Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Sylvia (40) is moeder van Malou (17). Ze woont samen met Marlon (36).
“Mijn eerste zwangerschap was niet gepland. Een ongelukje na een wilde nacht en de vader maakte het direct duidelijk: hij was niet van plan een aandeel te nemen in de opvoeding. Betalen zou hij wel, en daarmee was voor mij de kous af.
Malou en ik leefden als een soort Gillmore Girls, dolgelukkig met z’n tweeën en meer dan misschien goed is als vriendinnen, in plaats van moeder en dochter. Natuurlijk had ik weleens een scharrel, maar nooit iets serieus. Malou kreeg er in elk geval nooit iets van mee. Tot Marlon vier jaar geleden onbedoeld bleef plakken. Wat een avontuurtje had moeten zijn, bleek vrijwel direct meer: we wilden niet meer zonder elkaar. Pas na een jaar stelde ik hem voor aan Malou. Die ontving hem met open armen, en sinds anderhalf jaar wonen we samen. Alles is pais en vree, maar één onderwerp durven we niet aan te kaarten bij mijn dochter: onze kinderwens.
Lees ook – ‘Mijn vriend wil dolgraag vader worden, maar ik twijfel over een tweede leg’ >
Hoewel ik denk dat Malou het enig zou vinden, een broertje of zusje, voel ik me schuldig onder de wetenschap dat een baby de gezinsdynamiek totaal zal veranderen. Altijd draaide alles om Malou, ook toen Marlon al bij ons woonde. Het was zij en ik, en niemand anders. Een baby ís iemand anders. Het voelt daardoor alsof ik voor een ander kies, en mijn dochter deels afwijs door het onderwerp alleen al bespreekbaar te maken.
“Het voelt alsof ik voor een ander kies, en mijn dochter deels afwijs”
Ze is al zeventien, en zelfstandig. Voor hetzelfde geld woont ze niet eens meer thuis als de baby geboren wordt – mits een zwangerschap ons gegeven is, want ik ben de jongste niet meer. Toch twijfel ik: is een tweede leg – of alleen al het denken daaraan – egoïstisch naar mijn dochter?” Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
