Bron: Unsplash
Dat de boel down under een flinke opdoffer krijgt tijdens de bevalling is logisch, maar de ravage waar deze moeder jaren mee heeft rondgelopen is om te huilen.
Josien (40, biologiedocent) is getrouwd met Joost (41) en moeder van Nina (12) en Fien en Guusje (9): “De bevalling van mijn oudste dochter Nina zou ik niet prettig willen noemen. Ik lekte vruchtwater met 38 weken, ze móést geboren worden – daar waren we alleen allebei nog niet klaar voor. Ik heb 41 uur weeën-opwekkers gekregen, ik had veel pijn. Maar persen kan ik blijkbaar goed. Toen ik eenmaal volledige ontsluiting had was ze er zo, alleen scheurde ik gigantisch in. Ik kreeg twaalf hechtingen, allemaal aan de buitenkant.
Na Nina’s geboorte keek ik in een spiegel naar mijn vagina. Zo hoort het er toch niet uit te zien, vroeg ik me af. Ik vond het nog het meest op een ontplofte cavia lijken. Ik ben biologiedocent en wist in elk geval zeker dat het zo niet in de boeken staat waaruit ik lesgeef. Maar ja, dit was een vagina na een bevalling… Voor mij was dat ook een eerste keer.
Normaal naar het toilet gaan lukte me niet meer. Als ik moest poepen, drukte ik via mijn vagina met mijn duim mijn ontlasting naar buiten, anders bleef het zitten. Ik durfde dat aan niemand te vertellen, zelfs aan mijn eigen man niet. Als ik aan het werk was, moest ik mezelf zien te behelpen in een toilet dat we deelden met mannelijke collega’s. Ik vond het heel ongemakkelijk en wachtte altijd totdat iedereen echt weg was. De schaamte was groot.
Na Nina raakte ik opnieuw in verwachting, van een tweeling dit keer. Bij het inscheuren tijdens Nina’s geboorte was mijn bekkenbodem niet gehecht. Mijn lichaam kon de baby’s totaal geen ondersteuning bieden. Er kwam een stuk darm uit mijn anus en ik had last van skintags; huidflapjes rondom de anus. Aambeien kon ik ook afvinken; het was echt ellende. Vrijwel iedere toiletgang kreeg ik een bloeding en ik kon de boel niet meer schoonhouden. Omdat de tweeling een placenta deelde, kreeg ik iedere week een inwendige echo. Er hebben heel wat mensen daar beneden naar me gekeken. Toch viel het niemand op dat het er wel heel gek uitzag.
“Er hebben heel wat mensen daar beneden naar me gekeken.”
Met 34 weken werden de meisjes geboren en scheurde ik opnieuw uit, maar minimaal dit keer. Mijn darmklachten werden wel erger en erger en eindelijk klopte ik dan toch maar aan bij een darmarts. Ik onderging een mensonterend onderzoek waarbij ik moest poepen voor een röntgenapparaat terwijl er drie medewerkers vanachter een glazen plaat meekeken.
Ik onderging twee operaties aan mijn anus, maar bleef klachten houden. De laatste chirurg was een vrouw. ‘Ik weet niet wat je wil bereiken, maar de anus die je had, krijg je niet meer. Stop hiermee’, zei ze. Ik volgde dat advies maar op. De mannelijke arts die ik bij het eindgesprek trof, deelde mee dat als ik een man was geweest, hij mijn darm wel even had ophesen. ‘Maar als we dat bij jou doen, krijg je een gat tussen je vaginawand en je endeldarm, en dat willen we niet hè?’ sloot hij lomp af. Ik was verbouwereerd.
Twaalf jaar na mijn eerste bevalling kwam ik bij een vrouwelijke gynaecoloog voor heftig bloedverlies tijdens mijn menstruatie. Zij zag dat mijn bekkenbodemspieren niet aan elkaar zaten, als eerste. Ze was mijn reddende engel.
Afgelopen september onderging ik een mega-operatie, waarbij ook mijn baarmoeder verwijderd werd. Mijn darmen en blaas werden opgehesen. Het herstel is zwaar, zowel fysiek als geestelijk. Ik had er nooit zo lang mee hoeven moeten aanmodderen en dat maakt me, nog steeds, heel boos. In veel landen krijgen vrouwen na een bevalling een jaarlijks onderzoek, een soort keuring. Dat had mijn problemen kunnen oplossen. Als ik nu in de spiegel kijk, lijkt het weer op wat er in de boeken staat. De kwaliteit van mijn leven is door alles een hele tijd negatief beïnvloed. Ik ben zo opgelucht dat het achter de rug is.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.
