Ionica Smeets (38) is wiskundige en moeder van Tex (7) en Rifka (2). In Kek Mama checkt ze de zin en onzin van opvoedfabels en -feiten: hoef jij dat niet meer te doen.
Dit jaar is er een grote conferentie over wetenschapscommunicatie in Nieuw-Zeeland. En het hoort bij mijn werk naar dat soort bijeenkomsten te gaan. Dus meldde ik me aan en diende bij de organisatie een paar voorstellen in om daar over mijn onderzoek te vertellen. Wekelijks kreeg ik mail over de interessante sprekers die zouden komen en adembenemende foto’s van Nieuw-Zeeland. Ik smeedde plannen om met een collega nog een kleine rondreis te maken na de conferentie. Er is zo veel moois daar, kom maar door met die pinguïnkolonies en landschappen uit Lord of the Rings.
Maar toen ging Han voor zijn werk anderhalve week naar Chicago en zag ik hoe thuis alles instortte. Hoe de kinderen papa met de dag meer misten en onhandelbaar werden. Hoe ik het nauwelijks voor elkaar kreeg in mijn eentje het huishouden draaiend te houden terwijl ik ook gewoon doorwerkte. En hoe het na Hans thuiskomst een paar weken duurde voor we weer terug waren in ons vertrouwde ritme.
Ineens had ik helemaal geen zin meer in de andere kant van de wereld. Was naar pinguïns kijken eigenlijk wel leuker dan met Tex en Rifka naar onze eigen knullige kinderboerderij? Ik besloot het rondreisje uit mijn schema te schrappen. Ik ging alleen naar die conferentie en dan weer lekker naar huis.
Inmiddels waren mijn voorstellen voor lezingen geaccepteerd, dus ik zou ook echt iets te doen hebben in Nieuw-Zeeland. Maar toen ik vliegroutes begon uit te zoeken, zonk de moed me in de schoenen. De snelste route kostte 26 uur. Daarin zaten twee overstappen van krap een uur; als ik een daarvan miste, zou de reis meteen veel langer duren. Misschien was het veiliger een paar uur per overstap in te plannen. Ik vond een schema dat op de heenweg langs Tokio ging en op de terugweg via Vancouver. Twee steden waar ik nog nooit ben geweest en heel graag een keer naartoe zou willen. Maar met een tussenstop van vier uur zou ik waarschijnlijk niet veel meer zien dan het vliegveld.
Ik rekende uit dat de totale reistijd rond de zeventig uur zou zijn. Had ik al gezegd dat de conferentie zelf slechts drie dagen duurde? De twijfel sloeg toe. Was ik niet totaal geschift als ik daarvoor op en neer vloog naar de andere kant van de wereld? Hoelang zou ik nodig hebben voor ik thuis weer een beetje gezellig was na zo’n slopende reis?
Ik vroeg advies aan een oudere collega. Ik legde uit dat ik een voorbeeld wilde stellen door te gaan. Laten zien dat het kan: moeder zijn én carrière maken. Hij keek me aan en vroeg: “Maar wat voor voorbeeld wil je nu echt zijn?”
Ik heb de conferentie afgezegd.
Als je ook iets gecheckt wilt hebben: mail ionicacheckt@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 03-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.
