Beeld: Nine IJff
Linda Akkermans (37) is getrouwd met Leo (37) en moeder van Florine (5) en Sven (3). Ze heeft alopecia areata: een auto-immuunziekte waardoor je haar uitvalt.
“Op mijn achtste verscheen de eerste kale plek achter op mijn hoofd. Toen de ziekte alopecia areata werd vastgesteld was dat schrikken; het zit niet in de familie. Toch zat ik er als kind niet mee, omdat mijn haar de plekken makkelijk bedekte. Als twintiger kreeg ik ook kale plekken boven op mijn hoofd. Ik verhulde ze met extensions, maar voelde voor het eerst de angst: wat als ik helemaal kaal word? Gelukkig groeide mijn haar altijd terug, tot ik voor de tweede keer moeder werd. Sven was drie maanden oud toen in drie weken tijd alles uitviel. Zomaar, uit het niets. Ik probeerde te redden wat er te redden viel, zoals minder douchen en voorzichtig kammen, maar wist ook: je kunt er niets tegen doen. Ik zocht een haarstuk uit bij de kapper en hield hoop dat mijn haar weer zou teruggroeien. Toen de dermatoloog zei dat die kans nihil was, voelde dat als een mokerslag. Kaal zijn, was dat mijn toekomst?
Mijn verdriet en boosheid wierpen een schaduw over de eerste maanden met Sven. Als ik hem voedde, zei ik tegen mezelf: je moet hiervan genieten. Krankzinnig natuurlijk. Ondertussen parkeerde ik mijn gevoelens en richtte me op mijn werk en gezin, maar na een jaar stortte ik in. Ik kreeg een kort lontje en kon geen prikkels meer verdragen. Ook vermeed ik de spiegel. Zeker zonder make-up – mijn verdwenen wenkbrauwen tekende ik bij – dacht ik: wie is die vrouw?
“Als ik in de spiegel keek dacht ik: wie is die vrouw?”
Uiteindelijk leerde een psychotherapeut me het rouwproces in te gaan, de tranen niet meer op te kroppen. Ook sprak ik er vaker over met mijn man. Voor hem was het evengoed wennen, maar het pijnlijkste vond hij de strijd die hij mij met mezelf zag voeren. Op verdrietige momenten hield hij me stevig vast. Dat gaf vertrouwen en het gevoel dat we nog steeds een team zijn.
Inmiddels heb ik rust gevonden en denk ik: het is wat het is. Met vriendinnen kan ik er zelfs de humor van inzien. Toen iemand laatst zei dat haar nekharen overeind gingen staan, zei ik droog: ‘De mijne ook, als ik ze had gehad.’ Bovendien ben ik gaan beseffen wat het belangrijkste is: dat ik nog steeds een leuke moeder kan zijn. Onlangs huilde Sven toen ik Florine naar bed bracht. ‘Waren er maar twee van jou, mama’, zei ze. Toen ik haar vroeg of ze die met of zonder haar wilde, zei ze: ‘Zonder, want dat is de echte.’ Dat gaf me kippenvel. Lang, kort, kaal of groen haar, voor hen ben ik gewoon mama.” Dit portret staat in Kek Mama 03-2022. Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
