Eigen beeld
Het is een bijzondere kerst voor Monique Westenberg en haar gezin. Niet alleen blaast ze 47 kaarsjes uit; ook de hele familie schuift aan tijdens het diner. ‘Eindelijk, zoals ik het altijd in mijn hart had bedacht.’
“Gek op kerst ben ik zeker, ik ben een kerstkind. Letterlijk, want op tweede kerstdag ben ik jarig. Al vier ik mijn verjaardag normaal gesproken eigenlijk nooit. Mensen kunnen vaak toch niet; ze hebben allerlei verplichtingen met familie of schoonfamilie. De afgelopen jaren waren we meestal bij andere mensen, waar we vooral gewoon kerst vierden. Dit jaar is het anders: ik vier het wel. Ik heb de uitnodigingen ruim op tijd verstuurd, voordat iedereen al andere plannen had. Ik kijk er enorm naar uit, zeker omdat we voor het eerst met z’n allen samen zijn.”
“Mijn familie en die van André zijn erbij op tweede kerstdag. Roxeanne en haar gezin schuiven ook aan; de nichtjes en neefjes vieren ook voor het eerst kerst met elkaar. Toen ik de uitnodiging verstuurde en iedereen volmondig ‘ja’ zei, voelde dat zo goed. Yes, eindelijk, dacht ik. Is dít dan het moment dat ik altijd in mijn hart had bedacht?! Ik wist dat we op een dag weer met z’n allen aan de kersttafel zouden zitten. Het heeft een hele tijd geduurd, maar het is nu eindelijk zoals het hoort te zijn. Hoe het kerstdiner eruit gaat zien? We gaan lekker met z’n allen uit eten in een leuk restaurant!”
Het heeft een hele tijd geduurd, maar het is nu eindelijk zoals het hoort te zijn
“Kerst mag van mij wel een beetje kneuterig zijn. Kerstfilms kijken, All You Need Is Love – waarbij ik altijd moet janken, haha – en natúúrlijk gourmetten. Ik kan me geen kerst heugen dat we niet hebben gegourmet. Dat zit er van kinds af aan al in. Zo gezellig vind ik dat, met z’n drietjes aan tafel met die pannetjes. Toen mijn oma nog leefde, waren we daar altijd op kerstavond. Dat begon altijd pas laat, als de helft van de familie naar de kerkmis was geweest. Mijn opa dekte dan de tafel, de kinderen hielpen mee en tegen elf uur ’s avonds gingen we pas aan tafel. Daar stonden brood, beleg en thee, en tot diep in de nacht pakten we cadeautjes uit. Als kind ging ik eerst altijd voorslapen, anders hield ik het nooit vol. Dat zijn mooie herinneringen.”
“Wat voor mij ook echt niet kan ontbreken met kerst zijn oliebollen. Mijn broer heeft een eigen oliebollenkraam – ik kom uit een echte oliebollenfamilie – en ik kan ze blijven eten. Niet alleen met Oud en Nieuw, maar het hele seizoen lang. Dat zijn vaak twee tot drie maanden per jaar. Heerlijk!”
Goede voornemens zijn niet aan mij besteed. Ik geloof ook niet dat ik ze ooit wel heb gemaakt. Voor 2025 hoop ik vooral dat ons leven blijft zoals het is. De rust en de liefde die we nu als gezin ervaren, zijn zo ontzettend fijn. Het gaat goed met ons allemaal. Ik hoop dat we dat in 2025 kunnen voortzetten. Dan ben ik een heel gelukkig mens.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
