Beeld: Shutterstock
Moeder Rita Templeton is helemaal klaar met de zomervakantie. ‘Ik kan niet wachten mijn kinderen af te leveren op het schoolplein, en er met gierende banden vandoor te scheuren.’
De keuken is een slagveld. Het huis puilt uit van het speelgoed, maar de kinderen klagen dat ze niets te doen hebben. Dus maken ze ruzie. Over idiote onderwerpen, zoals wie het best een Fortnite-dansje kan nadoen, bijvoorbeeld. Of zijn drol in de wc niet heeft doorgetrokken. ‘Een goede moeder zou zoiets weten te voorkomen’, schrijft Rita op ScaryMommy. ‘Gewapend met allerlei leuke, zomerse activiteiten. En knutselen enzo. Maar zoiets escaleert bij mij altijd in een puinhoop, die ik met vingers vol superlijm, nooit meer krijg opgelost.’
Natuurlijk is het beter om ze achter hun schermen vandaan te trekken, weet Rita. Ze creatief te laten spelen. Maar dat geeft weer zo’n rommel. Zoals bij die ene keer dat het de kinderen een goed idee leek om papiersnippers op de plafondventilator te leggen, om zo hun eigen “sneeuw” te creëren. Of ze slijm maakten met haar duurste merkcosmetica. Nee, voor Rita is het wel duidelijk: de zomervakantie mag wel afgelopen zijn.
Lees ook: Blij dat je kind na de zomervakantie weer naar school gaat? Dít vinden jullie
‘Vóór de vakantie liep ik nog over van de pedagogische plannen’, schrijft ze. ‘Maar inmiddels is alle structuur in huis verdwenen en er is al meer dan een maand niks educatiefs gebeurd. De drie gezonde maaltijden per dag zijn verzand in een soort continue snacktijd, en ik heb geen idee wanneer mijn kinderen voor het laatst in bad zijn geweest. En dan die non-stop stroom aan inloopkinderen…’
Haar schuldgevoel als moeder bevindt zich op een hoogtepunt, stelt Rita. ‘Ik heb gewoon de energie niet om een consequente moeder te zijn, die alles onder controle houdt.’ Ze fantaseert over het moment waarop ze haar kinderen weer kan afleveren op het schoolplein, om er vervolgens met gierende banden vandoor te scheuren.
‘Ja, school betekent ook stress om iedereen op tijd wakker, aangekleed, gevoed en de deur uit te krijgen’, schrijft Rita, ‘maar die prijs betaal ik graag voor de structuur die ik ervoor terugkrijg. Om vervolgens een potje te janken wanneer ze vertrokken zijn.’
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
