Beeld: Getty Images
Kitty beviel in twee keer van haar eeneiige tweeling. Aan Kek Mama vertelt ze over de surrealistische situatie. “Maar mevrouw, u bent vorige week nog bevallen! Dit kán niet.”
Kitty: “Dolblij was ik met de positieve test, zwanger van mijn eerste kind. Ik grapte nog tegen een vriendin, die net zelf een tweeling had gehad, ‘Misschien zijn het er wel twee!’ Alsof ik het aanvoelde, al was er op de echo toch echt maar één kindje te zien.” Rond de twaalf weken krijgt Kitty bloedingen waarna ze met spoed naar de verloskundige gaat. “Bleek er toch nog een tweede kindje verstopt te zijn! Van geen kinderen naar moeder van twee. Ook mijn man was in de wolken met een tweeling.”
De zwangerschap verloopt prima tot de 26ste week. “Toen braken mijn vliezen al. Nu komen tweelingen vaker te vroeg, maar zó vroeg is wel heel kritiek. Ik werd direct opgenomen in het ziekenhuis waar ik weeënremmers kreeg toegediend. Na anderhalve week plat mocht ik weer naar huis, maar eenmaal thuis kreeg ik zo’n rugpijn. Mijn man riep meteen dat dat weeën moesten zijn. Hij had gelijk: Bibi werd met 28 weken geboren. Ik dacht dat mijn andere dochter daarna meteen zou volgen, maar de weeën verdwenen, net als de ontsluiting.”
Omdat de meisjes ieder een eigen vruchtzak en placenta hadden, werd de navelstreng geknipt en de boel ‘plat gezegd’ weer teruggestopt. “Hoe langer Jamay nog in mijn buik zou zitten, hoe beter dat voor haar gezondheid zou zijn”, legt Kitty uit. Kitty brengt de week, net bevallen en hoogzwanger tegelijk, in het ziekenhuis door. Met haar eerstgeboren dochter op de afdeling neonatologie in de couveuse. “Zó klein, dat het echt even heel spannend was. Op de afdeling overleden ook baby’s die zo vroeg geboren waren.”
Jamay komt een week later: ze heeft in het vruchtwater gepoept. Waar Kitty voor Bibi weeënremmers kreeg, moet ze nu aan de weeënopwekkers. Jamay moet zo snel mogelijk komen. “Herstellende van de ene bevalling, ging ik de volgende al in. Deze keer werd het een spoedkeizersnede. Dat voelde alsof ik voor een tweede keer werd overreden door een vrachtwagen.” Ook Jamay, slechts 1400 gram, moet meteen in de couveuse tot ze veertig weken is. Een heftige tijd, volgens Kitty. “Ik hoorde constant de toeters en bellen, zag dat het soms misging. Het was zo kritiek. Het liefst wilde ik twee keer per dag naar ze toe en ze zelf in bad doen, maar steeds op en neer tussen mijn huis en de afdeling ging bijna niet. Ik had naast mijn hechtingen ook die grote snee in mijn buik zitten. Eén bevalling gaat je al niet in de koude kleren zitten, laat staan twee!”
“Net herstellende van de eerste bevalling, ging ik de volgende al in. Dat voelde alsof ik een tweede keer werd overreden door een vrachtwagen”
Wanneer je in twee keer van een tweeling bevalt heet dit een uitgestelde intervalbevalling. Het record ligt op 87 dagen verschil – bijna drie maanden tussen de twee kinderen. Het komt bijna niet voor en bij een eeneiige tweeling is het bijna onmogelijk. Bijna, want Kitty overkwam het toch. Hoe dat kan? “De meiden waren al gesplitst in de eileider, waardoor ze ieder hun eigen vruchtzak en placenta hadden en dus een eigen navelstreng. Het had zelfs gekund dat Jamay pas voldragen ter wereld was gekomen. Ik wist ook niet dat het kon. Vrienden en familie vonden het ook een bizarre situatie. Ik weet nog dat ik mijn ouders belde dat de alleen de eerste was geboren. Ze geloofden het pas toen ze haar zagen. Uniek was het zeker, want ook in het ziekenhuis stonden ze ervan te kijken.”
“Ik hoorde: ‘u bent vorige week nog bevallen, dit kán niet'”
En daar niet alleen, ook andere instanties snappen er weinig van. “Toen ik de kinderen wilde bijschrijven op mijn paspoort, werd ik raar aangekeken. Ze lijken sprekend op elkaar, maar bij het gemeenteloket weigerden ze te geloven dat ze een andere geboortedatum hadden. Bij de verzekering zeiden ze ook: “Maar mevrouw, u bent vorige week nog bevallen! Dit kán niet. Ze dachten dat ik me vergiste in de geboortedatum van mijn eigen kinderen.”
Lees binnenkort in deel II hoe het met Kitty en de meiden gaat.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.
