Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (9) en Róman (7). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
De laatste tijd denk ik vaak aan Amsterdam-Noord. Aan de tijd dat de randen van natuurgebied Het Twiske nog niet volledig volgebouwd waren. Aan de zomermiddagen waarin we in roeibootjes naar de molen voeren.
Aan zoenentikkertje, aan zwemmen in De Breek, aan de kinderdisco in het buurthuis en de Playbackshow waar ik vol pathos True colors van Cindy Lauper deed (laatste plaats). Aan Dolly Dots-dansjes met Marie-Jeanne, mijn hartsvriendin. Aan rolschaatsen. Aan de stapels pannenkoeken die haar moeder José bakte als ze uit haar atelier gekomen was. Aan dat magische atelier waar we soms een eigen passe-partout kregen om een schilderij in te maken. José was anders dan andere moeders. Natuurlijk was ze net als vele anderen lief en praktisch, maar intussen werkte ze aan een oeuvre, aan een uiting van haarzelf. En daar in haar atelier waanden we ons even kunstenaars, net als José was, de kunstenares in een achtertuin.
Lees ook
‘Mijn zoon blijkt het evenbeeld van mijn moeder’ >
Jarenlang zaten de herinneringen hieraan weggestopt. Ik was te druk met het leven, met een eigen gezin stichten waarvoor ik pannenkoeken bak. Maar sinds mijn moeder overleed, poppen herinneringen regelmatig op als belletjes van een bruistablet. Mijn moeder die weliswaar geen kunstenares was, maar ook anders. Creatief, bijzonder, eigenzinnig. Op zoek naar uitingsvormen. Om te vertellen over haar geest, haar visie, haar artisticiteit. Ze is er haar leven naar op zoek geweest. Maar haar bipolaire hoofd vond geen rust in schilderijen. En net op het moment dat een val van de trap een einde aan al haar zoeken maakte, mailde José me. Of ik naar haar expositie wilde komen.
Onmiddellijk rook ik de geur van pannenkoeken. Ik las op haar website hoe José was uitgewaaierd. Ze had naam gemaakt in Amerika, Frankrijk, Duitsland, Monaco en Oostenrijk. Ze bouwde aan een oeuvre, herkenbaar, impressionistisch, bijzonder in haar kleurgebruik.
Het mooie aan kunst is dat het je overal naar toe kan brengen. Het bracht José de wereld. Bij de expositie, pal onder een schilderij van een dansend jong meisje, omhelsde ze me weer. En bracht ze mij terug naar Amsterdam-Noord. Naar dat huis in de achtertuin. Naar de geur van pannenkoeken. En zo ook een heel klein beetje terug naar mijn moeder.
Deze column staat in Kek Mama 07-2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Iedereens postpartum ervaring is anders, de ene zit op een roze wolk, de ander ligt helemaal in de kreukels. Maar wat deze pas bevallen vrouw meemaakte, slaat echt alles. En het heeft alles te maken met haar man en zijn moeder…
