Kimberley Klaver over haar samengestelde gezin: ‘Je kiest nou eenmaal niet op wie je verliefd wordt’

Kim Hopmans

28 januari, 2020 - 11:12

Leestijd: 6 minuten

“Het was allesbehalve een doorsnee kraamperiode”, lacht Klaver met een net zo stralende baby op haar schoot. Ze had al zo’n voorgevoel dat Julius te vroeg zou komen, maar zó vroeg? “Vijf weken voor de uitgerekende datum vertrok mijn vriend Michel voor een bachelorweekend naar Ibiza. ‘Veel plezier,’ riep ik nog, ‘maak je geen zorgen!’ Inderdaad was er niks aan de hand dat weekend, maar hij was amper een paar uur terug toen ik vanuit de badkamer riep: ‘Eh schat, er loopt allemaal water uit me.’ Michel wist direct hoe laat het was – hij had het immers al drie keer meegemaakt: het was zover. De volgende ochtend datum vertrok mijn vriend Kimberley gingen we naar het ziekenhuis en een paar uur later werd Julius geboren.”
 

Puzzel

Omdat Julius prematuur was, bleven hij en Kimberley nog een tijdje in het ziekenhuis. Na tien dagen mochten ze naar huis. Maar… naar welk huis? “Ons nieuwe huis was net opgeleverd en nog totaal onleefbaar. Dus trok ik tijdelijk in bij mijn moeder in Vinkeveen. Ik focuste op Julius terwijl Michel als een gek ons nest bouwde in Amsterdam. ’s Avonds kwam hij naar mij toe of reed ik heen en weer zodat Michel en zijn kinderen Julius vaak genoeg konden knuffelen. Het was meer een puzzel dan een relaxte roze wolk. Aan de andere kant: het leven overkomt je nou eenmaal – daar waren wij allang achter.”
 

Op z’n kop

In 2018 stond Kimberleys leven behoorlijk op z’n kop toen ze na drie jaar huwelijk en tien jaar samenzijn scheidde van haar eerste liefde. “Het was ondenkbaar dat ik ooit weg zou gaan – Bas en ik waren al tien jaar samen. We hielden van elkaar, maar deden elkaar ook pijn; hij was vaak niet eerlijk tegen me, ik uiteindelijk ook niet tegen hem. Ik ben dankbaar voor onze tijd samen en eenmaal in mijn hart ga je er niet makkelijk meer uit. Toch was ik emotioneel al een tijdje vertrokken. Onbewust, denk ik. Dat móét wel, anders kun je ook niet zo snel gaan.”

Want snel ging het, kort na haar scheiding ging Kimberley samenwonen met Michel. Iets waarover in de media van alles werd geroepen. Kimberley zou de man van haar beste vriendin hebben ‘afgepakt’. Niks van waar, vertelt ze. Hoewel ze geen energie wil steken in negativiteit, baalt ze van de boze tongen en dat raakt haar zichtbaar. Ja, ze kende Michel al jaren en zijn ex-vriendin eveneens, maar van een hechte vriendschap was absoluut geen sprake. Daarbij was het tweetal allang uit elkaar toen de vonk tussen hen zomaar ineens oversloeg.

“Natuurlijk val je liever op iemand die je totaal niet kent, en dus zijn ex of vrienden ook niet. Dat is een stuk makkelijker en scheelt een hoop roddel en achterklap. Maar ja, je kiest nou eenmaal niet op wie je verliefd wordt. Ik kende Michel van feestjes, verjaardagen en events in Amsterdam, en dat was altijd gezellig. Michel is een sociale, positieve, onder nemende man: als hij er is, is het feest. Dat koppelde ik nooit aan liefde. Pas na jaren, zomaar vanuit het niets, raakte een pijl mij.” Waar die pijl zo plots vandaan kwam, herinnert Kimberley zich niet. “We konden het goed vinden. Nadat hij en zijn vriendin uit elkaar waren, praatten we veel. Op dat moment zat ik ook niet lekker in mijn relatie, maar ik wilde er wel voor gaan – ik was immers getrouwd. Ik hield mezelf voor dat het contact met Michel puur vriendschappelijk was, maar merkte op een gegeven moment dat ik het net iets te leuk vond als hij me een berichtje stuurde. Ineens was er dat sprongetje. Hoe kon dat? Aanvankelijk nam ik het niet al te serieus, ik kende hem al zo lang, het was vast een bevlieging.”

Verward verbrak Kimberley het contact met Michel en ging met haar man in relatietherapie. Tevergeefs. “Het sprongetje was al gemaakt: ik was gewoon verliefd op een ander. Ik kon niet meer eerlijk zijn tegen Bas, en mezelf niet recht in de spiegel aankijken. Het was naar, ik wilde dit niet, maar ik moest uit dit huwelijk stappen: als je elkaar pijn gaat doen, wat doe je dan? Blijven omdat het hoort… Dat is niet het leven, denk ik. Dan verstop je een deel van jezelf, en daarvoor betaal je vroeg of laat de prijs.”
 

Lees ook
Kimberley Klaver vraagt hulp aan moeders: ‘Ik weet niet wat ik moet doen’ >
 

Hulp van boven

Amper vier maanden later woonde Kimberley samen met Michel en raakte ze zwanger. “Na mijn scheiding dachten we: laten we het nu dan ook maar écht ontdekken samen. Als het niks is, zijn we zo weer weg. Maar het klopte gewoon. Als magneten. Dit was echt.” Hoe dit allemaal zo snel kon gebeuren? Misschien wel met een beetje hulp van boven, denkt ze zelf – met een knipoog naar haar vader die tien jaar geleden na een kort ziekbed overleed.

“Niet dat hij daarboven letterlijk aan de touwtjes staat te trekken, maar ik geloof wel dat mijn vader me begeleidt, me stiekem dingen influistert. Ook al is hij fysiek niet hier, hij bemoeit zich er wel degelijk mee. Dat gevoel had ik heel sterk in de fase dat ik bewust afstand nam van Michel: ineens kwam ik hem juist overal tegen. Gewoon op straat, bij het stoplicht, op de meest onlogische plekken. We
werden letterlijk op elkaars pad gesmeten. Ook de manier waarop Michel en ik samen het leven grijpen – meteen samenwonen, zwanger, een huis kopen – klopt. Zo leefde mijn vader ook: altijd je hart volgen, impulsief, maar met respect voor alle betrokkenen. Mijn vader zou ons snappen, hij heeft dit geregisseerd.”
 

Ver-van-mijn-bedshow

Samenwonen met Michel betekende een ommezwaai in Kimberleys leven: van een relatief vrij en onbekommerd bestaan, kreeg ze er zomaar ineens drie jonge kinderen bij, die om de week bij haar en Michel wonen. “Natuurlijk was dat even wennen; het ouderschap was altijd een ver-van-mijn-bedshow geweest, maar het voelde direct goed. Sterker nog, juist omdat ik Michel zo liefdevol en met plezier in de weer zag met zijn kinderen, ging er bij mij een luikje open: op den duur zou een kind heel welkom zijn. En hoewel we allesbehalve haast hadden – integendeel, het leven was al hectisch genoeg – was ik binnen een maand zwanger.”
 

Het hele interview staat in Kek Mama 02-2020.

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!