zich snel zorgen. Maar ik vind het ook belangrijk dat hij weet dat je gevoelens mag uiten, dat je verdrietig mag zijn. En dat hij met zijn gevoelens altijd bij mij terecht kan.”
Met Moos, de vader van Thony, was Glennis vijf jaar samen. Haar nieuw verworven vrijheid na de scheiding maakte Glennis blij, maar Thony was boos dat zijn ouders uit elkaar waren. Hij verhuisde ineens met zijn moeder van Almere naar Amsterdam, zat op een school waar het niet lekker ging. En zijn moeder was beredruk omdat ze net een nummer 1-hit scoorde met de single Afscheid. “Zijn hele leven was overhoop gehaald. Ik wilde mijn kind gelukkig zien, en dat was hij niet. Hij was vijf, kon zich niet goed uiten. Het afgelopen jaar is hij zo veranderd, zo opgebloeid.” Thony zit lekker in z’n vel. Ze wonen weer in Almere omdat Glennis het huis niet verkocht kreeg en Thony er graag weer wilde wonen. En dat Robert in hun leven kwam, gaf ook rust en structuur. “Ik moet eerlijk zeggen: ik was in die jaren tussen de scheiding en de komst van Robert een beetje de controle kwijt over hoe het allemaal moest. Ik vind mezelf geen slechte moeder, maar ik moest ineens alles alleen doen. Ik zat soms met mijn handen in het haar. Iets heel simpels: toen ik nog met Moos was, aten we nooit met z’n drieën aan tafel. En toen ik met Thony alleen was, at hij ’s ochtends een boterham voor de televisie. Robert is ouderwets opgevoed. Hij wil ’s ochtends de televisie uit, samen ontbijten aan tafel. Dat was voor mij een omschakeling. Ik was zo verliefd, ik deed toen eigenlijk alles wat Robert bedacht. Ik vond die verandering prettig en ik merkte aan Thony dat hij opener werd, meer praatte.”
Lees het hele interview in Kek Mama 02-2016.
Lees hier alle BN’er interviews.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
Ouders in heel Nederland zitten met een plakkerig probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, die zouden moeten kunnen herplakken, zitten vast op de ramen. Kek Mama to the rescue!
