Het ene moment hang je met je beste vriendin in de lampen, het volgende moment vraag je je af wie die moeder is die nooit meer weg wil en ook niet opvoedt. En wat ze met je leuke vriendin heeft gedaan.
Inge (35), getrouwd, moeder van drie kinderen (9, 6 en 3):
“We huilden tranen van geluk: toen ik mijn beste vriendin Roxanne vertelde dat ik zwanger was van mijn tweede, wist zij net een paar uur dat ook zij een baby zou krijgen, haar eerste. Wat waren we blij. Het voelde als een grote gouden rand om onze tien jaar durende vriendschap.
Zeven jaar later is er van die gouden rand weinig over. Onze zoons werden een week na elkaar geboren en zijn nu ruim zes. Ik wil niet zeggen dat mijn zoon Joshua een engeltje is – hij is een echte jongen: aanwezig, fysiek wild en bij vlagen bijzonder luid. Maar hij is bij te sturen en dat doe ik dan ook, want er gelden hier nou eenmaal regels.
Roxannes zoon Siem daarentegen lijkt wel zonder enige vorm van regels te worden opgevoed. Als hij hier is, ben ik na een kwartier al overspannen van zijn geschreeuw, gegooi, gespring en gesloop. Maar Roxanne doet niets. Terwijl hij ons huis afbreekt, kijkt zij glimlachend toe. ‘Boefje’, noemt ze hem en ze vergoelijkt alles wat hij doet. Siem is niet op een normale manier luid, hij schreeuwt alleen maar. Om aandacht te krijgen, om zijn zin door te drijven, om alles.
En als het daar nou bij bleef… Maar nee. Hij sloopt speelgoed van Joshua en geeft dan mijn jongste dochter de schuld, hij slaat andere kinderen en had laatst bijna onze kat te grazen genomen met een hockeystick. Ik stuurde Siem, die hier alleen was, naar huis en belde Roxanne dat dit echt niet kon, maar zij zei: ‘Ach, hij is ook zo dol op dieren, dan raakt hij iets te enthousiast.’
Eh… sorry? Ik was zo boos dat ik zei dat dit geen enthousiasme was, maar moedwillig pijn doen. En dat ze misschien moet kijken of ze hulp kan krijgen bij de opvoeding, want dit liep uit de hand. Woedend was ze; hoe durfde ik te suggereren dat zij als moeder faalde? Ik zei dat ik dat niet bedoelde, maar ze heeft me een week lang genegeerd. De eerste dagen vond ik het lastig dat ik haar pijn had gedaan, maar eigenlijk was het wel fijn dat Siem niet langskwam. Ook Joshua zei het: wat is het lekker rustig, mam.
Het probleem is: ik weet dat Roxanne worstelt met de opvoeding. Ze is veel te lief en te soft, terwijl Siem een strakke hand nodig heeft. Voor haar man geldt hetzelfde. Siem maakt daar gebruik van. Van nature kent hij weinig grenzen en aangezien hij ze ook niet krijgt, doet hij alles wat er in hem opkomt. Ten koste van andere kinderen en daarom wil ik eigenlijk niet dat hij nog met Joshua speelt, maar dat uitspreken doe ik niet. Dat is de doodsteek voor onze vriendschap.
Mijn man zegt: waarom deze vriendschap in stand houden? Siem gaat niet veranderen, de situatie gaat niet veranderen en ik heb alleen maar frustratie. Maar ja, dan gaan Roxanne en ik een avond uit zonder kinderen en hebben we, net als vroeger, zoveel lol. Ze is mijn partner in crime, we begrijpen elkaar zonder woorden en de volgende dag heb ik spierpijn van het lachen. Wil ik dat opgeven? Is er geen andere manier? Afspreken zonder de kinderen ja, maar dat is lastig als je bij elkaar in de buurt woont. Het liefst zou ik Roxanne helpen strenger te worden voor Siem, maar die deur heeft ze dichtgegooid bij dat telefoontje.
Ook de andere keren dat ik erover ben begonnen, merk ik dat ze er niets van wil weten. Er is geen probleem, zegt ze, en haar kind mag zichzelf zijn. Natuurlijk mag hij dat, maar hij heeft ook regels nodig. Ik merk dat andere vriendinnen Roxanne mijden. Laatst klaagde ze dat twee vriendinnen zo weinig tijd hebben om af te spreken, terwijl ik weet dat dat niet waar is. Het is niet aardig, maar ik begrijp hen wel. Afspreken als vriendinnen is gezellig, maar met Siem erbij is het alsof er een tornado woedt in Ballorig. Binnen twee minuten ligt niets meer op z’n plek.
Een gesprek is niet mogelijk. En dus merk ik aan mezelf dat ik Roxanne ook ga mijden. Vorige week stelde ze voor om naar een pretpark te gaan. Ik zei zonder nadenken dat dat voorlopig niet uitkomt. Niet netjes, maar spijt had ik niet. Om onze vriendschap te redden is een goed gesprek en een duidelijke verandering nodig, en ik ben bang dat dat niet gaat gebeuren.”
Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Danique Bossers (32) is CEO van mode-imperium Most Wanted en maakt de podcast Unfinished Business met verloofde Pieter Musters. Ook is Danique open over de ziekte endometriose, waar ze aan lijdt en aan geopereerd is. Ze maakte een podcastaflevering met specialist Maddy Smeets over deze slopende ziekte.
Anne-Marie en haar vriendin Laura verwachten in april hun eerste kindje en zoals veel aanstaande ouders, wilden ze graag een 3D-echo laten maken. In de ochtendshow met Mattie en Marieke deelde de zwangere nieuwslezeres haar eerste (en waarschijnlijk laatste) ervaring met de welbekende 3D-echo.
Elke moeder kent zo’n strijd. Zo’n totaal onnodige, maar toch eindeloos durende strijd met een peuter. En als je dan ook nog eens commentaar krijgt van een onbekende op straat doet dat je spreekwoordelijke emmer helemaal overlopen. Jade (30) vertelt er meer over.
Waterparels, ook wel bekend als Orbeez of water beads, zijn kleine, kleurrijke balletjes die water absorberen en in omvang toenemen. Hoewel ze populair zijn als sensorisch speelgoed, kunnen ze ook gevaarlijk zijn.
Er zijn van die vrouwen die meteen wisten: “Een dochter, dat past perfect bij mij!” Niet zo gek, want ze hadden al een zwak voor roze glitterjurkjes, vlechtkunst op topniveau en high tea’s met mini-sandwiches.
