Beeld: Shutterstock
Niets maakt je zo ontredderd, als een baby op de intensive care, weet Lynsey West. Dus wil ze andere moeders een hart onder de riem steken.
‘Moet je je voorstellen: je bent dertig weken zwanger. Het ene moment wandel je een routinecheck binnen bij de verloskundige, en het volgende lig je in de operatiekamer van een ziekenhuis.’ Lynsey wist wat haar te wachten stond, toen ze zwanger was van een drieling. ‘Maar niemand had me kunnen voorbereiden op de emotionele achtbaan die me te wachten stond toen mijn baby’s op de intensive care belandden’, schrijft ze in een blog.
Het kwam goed met haar kinderen. Maar tegen andere moeders die hun uren in onzekerheid slijten in het ziekenhuis, wil ze het een en ander zeggen. ‘Ik weet dat dit nooit het plan was, toen je zwanger raakte. Ik denk aan je. Want je kent me niet, maar ik weet hoe het voelt om in die ziekenhuisstoel te zitten, wachtend. In de lucht van handontsmettingsmiddel, terwijl je elk bliepje en babyhuiltje hoort. Je hoort ze wanneer je naar huis rijdt, en waarschijnlijk zelfs wanneer je slaapt.’
Lees ook:
Wat er allemaal anders is aan een bevalling van een tweeling >
Het komt goed, wil Lynsey die moeders vertellen. ‘Ook al voelt het alsof je leven op zijn kop staat. Vier elke kleine winst, want elke kleine winst is een mijlpaal’, schrijft ze. ‘Ook al voel je je schuldig omdat je lichaam je voor jouw gevoel in de steek heeft gelaten. Of omdat je het ziekenhuis verlaat, in de avond. Of naar je werk moet. Naar je andere kinderen. Of simpelweg naar je bed. Het is hartverscheurend, maar je baby is in de beste handen. De medische informatie is overweldigend, maar stel vragen. Terwijl je kolft zonder een baby naast je om je melk aan te geven. En jouw aanwezigheid in zijn kamertje al teveel prikkel kan zijn.’
Hoe jaloersmakend het ook kan zijn dat andere moeders wél meteen hun baby in hun armen mogen houden, en hun baby mee naar huis mogen nemen: het komt goed, troost Lynsey. ‘Absorbeer alles wat je nu overkomt, want uiteindelijk zal dit je sterker maken dan ooit.’ Het duurde 65 dagen voordat Lynsey haar baby’s mee naar huis mocht nemen voor een ‘normaal leven’. ‘En ik hoop dat voor jou zó snel hetzelfde geldt.’
Meer persoonlijke verhalen? In onze nieuwsbrief selecteren we de mooiste verhalen voor je.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
