Eigen beeld
Het is een bijzondere kerst voor Monique Westenberg en haar gezin. Niet alleen blaast ze 47 kaarsjes uit; ook de hele familie schuift aan tijdens het diner. ‘Eindelijk, zoals ik het altijd in mijn hart had bedacht.’
“Gek op kerst ben ik zeker, ik ben een kerstkind. Letterlijk, want op tweede kerstdag ben ik jarig. Al vier ik mijn verjaardag normaal gesproken eigenlijk nooit. Mensen kunnen vaak toch niet; ze hebben allerlei verplichtingen met familie of schoonfamilie. De afgelopen jaren waren we meestal bij andere mensen, waar we vooral gewoon kerst vierden. Dit jaar is het anders: ik vier het wel. Ik heb de uitnodigingen ruim op tijd verstuurd, voordat iedereen al andere plannen had. Ik kijk er enorm naar uit, zeker omdat we voor het eerst met z’n allen samen zijn.”
“Mijn familie en die van André zijn erbij op tweede kerstdag. Roxeanne en haar gezin schuiven ook aan; de nichtjes en neefjes vieren ook voor het eerst kerst met elkaar. Toen ik de uitnodiging verstuurde en iedereen volmondig ‘ja’ zei, voelde dat zo goed. Yes, eindelijk, dacht ik. Is dít dan het moment dat ik altijd in mijn hart had bedacht?! Ik wist dat we op een dag weer met z’n allen aan de kersttafel zouden zitten. Het heeft een hele tijd geduurd, maar het is nu eindelijk zoals het hoort te zijn. Hoe het kerstdiner eruit gaat zien? We gaan lekker met z’n allen uit eten in een leuk restaurant!”
Het heeft een hele tijd geduurd, maar het is nu eindelijk zoals het hoort te zijn
“Kerst mag van mij wel een beetje kneuterig zijn. Kerstfilms kijken, All You Need Is Love – waarbij ik altijd moet janken, haha – en natúúrlijk gourmetten. Ik kan me geen kerst heugen dat we niet hebben gegourmet. Dat zit er van kinds af aan al in. Zo gezellig vind ik dat, met z’n drietjes aan tafel met die pannetjes. Toen mijn oma nog leefde, waren we daar altijd op kerstavond. Dat begon altijd pas laat, als de helft van de familie naar de kerkmis was geweest. Mijn opa dekte dan de tafel, de kinderen hielpen mee en tegen elf uur ’s avonds gingen we pas aan tafel. Daar stonden brood, beleg en thee, en tot diep in de nacht pakten we cadeautjes uit. Als kind ging ik eerst altijd voorslapen, anders hield ik het nooit vol. Dat zijn mooie herinneringen.”
“Wat voor mij ook echt niet kan ontbreken met kerst zijn oliebollen. Mijn broer heeft een eigen oliebollenkraam – ik kom uit een echte oliebollenfamilie – en ik kan ze blijven eten. Niet alleen met Oud en Nieuw, maar het hele seizoen lang. Dat zijn vaak twee tot drie maanden per jaar. Heerlijk!”
Goede voornemens zijn niet aan mij besteed. Ik geloof ook niet dat ik ze ooit wel heb gemaakt. Voor 2025 hoop ik vooral dat ons leven blijft zoals het is. De rust en de liefde die we nu als gezin ervaren, zijn zo ontzettend fijn. Het gaat goed met ons allemaal. Ik hoop dat we dat in 2025 kunnen voortzetten. Dan ben ik een heel gelukkig mens.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Heb je zin in een uitje met je kids dat niet alleen leuk, maar ook nog eens creatief en leerzaam is? Dan moet je bij Villa Zebra in Rotterdam zijn!
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Eva kreeg toen ze zwanger was hyperemesis gravidarum: extreme misselijkheid en overgeven tijdens de zwangerschap. Alsof dit nog niet erg genoeg was, geloofde haar leidinggevende niet dat ze echt zo erg en zo vaak ziek was en werd ze uiteindelijk ontslagen. Pure zwangerschapsdiscriminatie.
Iedere ouder wil de eerste verjaardag van hun kind speciaal maken. Maar wat begon als een bescheiden feestje met familie en vrienden, eindigde voor Alaya in een groots evenement met een gastenlijst van honderd man, een ballonnenboog en een rekening waar ze liever niet te lang naar kijkt.
