Jegor uit Over Mijn Lijk: ‘Als ik met hem ben, denk ik niet aan mijn ziekte’

“Lev geeft me zoveel levensenergie. Als ik met hem ben, denk ik niet meer aan mijn ziekte. Daar heb ik helemaal geen tijd voor: de flesjes en luiers gaan gewoon door. Soms gaan we op in de waan van de dag, andere momenten beleef ik heel bewust. Ik weet dat onze tijd samen niet meer terugkomt en ik weet niet hoelang we samen hebben. Misschien twintig jaar, laten we het hopen, maar het kan volgende maand ook helemaal fout zijn. Daarom wil ik samen zoveel mogelijk herinneringen maken. Als dat betekent dat iets financieel gezien eigenlijk nét niet kan deze maand, doe ik het toch. 

Meer dan gehoopt

Het vaderschap brengt me zoveel meer dan ik had gehoopt, maar het was wel wennen. Je moet op zoek naar een nieuwe balans voor jezelf, maar ook in je relatie. Het is heftig voor Daisy dat het merendeel op haar terechtkomt. Ik kan er ’s nachts niet te vaak uit; slaaptekort triggert een epileptische aanval. Met Lev in bad gaan is spannend. Gaat het mis, dan loopt het slecht af voor ons beiden. Maar goed, Daisy is op zo’n moment thuis en ik wil niet leven in angst.

Grootste angst

Lev was onze grote wens en een hele bewuste keuze. We hebben er lang over nagedacht en toch was ik degene die op een gegeven moment twijfelde. Ik bleef maar zoeken op het internet naar wetenschappelijke studies over hoe het is om op te groeien zonder vader en las zoveel negatieve reacties. Op een nacht brak ik en kroop ik huilend tegen Daisy aan. Moeten we het wel doen? Kort daarna voelde ik vanuit het niets een kracht in mezelf: niet zo janken man, het komt heus wel goed. Ik wilde Lev ook niet voor mij, maar omdat ik hem het leven gun en hem zoveel wil leren. En dat ik mijn moeder nog een kleinkind heb kunnen geven, maakt me trots. Dat sommige Over Mijn Lijk-kijkers het egoïstisch vonden en nare reacties achterlieten, doet me nu niet meer zoveel.

Lees ook – Jegor uit Over Mijn Lijk vader geworden van zoon: ‘Je leeft voor iemand anders’

Spannend

De zwangerschap vond ik heel spannend. Zag alles er wel goed uit op de echo’s? Was ie gezond? Mijn kanker is niet erfelijk, maar toch maakte het me bang. Ook voerden we emotionele en praktische gesprekken met mijn beste vriend, die nu ook peetvader en voogd is. Hoe doen we het straks, als ik er niet meer ben? Daar wil ik niet over nadenken, maar ik doe het wel. Lev maakt mijn leven lichter, maar dat drukt zwaar op me: ik wil hem niet achterlaten. Door mee te doen aan het programma heeft hij later een mooi document over zijn vader. Ik hoop dat hij later naar me opkijkt, zoals ik naar mijn eigen vader opkijk, die er ook niet meer is.

Stiekeme hoop

Mijn stiekeme hoop is dat ik Lev nooit over mijn ziekte hoef te vertellen. Omdat de tumor stopt met groeien en stabiel blijft. Ik weet dat de tumor nu groeit, maar ik ben op het punt dat langzaam groeien ook nog goed is. Lev is nu nog te jong, maar op een gegeven moment zal ik hem boekjes voorlezen over kanker en de ziekte gewoon onderdeel van ons leven laten zijn. Dat hij bijvoorbeeld gewoon meegaat naar de MRI-scan zonder dat dat heel dramatisch is. Kinderen voelen alles en ik wil hem niet te veel verdriet meegeven. Al zitten er natuurlijk hele verdrietige dagen bij. 

“Mijn stiekeme hoop is dat ik Lev nooit over mijn ziekte hoef te vertellen”

Ideale wereld

In de ideale wereld zou ik graag een tweede kindje krijgen. In de realiteit hangt dat vooral van Daisy af en of zij het aan zou kunnen. Ik voel tijdsdruk, maar dat mag geen valide reden zijn. Ik vind dat ik al heel veel geluk heb gehad in het leven met Daisy en Lev. Ik hoop gewoon op nog een beetje meer.”

Dit interview staat in Kek Mama magazine dat nu in de winkels ligt. Lees hier ook de verhalen van vaders Frank van der Lende, Jamie Trenité en Iven Cudogham.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.