Iven Cudogham: ‘Zie ik een baby, voel ik altijd weer vlinders in mijn buik’

Kimberley van Heiningen

20 december, 2024 - 11:00

Leestijd: 4 minuten

“Hoe strakker de planning, hoe groter de teleurstelling. Dus plannen doe ik niet zoveel. Tuurlijk, de kinderen moeten naar school of naar sport… maar verder plan ik alles er een beetje omheen. Lukt iets niet, dan is dat maar zo. Veel ouders stressen met kinderen, ik niet. Dat is mijn Surinaamse mentaliteit: no spang, maak je niet druk. Eerlijk is eerlijk: ik ben ook wel relaxter geworden per kind. Bij de eerste neem je tachtig luiers en een reservespeen mee als je naar buiten gaat. Bij de vierde dacht ik: die kopen we wel onderweg. Ook omdat ik heb geleerd: hoe relaxter jij als ouder bent, hoe relaxter het kind. Al is het ook geen copy-paste: waar Jazz alles direct van me aannam, heeft Pixie kaders en meer ruimte nodig. Zo leer ik van ieder kind en iedere fase.

Lees ook

Persoonlijk

Frank van der Lende: ‘Dat alles in het teken staat van die kleintjes kost me veel minder moeite dan gedacht’

Team

Met een groot gezin ben je een team en help je elkaar. Althans, dat is de bedoeling; de pubers hebben er niet altijd zin in. Met de oudsten hebben we oppas aan huis – zij letten vaak op de kleintjes en krijgen daar ook weleens voor betaald. Win-win; kan ik weer met Cynthia de hort op. Zij is mijn grote liefde. Op mijn zeventiende vond ik haar al zo out my league prachtig en nog steeds. Ze zei direct dat ze later zes kinderen wilde. Daar lachte ik toen om, maar we kregen er zelfs nog een bonus bij.

Ons geheim is dat we flink kunnen knetteren. We verschillen van elkaar als dag en nacht. Gooi ik iets weg, wil zij het bewaren. Doe ik iets meteen, overdenkt zij het. Wil ik naar buiten, wil zij binnen blijven. Dat is soms frustrerend en confronterend, maar ook de reden dat het werkt. Ik moet er niet aan denken om met een vrouwelijke Iven te leven.

Rugzakje

Mijn grootste dilemma als vader is dat ik wil dat we altijd maar plezier hebben. Mijn moeder was geestesziek, ik heb als jochie veel depressies van dichtbij meegemaakt. Op mijn vijftiende was ik emotioneel al veel stabieler dan mijn moeder. Kind zijn of puberen kon ik niet, omdat ik al moest zorgen. Zo heeft ieder z’n rugzakje, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik zoveel plezier wil maken met mijn kinderen en dat ze zich altijd veilig voelen. Maar je kan het niet altijd leuk hebben in het leven en juist in een veilige situatie hoort een ruzietje op z’n tijdje er ook bij.

Me-time

Tijd voor mezelf zit in de kleine momenten. Als ik ergens alleen een kop koffie drink, laad ik al op als een Duracellkonijn. Het is fijn om soms alleen te zijn, maar ik kan ook maar moeilijk zonder ze. Ben ik voor werk in Suriname, zijn we na een dag alweer aan het Facetimen. Gaan de kinderen een nachtje uit logeren, kijken Cynthia en ik elkaar aan: wat moeten we nu?

Kriebels

Rationeel weet ik wel dat de babytijd achter ons ligt. Wij zijn ook niet meer de jongsten: mijn zaadjes zwemmen inmiddels op hun rug de verkeerde kant op en aan Cynths eitjes geen polonaise meer. Maar in mijn hart voelt het toch anders: zie ik een baby, voel ik altijd weer vlinders in mijn buik. Ik vind alles leuk aan die mormeltjes: de geur, die spekkige beentjes, zelfs het ’s nachts eruit moeten vind ik niet erg. In mijn telefoon verzamel ik mooie namen, dat is mijn tic, en heb er nu weer drie op mijn lijstje staan. Nee, gevoelsmatig is ons huis nooit vol.”

Dit interview met Iven Cudogham stond eerder in Kek Mama Special 3 Modern (Happy) Family.

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time