Trots als een pauw was ze op haar achttiende op haar schoudertattoo, maar nu, een heel ander leven verder, vraagt Loes zich af of ze beter iets langer had kunnen nadenken over haar tatoeage.
Lees verder onder de advertentie
Loes (41): “De dag na mijn achttiende verjaardag liet ik ’m op mijn linkerschouder zetten: een grote zwarte Japanse draak. Ik wilde altijd al een tatoeage, maar eerder mocht het niet van mijn ouders. Bij de tattooshop zocht ik naar een plaatje van een kunstige draak met vlammen. Prachtig, het liefst wilde ik hem nog rood laten inkleuren. Gelukkig is dat nooit gebeurd.
Lees verder onder de advertentie
Tattoo
Nu, ruim twintig jaar en een heel ander leven verder, schaam ik me kapot voor mijn tattoo. Ik heb een dochter en een leuke relatie. Mijn schoonfamilie weet niets van mijn plakplaatje, ze zouden volgens mijn vriend in shock raken bij het idee. Dus draag ik hooggesloten truien en bloesjes en loop ik ’s zomers met vestjes om. Maar niet alleen voor hen.
Lees verder onder de advertentie
Sowieso schrikken mensen snel als ik met ontblote schouders loop. Je ziet ze denken: wat een Tokkie-moeder. Ik snap dat, en ik denk er sterk over om het ding voor eeuwig weg te laten laseren.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.