beeld: Nine IJff
Als je elkaar dagelijks spreekt, raak je op een gegeven moment wel uitgepraat, zou je denken. Maar dat geldt niet voor Nicolette (37), haar dochters Lola-Lily (9), Kiki-Kate (7), moeder Karin van Dam (60) en oma Lily Felten (‘leeftijd is maar een getal’).
Nicolette: “Mijn moeder bel ik dagelijks meerdere malen, mijn oma minstens één keer. Om lekker bij te kletsen, maar ook voor advies.”
Oma Lily: “Ik deel graag mijn kennis. Zowel gevraagd als ongevraagd strooi ik met mijn wijsheden.”
Nicolette: “We kunnen boeken vullen met oma’s stokpaardjes: ‘Het glas is altijd halfvol’, ‘Kijk vooruit, niet achterom’ en ‘Blijf positief en lief’, maar ook: ‘Zorg dat je altijd voor jezelf kunt zorgen.’”
Oma Lily: “Een andere die ik graag verspreid is: ‘Schat, je kijkt er tegenaan, niet in.’ Voor de buitenwereld lijkt alles even voorspoedig in onze familie. Knappe vrouwen en mooie kinderen, een succesvolle zaak, carrières. Maar ieder huisje heeft zijn kruisje. We zijn een hechte familie met veel liefde en geluk, maar ook wij krijgen te maken met de keerzijde van het leven. Mijn man overleed twintig jaar geleden al, hij stond nog midden in het leven en was de steun en toeverlaat van ons allemaal. En gelukkig gaat het nu weer goed met Jada, de dochter van Chantal Bles, mijn andere kleindochter. Maar oh wat hebben we daar een verdriet om gehad, toen die kleine meid zo ernstig ziek was. Zulke ingrijpende gebeurtenissen zijn heftig, maar hebben ons alleen nog maar dichter tot elkaar gebracht.”
Oma Lily: “Vroeger was ik mannequin, maar toen mijn dochters Karin en Marlene kwamen, bleef ik thuis. Door blijven werken was geen optie. Daar dacht je gewoon niet over na.”
Karin: “Ook ik stopte met mijn modellenwerk, toen Sebastiaan werd geboren. Ik hielp mee waar ik kon in onze zaak, maar mijn rol was voornamelijk achter de schermen. Ik zorgde ervoor dat ik thuis de drijvende motor was.”
Nicolette: “Fulltime thuisblijven is voor mij niet weggelegd.”
Oma Lily: “Nee daar heb je de rust niet voor in je lijf, je bent veel te gedreven.”
Nicolette: “Stiekem ben ik best een workaholic en wil ik alles goed doen. Maar een werkende moeder voelt zich altijd schuldig. Zeker als je ondernemer bent met verschillende bedrijven, voor televisie werkt en een eigen horecazaak hebt, is het vaak balanceren tussen werk en gezin. Het is vooral een kwestie van goed plannen en agenda’s trekken met Bas.”
Oma Lily: “Lola en Kiki komen qua aandacht en zorg helemaal niets tekort. We wonen allemaal in een straal van vijf minuten van elkaar en steunen elkaar waar nodig. Maar ik maak me wel zorgen om Nic. Ze doet zo veel en alles met zo veel passie en inzet. We bellen elke dag, maar ik sluit élk gesprek af met: ‘Denk goed aan jezelf, schat.’ Ze is mijn allessie.”
Nicolette: “Het is fijn om zo’n hechte familie te hebben. Mama is ook echt mijn klankbord. Toen ik deze week doodmoe was en het allemaal even spuugzat was, is het mama die me in een paar minuten weer laat relativeren en positief laat denken.”
Karin: “Af en toe wordt het Nic even te veel. Ik snap dat ze alle geweldige dingen wil doen die op het pad van haar en Bas komen, maar soms moet ze gas terugnemen. Ook haar dag heeft maar 24 uur.”
Lees ook
Béétje vreemd: 9 aandoenlijke (maar hilarische) acties van grootouders >
Lola-Lily: “Mama is niet streng, maar dat betekent niet dat we geen klusjes hoeven doen of onbeperkt op een scherm mogen kijken. Bij mijn oma’s mag wel alles.”
Oma Lily: “Streng? Ik weet niet eens wat het woord betekent. Misschien had ik heel makkelijke meiden, maar ik heb ze zonder problemen grootgebracht. Het enige waar ik op hamerde was: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet. Een cliché misschien, maar wel een waar ik voor sta.”
Karin: “Rust en regelmaat vond ik het belangrijkst. Daar was ik attent op, maar ik kan me geen felle discussies of strijd herinneren.”
Nicolette: “Streng wil ik mezelf niet noemen, maar Bas en ik hechten wel aan normen en waarden: respect voor een ander, empathisch zijn… Net wat oma zegt: wees aardig voor een ander. We houden de kinderen graag een spiegel voor en praten daarover. In de basis doe ik hetzelfde als mijn ouders en opa en oma. Lola en Kiki zijn ook écht onderdeel van het gezin, net als Sebastiaan en ik dat bij mijn ouders waren. We hielpen in de brasserie, dat doen onze meiden nu ook af en toe. Van die zelfstandigheid heb ik veel profijt gehad.”
Oma Lily: “Ik waarschuw Nicolette vaak dat ze Lola in de gaten moet houden. Dat is een kopie van haar. Die gaat ook maar door en voelt haar grenzen niet aan.”
Lola-Lily: ‘Blijf jezelf’, zegt mama vaak. O en: ‘Weet dat hoe wij leven niet normaal is.’”
Nicolette: “Daarmee doel ik op het leven dat we mogen leiden. We moeten dankbaar zijn voor wat we hebben. Niet alleen een mooi huis, vakanties, speelgoed, maar vooral onze hechte en warme familie. Ook met mijn schoonouders zijn we heel close. We houden allemaal niet van ruzie. Dat is niet per se altijd goed. Soms kan het best gezond zijn als je de boel laat knetteren. Alleen, dat zit niet in ons. Als er al een keer iets is, spreken we het meteen uit: ‘Ik vond het niet leuk, dat je dit-en-dat zei’. Dan is het meteen: ‘O sorry, dat bedoelde ik niet zo.’ Hup, alle kou uit de lucht. Ik ben enorm van het harmoniemodel.”
Karin: “Dat had je als kind al, jij was altijd de bemiddelaar. Ook dat zie ik terug bij Lola. Die staat als een kleine vredestichter op het schoolplein ruzietjes te sussen.”
Oma Lily: “Veertig jaar ben ik getrouwd geweest, maar in 1998 is mijn man overleden aan die rotkanker. Sindsdien ben ik alleen. Ik heb nooit meer een andere man willen hebben. Ik heb best nog aanspraak, maar ben niet nieuwsgierig.”
Karin: “René en ik zijn volgend jaar veertig jaar getrouwd, kennen elkaar al 45 jaar. Natuurlijk hebben we weleens woorden, maar nooit echt ruzie. We zijn altijd van elkaar blijven houden en vinden elkaar nog steeds leuk.”
Nicolette: “Dat hebben Bas en ik ook. We zijn vijftien jaar samen en hebben de grootste lol met elkaar. Het zou voor mij als falen voelen, vooral naar onze dochters, als we uit elkaar zouden gaan.”
Kiki-Kate: “Dat gaat nooit gebeuren, toch?”
Nicolette: “Nee schat. De meiden keken laatst een film en toen hadden Bas en ik even woorden. Meteen vroegen ze verschrikt of we dan zouden gaan scheiden. Lola had dat toevallig net gehoord van een jongen uit haar klas en dat had veel indruk gemaakt. Maar Bas en ik blijven elkaar altijd opzoeken en nemen tijd voor elkaar. Als ik mijn oma bel, geeft ze daar ook haar tips voor. ‘Zorg dat je er altijd lekker uit blijft zien, Nic’, zegt ze dan.”
Oma Lily: “Gooi maar twee knoopjes open van je bloesje! Wees maar sexy voor je eigen man, daar is nog nooit iemand slechter van geworden.”
Karin: “We lachen altijd en halen gekkigheid uit met elkaar. Mijn man René is knettergek en altijd in voor een geintje, maar mijn moeder is de aanstichter van alles. Ze noemen haar niet voor niks ‘de koningin van de Cornelis Schuytstraat’. Iedereen kent haar en haar humor.”
Oma Lily: “Ik krijg overal de schuld van, haha. Maar klopt. Vroeger waren mijn schoonzoon René en ik altijd met elkaar aan het dollen. ’s Zomers huurden mijn man en ik samen met de kinderen het huis van een fysiotherapeut in Spanje. Hij had thuis zo’n anatomisch skelet in de kamer staan. In die tijd rookte ik nog en dan pestte mijn schoonzoon René me door dat skelettenhoofd in de badkamer te zetten met een sigaret in de mond. Daarop naaide ik dan zijn broekspijpen dicht. Echt hilarisch.”
Oma Lily: “Lang leve whatsapp en instagram; het is voor mij de manier om te weten waar mijn ondernemende familie uithangt en hoe het mijn kinderen, vier kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen vergaat, op wie ik allemaal zo ontzettend trots ben”
Nicolette: “Voor Bas en mij is social media een belangrijk onderdeel van ons werk. Samen bereiken wij drie miljoen unieke bezoekers via onze instagramaccounts. Dat is fantastisch, maar zorgt ook voor extra alertheid. We willen onze dochters beschermen. Dat is de reden dat ze bijvoorbeeld nergens zichtbaar in beeld worden gebracht. Ook al zou dat misschien nog een miljoen extra bezoekers trekken, want het zijn prachtige meiden.”
Lola-Lily: “Als mama een foto maakt, draai ik me om en als er een filmpje wordt gemaakt, zoals laatst toen het vaderkamp was, dan weet ik dat ik even een boek voor mijn gezicht moet houden.”
Nicolette: “Als je ouders bekend zijn, sta je automatisch in de picture. Ik wil niet dat Lola en Kiki er later last van hebben als ze solliciteren dat er allemaal jeugdfoto’s van hen op internet rondzwerven. Bovendien vind ik het best gevaarlijk. Er kan bij wijze van spreken zomaar iemand met slechte bedoelingen contact leggen met je kind, die zich voordoet als negenjarig meisje.”
Oma Lily: “Er lopen zulke enge mensen rond, daar heb ik nachtmerries van.”
Karin: “We waarschuwen altijd: lieve meiden, we weten niet wie er aan de andere kant van je beeldscherm zitten.”
Kiki-Kate: “Ik moest erg huilen bij een filmpje van een zielig hondje op TikTok. Toen mocht ik van mama en papa niet meer op TikTok.”
Nicolette: “De meiden hadden al expres een privé-account, dus kun je nagaan hoe dat werkt. Het is ook vreselijk verslavend. Maar gelukkig heb ik geen erge iPadkinderen. Ze zijn liever creatief bezig of spelen buiten.”
Lola-Lily: “Als ik twaalf ben wil ik wel op instagram.”
Nicolette: “Nou daar hebben we het nog wel over, haha.”
De hele shoot zie je in Kek Mama 12: bestel ‘m hier. Of ga voor een voordelig proefabonnement en ontvang drie nummers voor slechts € 10!
Meer lezen?
Neem nu een abonnement op de #1 glossy voor moeders >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
