Linda Akkermans (37) is getrouwd met Leo (37) en moeder van Florine (5) en Sven (3). Ze heeft alopecia areata: een auto-immuunziekte waardoor je haar uitvalt.
Lees verder onder de advertentie
“Op mijn achtste verscheen de eerste kale plek achter op mijn hoofd. Toen de ziekte alopecia areata werd vastgesteld was dat schrikken; het zit niet in de familie. Toch zat ik er als kind niet mee, omdat mijn haar de plekken makkelijk bedekte. Als twintiger kreeg ik ook kale plekken boven op mijn hoofd.
Ik verhulde ze met extensions, maar voelde voor het eerst de angst: wat als ik helemaal kaal word? Gelukkig groeide mijn haar altijd terug, tot ik voor de tweede keer moeder werd. Sven was drie maanden oud toen in drie weken tijd alles uitviel. Zomaar, uit het niets. Ik probeerde te redden wat er te redden viel, zoals minder douchen en voorzichtig kammen, maar wist ook: je kunt er niets tegen doen. Ik zocht een haarstuk uit bij de kapper en hield hoop dat mijn haar weer zou teruggroeien. Toen de dermatoloog zei dat die kans nihil was, voelde dat als een mokerslag. Kaal zijn, was dat mijn toekomst?
Lees verder onder de advertentie
Geparkeerde gevoelens
Mijn verdriet en boosheid wierpen een schaduw over de eerste maanden met Sven. Als ik hem voedde, zei ik tegen mezelf: je moet hiervan genieten. Krankzinnig natuurlijk. Ondertussen parkeerde ik mijn gevoelens en richtte me op mijn werk en gezin, maar na een jaar stortte ik in. Ik kreeg een kort lontje en kon geen prikkels meer verdragen. Ook vermeed ik de spiegel. Zeker zonder make-up – mijn verdwenen wenkbrauwen tekende ik bij – dacht ik: wie is die vrouw?
“Als ik in de spiegel keek dacht ik: wie is die vrouw?”
Lees verder onder de advertentie
Uiteindelijk leerde een psychotherapeut me het rouwproces in te gaan, de tranen niet meer op te kroppen. Ook sprak ik er vaker over met mijn man. Voor hem was het evengoed wennen, maar het pijnlijkste vond hij de strijd die hij mij met mezelf zag voeren. Op verdrietige momenten hield hij me stevig vast. Dat gaf vertrouwen en het gevoel dat we nog steeds een team zijn.
Lees verder onder de advertentie
Het is wat het is
Inmiddels heb ik rust gevonden en denk ik: het is wat het is. Met vriendinnen kan ik er zelfs de humor van inzien. Toen
iemand laatst zei dat haar nekharen overeind gingen staan, zei ik droog: ‘De mijne ook, als ik ze had gehad.’ Bovendien ben ik gaan beseffen wat het belangrijkste is: dat ik nog steeds een leuke moeder kan zijn.
Onlangs huilde Sven toen ik Florine naar bed bracht. ‘Waren er maar twee van jou, mama’, zei ze. Toen ik haar vroeg of ze die met of zonder haar wilde, zei ze: ‘Zonder, want dat is de echte.’ Dat gaf me kippenvel. Lang, kort, kaal of groen haar, voor hen ben ik gewoon mama.”
Dit portret staat in Kek Mama 03-2022.Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.