De 30-jarige Sanne (beter bekend als Laviesanne) is al een poosje moeder van twee en draait daar haar hand niet voor om. Sterker nog: het leven is er leuker op geworden. Maar goed ook, want nummer 3 is onderweg.
Er was eens een Leidse studente genaamd Sanne die onverwacht zwanger raakte, ging samenwonen en – hè leuk – een blogje begon over make-up en het moederschap. Een jaar of zeven later is Sanne, op Insta beter bekend als Laviesanne, een populaire influencer, moeder van twee – bijna drie – kinderen, verloofd met hun vader én vanaf deze editie de kersverse columniste van Kek Mama. The end.
Oké, misschien een tikkie kort door de bocht dit, maar zo ging het feitelijk wel in vogelvlucht. Tijd voor een iets uitgebreidere kennismaking met de kersverse Kek-columniste Sanne die niet bepaald een saaie periode beleeft. Want buiten al het bovenstaande zit ze midden in een verbouwing, waardoor het gezin tijdelijk in een ander onderkomen vertoeft. Als alles meezit, kunnen ze vier weken voor haar uitgerekende datum terug naar hun eigen huis.
“Dat is inderdaad een beetje krap”, lacht ze. “Vooral omdat ik nog nooit heb gehoord dat een verbouwing níét uitloopt. Toch krijg ik geen stress van zulke dingen, het past wel bij me. Hetzelfde verhaal met de baby, waarschijnlijk ga ik daar ook pas last minute alles voor regelen.” Ze gaat nou eenmaal goed op chaos, legt Sanne uit. “Als iets anders loopt dan gepland dan verzet ik me daar niet tegen. Dat zit niet in mijn aard. Go with the flow, denk ik liever, het komt wel goed.”
Die go with the flow-mentaliteit kwam mooi van pas toen Sanne – toen nog student taalkunde – op haar 23e zwanger raakte. Iets wat behoorlijk wat reacties losmaakt, vertelt ze. “Het eerste wat mensen zeggen is: ‘Oh wat jong!’ Maar… is dat wel zo? Bij jong denk ik aan een tiener die net van school komt. Ik was 23, zat in de scriptiefase van mijn master en had al zes jaar een relatie met Robert. Eigenlijk heeft het ‘jonge’ moederschap alleen maar voordelen – mits je een goede basis hebt, dat realiseer ik me – want ik ben fit en met een beetje geluk ben ik straks ook een jonge, fitte oma. Bovendien vind ik het een heerlijk idee dat tegen de tijd dat mijn vrienden aan kinderen beginnen, ik al lang en breed uit de luiers en slapeloze nachten ben.”
Hoe weloverwogen dit ook allemaal klinkt, de zwangerschap was zeker niet gepland, benadrukt Sanne. “Nee joh, ik was met mijn scriptie bezig, daarna wilde ik lekker rondreizen om vervolgens een paar verschillende banen uit te proberen. Met kinderen waren Robert en ik echt nog niet bezig, het was ook geen meisjesdroom om moeder te worden. Maar ja, een chaoot als ik is nou eenmaal óók chaotisch met haar anticonceptie.”
Toen Sanne er na acht weken achter kwam dat ze zwanger was, was de shock aanvankelijk vrij groot. “Omdat we het relatief laat wisten, hadden we ook al heel wat ‘bedenktijd’ verspild. Toch neem je zo’n beslissing niet in één of twee dagen. Robert en ik hebben twee weken lang uitvoerig gepraat en ons samen geprobeerd voor te stellen hoe het zou zijn om een kind te hebben. We keken naar de feiten: we zijn twee volwassen mensen met een baan of bijna afgeronde opleiding, en een stabiele relatie. Eigenlijk was het wel duidelijk. Maar ongeacht de feiten is dit geen puur rationele kwestie: bij een kind kun je niet alle voors en tegens naast elkaar zetten, uiteindelijk is je gevoel doorslaggevend.”
Ze besloten er samen voor te gaan, onder één voorwaarde: “Als we dit doen, gaan we nooit ‘wat als’ zeggen, spijt hebben of moeilijk doen. Dan gaan we er ook voor honderd procent voor. Dat moet, want een kind is geen pop, hij voelt of hij wel of niet welkom is.”
Sanne en Robert zetten de knop in, sprongen in het diepe en gingen in no time samenwonen. “Het is bijzonder hoe snel en natuurlijk dat allemaal ging: twee weken na de shock van de zwangerschap ‘was het gewoon zo’. Zo zie je maar hoe flexibel mensen zijn bij echte life-changing events: iets overkomt je of je neemt een drastische beslissing, maar na een paar dagen ga je toch weer door met de dagelijkse dingen. Naar college bijvoorbeeld, met mijn groeiende buik, en het kussen waarop ik moest zitten vanwege bekkeninstabiliteit. Ik kijk heel positief terug op die periode, want mijn medestudenten hielpen me of droegen mijn kussen, ik voelde me heel speciaal. Dat was ik ook, want een studente met een zwangere buik was geen alledaags beeld op de universiteit.”
Van een studentenleven naar een huisje-boompje-beestjesituatie is uiteraard even schakelen, ook voor de familie en de omgeving. Terwijl haar vrienden uit de kroeg rolden, liep Sanne wiegend door het huis met de kleine James. Toch zorgde dit grote verschil in levensfase niet voor een breuk met haar vrienden. “Integendeel, ik heb nog exact dezelfde geweldige vriendengroep van toen, iedereen ging er juist enthousiast in mee; met de een ging ik kleertjes shoppen, de ander paste talloze keren op. Het gros van mijn vrienden heeft geen kinderen, nog niet althans, maar dat maakt allemaal niets uit. Ik vind het juist ook heerlijk om met vrienden een weekend weg te gaan en over compleet andere dingen dan kinderen te praten.”
Qua carrièreplanning waren de kaarten ook ineens anders geschud; het uitproberen van tig banen, zoals Sanne voor ogen had, was toch tijdelijk van de baan. Geen ramp, zoals gewoonlijk waaide ze weer vrolijk met de wind mee. “Ik had altijd al een enorme passie voor schrijven en make-up, dus ik begon een blog. Het leek me te gek om daar uiteindelijk ook mijn werk van te maken, maar ik was daar niet bewust mee bezig. We zien wel waar het eindigt, dacht ik. Dat het langzaam uitgroeide tot een succes kwam dus niet omdat ik mezelf dat ten doel had gesteld. Mensen kunnen het saai of niet-ambitieus vinden, maar ik heb nog steeds geen langetermijndoelen, een uitgestippeld plan zou mij niets brengen.”
Lees ook ‘Ik veranderde van baan zodat ik meer tijd met mijn dochter kon doorbrengen’ >
Wat voor haar wel als een paal boven water staat: passie. “Als je iets heel leuk vindt én je hebt het geloof in jezelf, dan kun je dat tot een succes maken, daarvan ben ik overtuigd. Het klinkt misschien minder bescheiden, maar ik weet van mezelf dat ik mensen kan vermaken met schrijven of video’s over make-up, het moederschap of iets anders. Ik begon met een blog, totdat Instagram erbij kwam met foto’s en video’s, en nu zelfs een column voor Kek Mama. Stuk voor stuk dingen waaruit ik energie haal: als ik ’s avonds om elf uur een idee krijg voor een video, dan ga ik er direct mee aan de slag, zo leuk vind ik het.” Het belang van iets ‘leuk’ vinden geldt niet alleen voor het zakelijke deel, maar zeker ook voor je privéleven, vertelt Sanne. Hierdoor heeft zij de omschakeling naar een leven met kinderen bijvoorbeeld nooit als ingrijpend ervaren. “Ik vind mijn leven alleen maar leuker met kinderen – ook hier haal ik heel veel energie uit. Vakanties, uitstapjes, kerst, sinterklaas… met kinderen beleef je alles intenser. Nu hebben we ook redelijk makkelijke kinderen denk ik, niet van die energiezuigers, maar kinderen die goed luisteren en slapen. Hooguit ’s ochtends is er wat discussie, omdat mijn dochter weer eens met een te hysterische outfit en elfenvleugels naar school wil, maar dat is het dan wel. Elke avond liggen ze strak om zeven uur in bed, waardoor Robert en ik de hele avond nog hebben om te sporten, op te ruimen, video’s te maken of samen een serie te kijken. Tijd zat! Daarnaast hebben we allebei gescheiden ouders, waardoor we veel plukjes opa’s en oma’s hebben die altijd wel aanbieden om een dagje of een weekendje op te passen.” Het hele interview staat in Kek Mama 03-2022. Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
