Zangeres Leona Philippo (40) heeft twee zoons. De oudste kreeg ze met haar ex-vrouw, de jongste in haar eentje. “We flikken het toch maar mooi met ons drietjes.”
Vlak voor we afspreken, appt ze: ‘Ik houd het heel ongezellig bij thee of koffie hoor, ik ben op dieet.’ Een paar dagen later stapt Leona stralend de plaatselijke lunchroom binnen. “Zo stom, na de geboorte van mijn oudste riep ik: nu ga ik trainen. Maar ik wilde dolgraag binnen drie jaar een tweede kind, dus ik dacht: dan train ik alles strak en word ik toch weer dik. Die drie jaar werden er alleen zes.”
Sinds een maand of twee – jongste zoon Tymon was zeven maanden – is ze weer aan het werk. “Ik heb het tijdens mijn zwangerschap nog druk gehad met optreden. Presenteerde ik met een enorme toeter Ladies of Soul en Night of the Proms. Ik heb doorgewerkt tot vier weken voor de bevalling. Nu Tymon groter wordt, moet ik echt weer aan de bak. Ik ben kostwinner – er moet brood op de plank.”
Ze heeft sinds kort twee dagen kinderopvang. Kan ze weer nieuwe muziek schrijven. “Een reggae feel, lekker zomers en easy going. Ik ben zo Hollands als de pest, maar van Jamaicaanse afkomst. Ik was nooit op het idee gekomen zelf reggae te schrijven. Tot Candy Dulfer me vroeg tijdens Ladies of Soul de ska-muziek te verzorgen. Dat, samen met mijn vertolking van Beautiful boy in De wereld draait door, voelde zo goed.”
Ze pakt het nu wel anders aan dan bij haar vorige albums. “Dat keiharde najagen van succes, het promoten, de do or die-instelling die ik had nadat ik The voice of Holland won… Ik wil het niet meer. Te veel stress. Je kunt ook goed zijn in je vak zonder altijd maar te knallen.”
Bovendien: ze is nu grotendeels in haar eentje verantwoordelijk voor haar twee kinderen. “BAM-moeder, heet dat – bewust alleenstaande moeder. Wat een verschrikkelijke afkorting.” Leona lacht uitbundig. “Het is stevig aanpoten.” Met ex-vrouw Katalijne is ze co-moeder van zoon Manuel. “De opvoeding van Tymon doe ik helemaal in mijn eentje. Iets wat me later misschien wel in een lastig parket brengt, want Manuel gaat regelmatig naar zijn andere moeder. Er zal best een periode komen waarin de jongens elkaar dan missen.
Lees ook
Bankrekening: alleenstaande moeder Sacha heeft een eigen bedrijf als mindfulness-trainer >
Na mijn scheiding was ik even helemaal klaar met de vrouwen. Een goede vriendin zei: ‘Waarom doe je het niet in je eentje, nog een kind krijgen?’ Ik twijfelde, maar na een paar maanden dacht ik: waarom doe ik in hemelsnaam zo moeilijk? Er zijn veel pogingen mislukt. Elke keer die hoop, de miskramen, die teleurstelling; het was een pittige periode. Ik wilde zo graag een tweede.” Na tweeënhalf jaar was het eindelijk raak. “Goddank, want het was mijn laatste poging.
Manuel zegt: ‘Mijn broertje en ik hebben dezelfde babykamer gedeeld.’ Daarmee doelt hij op mijn buik. Hij ziet Tymon echt als zijn broer – ondanks dat ze van verschillende donoren zijn. Ik begrijp hem volledig. Ik ben zelf geadopteerd, heb een blanke broer en zus die de biologische kinderen zijn van mijn ouders, en een donkere, niet-biologische broer. Toch voelen we ons alle vier echt broer en zus van elkaar. Manuel ging mee naar de echo’s en voelde zich zeer betrokken bij mijn zwangerschap. ‘O mam’, zei hij dan, ‘lag ik er ook zo bij in je buik?’
Ik heb me geen moment eenzaam gevoeld. Ik ben niet zweverig, maar het voelde echt alsof dit kind mij heel bewust had gekozen. Alsof ik een ziel teleurgesteld zou hebben als ik deze zwangerschap niet had laten gebeuren. We gingen het gewoon flikken, met z’n drieën.
Tegen Manuel zei ik: ‘Schat, ik gun dit wezentje een grote broer zoals jij.’ Ik vond het belangrijk hem iemand te geven met wie hij samen kan opgroeien. Die hem zou leren relativeren. Geduldig te zijn. En vice versa. Hij doet het fantastisch. Zegt-ie: ‘Mam, heb je wel hier en daar aan gedacht?’ En dan zeg ik: ‘Zal ík vandaag gewoon de mama zijn?’”
Soms mist ze het – dat ze geen partner heeft. Vooral als het om de kinderen gaat. “Toen Tymon begon te kruipen, bijvoorbeeld. Of als Manuel iets fantastisch zegt. Onlangs nog, toen ik na de zoveelste gebroken nacht met Tymon heen en weer naar zijn bedje bleef lopen. Ík en mijn geweldige ideeën, dacht ik, Lé doet het wel even alleen. Ik huil weinig, maar toen heb ik me toch een potje zitten janken. Op zulke momenten is het fijn als er iemand is die begrip toont en zegt: ‘Het is allemaal ook heftig.’ Iemand bij wie ik even kan wegkruipen.
Een nieuwe liefde is welkom, maar ik voel me nu niet incompleet. Er hebben zich situaties voorgedaan waarin het had gekund. Dan was ik lekker aan het daten, maar merkte ik toch dat er werd gesleuteld aan mijn grenzen. Dan trok ik weer aan de rem. Ik kan me geen gedoe veroorloven. Ik heb inclusief onze hond Skye drie levende wezens die afhankelijk van me zijn. Ik ben best trots op mezelf. Iedereen is gezond en gelukkig.”
Het hele interview staat in Kek Mama 06-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
