‘Mijn middelste zoon is gek op de Hulk. Toen hij net voor zijn vijfde verjaardag smeekte om een Hulk-pak bestelde ik de enige die ik nog kon vinden: het bleek een superstrakke wetsuit. Sindsdien draagt hij dat groene polyester ding regelmatig op straat. En het laat niks aan de verbeelding over… Moedig ik zijn excentrieke smaak aan of heb ik gewoon geen zin om de strijd aan te gaan tijdens het aankleden? Allebei natuurlijk. En ik weet ook heel goed dat er een dag komt waarop hij niet meer zo betoverd raakt door een kostuum, en dat zal al snel genoeg zijn. Ach, en wie ben ik om hem te verbieden zijn Hulk-pak te dragen naar school, taekwondo, verjaardagsfeestjes en de voetbalwedstrijd van zijn broer? (Dit is allemaal gebeurd…)
En het is best leuk als je weet dat er een wetenschap achter zit waarom het aankleden van kinderen zo’n drama is. De ‘autonomie vs. schaamte en twijfel’-fase, vastgesteld door psycholoog Erik Erikson, waarbij kinderen onderzoeken in hoeverre ze zelf over autoriteit beschikken. Kijk maar naar mijn drie-jarige. Hij draagt zijn schoenen het liefst aan de verkeerde voet. Waarom?! Als je hem zijn gang laat gaan dan vindt hij al-tijd het allerlelijkste item in zijn kast om aan te trekken. Bijvoorbeeld de generaties-oude witte onderjurk voor baby’s die onder de doopjurken gedragen werd. Hij ligt netjes op de bovenste plank van de kast, zo hoog dat hij een trappetje nodig heeft om het te pakken. Hoe komt hij eraan?! En waarom denkt hij dat het een goed idee is om ‘m als top te dragen op zijn basketbalbroekje? En dan mijn dochter. Die krijgt een blik van pure haat op haar gezicht bij het zien van een s-t-r-i-k. Spreek het woord vooral niet hardop uit in haar bijzijn.
Het is echt geen hogere wiskunde, maar zoals bij de meeste hindernissen in de opvoeding komt het neer op: pick your battles. En nog beter: probeer ze te vermijden. Hier een paar praktische tips:
Bij ons is er iets cools gebeurd: het ja zeggen tegen het Hulk-pak van de vijfjarige, heeft hij ja gezegd op de broek met riem die hij moet dragen naar de diploma-uitreiking van zijn neef. Door mijn zoon verantwoordelijkheid te geven, gaan we toch anders met elkaar om. Hij weet: ik zie je, ik respecteer je, we zitten in hetzelfde team. En dan is het heel even rozengeur en maneschijn tot ik met een haarborstel aan kom lopen. Dan wordt de Hulk weer groen… Bron: Scarymommy Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
