Beeld: Pexels
De eerste schooldag is niet alleen een grote stap voor je vierjarige kleuter, maar ook voor jou als moeder. Laila (35) deelt haar ervaring over het loslaten van haar dochter bij deze mijlpaal.
Laila: “Daar liep ze. Met haar nieuwe rugtas op haar rug, te groot nog voor haar kleine lijfje. Haar staartjes wiebelden vrolijk mee bij elke stap. Ze huppelde, letterlijk, naast me. Alsof ze niet kon wachten op dit nieuwe avontuur. Ik liep naast haar met een steen in mijn maag en een brok in mijn keel die al sinds gisteravond vastzat. Vandaag begon haar basisschooltijd. Mijn kleine meisje. Mijn eerste. De baby die me moeder maakte. En ineens – ineens! – is ze een schoolkind.
Natuurlijk wist ik dat deze dag zou komen. Ik werk parttime, vier ochtenden in de week, dus ik heb haar altijd veel om me heen gehad. We hadden een ritme en onze routines. Onze dagen samen waren gevuld met knutselen, koekjes bakken, bibliotheekbezoekjes en veel knuffels op de bank. Maar nu is dat ineens voorbij. Niet helemaal, maar toch voelt het zo. Alsof ik haar kwijtraak.
Iedereen zegt: ‘Wat leuk, ze gaat naar school! Wat een mijlpaal!’ En ja, natuurlijk is het dat. Maar waarom voel ik dan vooral pijn? Alsof ik een bladzijde moet omslaan, terwijl ik nog midden in het vorige hoofdstuk zit. Ik probeer het voor haar niet te laten merken. Ze is enthousiast, blij en nieuwsgierig. Ze straalt. En daar ben ik zo ongelooflijk trots op. Dit klinkt dramatisch: maar toen ik haar handje losliet op het schoolplein, voelde het alsof iemand mijn hart er een stukje uit trok. Ze rende zonder om te kijken naar binnen. En ik bleef achter. Tranen op het schoolplein achter mijn zonnebril.
Thuis was het stil. Geen eindeloos geklets, geen ‘mama kijk eens!’ geen rommel in de woonkamer. Ik zette koffie, keek naar de klok en vroeg me af hoe het met haar ging. Zou ze al vriendjes maken? Zou ze weten waar de wc is? Heeft ze haar broodje al gegeten? Ze is klaar voor deze stap. Dat zie ik aan alles. Maar ik nog niet.
Loslaten doet pijn. Echt pijn. Het is een rouwproces in het klein. Je rouwt om een tijd die voorbij is, ook al komt er iets moois voor in de plaats. Ik weet dat er nieuwe avonturen op ons wachten. Dat er straks schoolpicknicks zijn, knutselwerkjes met haar naam in kinderlijke krulletters en verhalen aan tafel over juffen en vriendjes. Maar vandaag rouw ik even. Om wat was.”
Yolanthe deelt haar ervaring met de eerste schooldag van haar zoontje Xess: ‘Ik weet niet voor wie het spannender is… voor Xess of voor mij?!’
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
Trigger warning: in dit artikel komt een eetstoornis ter sprake, wat mogelijk triggerend kan zijn.De druk om na een bevalling ‘snel weer de oude te zijn’ is groot. Social media staat vol met moeders die binnen no time hun zwangerschapskilo’s kwijt zijn en weer in hun oude spijkerbroek passen. Dat kan ervoor zorgen dat je […]
Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging. Joan kwam met een opmerkelijk cadeau voor de juf.
Heb je weleens stiekem een blik geworpen op de chatgesprekken van je tiener en je afgevraagd wat al die emoji’s betekenen? Dan ben je niet de enige. De nieuwe Netflix-hit Adolescence heeft ouders in heel Nederland aan het denken gezet over de verborgen betekenissen achter emoticons. Taalplatform Preply heeft ze op een rij gezet.
Sommige kinderen trekken vanaf dag één naar dieren toe alsof ze een magneet in hun kleine knuistje hebben. Ze aaien élke hond die ze tegenkomen, stoppen slakken in hun jaszakken (want hij had het koud) en houden fanatiek bij welke eenden er in de sloot wonen.
