Stap je vol optimisme het consultatiebureau binnen, blijkt je kind te mager, te wild of valt er wel iets anders aan te merken waardoor je met een ingestort moeder-ego het pand weer verlaat. Drie moeders delen hun ervaring.
Lees verder onder de advertentie
Sam in bedwang
Larissa (45) moeder van een dochter (14) en zoon (11): “Tijdens een routinebezoek aan het consultatiebureau veranderde onze dag in een hilarische chaos. Terwijl mijn zoontje Sam op de weegschaal stond, besloot hij dat zijn luier hem iets te veel beperkte. In een paar snelle bewegingen wurmde hij zichzelf eruit en gleed hij als een kleine, naakte Houdini van de tafel af.
Lees verder onder de advertentie
Voordat ik het doorhad, rende Sam gillend van plezier door de gang. De kinderarts staakte haar pogingen om kalm te blijven en zette de achtervolging in. Het geluid van haar voetstappen, gecombineerd met Sams vrolijke giechels, weergalmde door het gebouw. Andere ouders en kinderen keken verbaasd toe, terwijl ik in de deuropening stond, half beschaamd en half proestend van het lachen.
Na een paar minuten verscheen een andere moeder met Sam in haar armen. Hij was nog steeds naakt, zijn kleine lijfje rood van het lachen. ‘Gevangen!’ zei ze, terwijl ze hem aan mij overhandigde. De arts kwam erbij staan en grijnsde. ‘Hij is duidelijk een avonturier.’
Lees verder onder de advertentie
Met enige moeite kregen we Sam weer in zijn luier en kleren. Terwijl ik hem aankleedde, bedacht ik me dat dit een verhaal zou zijn dat we jaren later nog steeds zouden vertellen. Sam, die het consultatiebureau in rep en roer bracht.”
Hilda (42), moeder van twee dochters (11 en 9): “Emma had nog nooit gehuild tijdens een doktersafspraak, vaccinatie of tandartsbezoek. Nadat ze een keer van haar fiets was gevallen en gehecht moest worden, vond ze het wel spannend. Ook toen we naar het consultatiebureau moesten, was ze nogal onrustig. Emma wiebelde, draaide en maakte goed duidelijk dat ze er geen zin in had.
Lees verder onder de advertentie
De kinderarts merkte dit meteen op, haalde een klein doosje uit haar bureaulade en knielde voor haar neer. ‘We hebben hier een tovermedicijn voor onrustige kindjes’, zei ze met een knipoog, terwijl ze het doosje aanreikte. Emma keek nieuwsgierig naar het doosje en viste het uit haar hand. Ze keek me vragend aan, en ik knikte. Ze greep het doosje met beide handen vast, opende het en haar ogen lichtten op. Emma begon voorzichtig met het eten van de rozijntjes, zat ineens stil en geduldig, volledig gefocust op haar toversnoepjes. De arts glimlachte naar mij. ‘Zie je? Magie!’ Ik kon niet anders lachen om de simpele, maar o zo effectieve oplossing. Waarom had ik hier niet eerder aan gedacht?
Terwijl Emma van haar rozijntjes genoot, kon de dokter haar snel onderzoeken zonder verdere protesten. Sindsdien heb ik altijd iets lekkers in mijn tas.”
Yda (27) moeder van een dochter (1.5): “Op een hectische ochtend haastte ik me met mijn dochter Julie naar het consultatiebureau. We waren al aan de late kant, en in alle haast vergat ik de luiertas. Dat besefte ik pas toen we in de wachtkamer zaten en Julie met haar vieze luier begon te mokken. Paniek sloeg toe. Geen schone luier, geen doekjes, niets. Ik greep naar mijn tas en zocht naar een oplossing. Wat ik vond, was verre van ideaal: een paar papieren zakdoekjes en een tube handcrème. Dit gaat een uitdaging worden, dacht ik bij mezelf.
Lees verder onder de advertentie
Ik nam Julie mee naar het toilet met verschoonruimte en begon te improviseren. Mijn sjaal werd een noodluieruitvoering, vastgezet met elastiekjes die ik altijd om mijn pols draag. De papieren zakdoekjes en handcrème dienden als vervangend schoonmaakmiddel. Julie hield zich gelukkig stil terwijl ik aan het knutselen was.
Terug in de wachtkamer begon de vrouw die de kindjes weegt en meet hard te lachen. ‘Improvisatie op z’n best’, zei ze, terwijl ze een luier en doekjes uit een la toverde. ‘Hier, neem een echte luier. Er liggen er genoeg.’ Ik schaamde me dood, accepteerde dankbaar haar aanbod, opgelucht dat Julie er toch nog comfortabel bij zou liggen tijdens haar controle.”
Lees verder onder de advertentie
Dit artikel verscheen eerder in het magazine van Kek Mama.
Danique Bossers (32) is CEO van mode-imperium Most Wanted en maakt de podcast Unfinished Business met verloofde Pieter Musters. Ook is Danique open over de ziekte endometriose, waar ze aan lijdt en aan geopereerd is. Ze maakte een podcastaflevering met specialist Maddy Smeets over deze slopende ziekte.
Anne-Marie en haar vriendin Laura verwachten in april hun eerste kindje en zoals veel aanstaande ouders, wilden ze graag een 3D-echo laten maken. In de ochtendshow met Mattie en Marieke deelde de zwangere nieuwslezeres haar eerste (en waarschijnlijk laatste) ervaring met de welbekende 3D-echo.
Er zijn van die vrouwen die meteen wisten: “Een dochter, dat past perfect bij mij!” Niet zo gek, want ze hadden al een zwak voor roze glitterjurkjes, vlechtkunst op topniveau en high tea’s met mini-sandwiches.
Kelly (30) is al twaalf jaar samen met haar grote liefde Sander (31). Zij gunt hem één keer per jaar een avontuurtje buiten de deur, omdat ze weet dat het helemaal goed zit tussen hen twee.