De echoscopist wist het 99,9 procent zeker: het zou een meisje worden. Dan sta je als ouder toch vreemd te kijken als dat tijdens de bevalling een vergissing bleek.
Lottie (36): “In 2017 werd ik zwanger van mijn eerste kind. Meerdere keren droomde ik dat ik een zoon zou krijgen. De twintigwekenecho moest opnieuw, omdat ze het hartje niet goed konden beoordelen. Beide keren zei de echoscopist dat we een dochter zouden krijgen, met 99,9 procent zekerheid. Dat ik daarover verrast was, is eigenlijk een understatement.
Voor mij hoefde alles niet zo popperig, maar mijn man zag het helemaal voor zich. Hij leefde toe naar zijn prinses, zag zichzelf dansen met zijn dochtertje. Eén muur van de babykamer verfde hij roze. Op de babyshower kreeg ik veel roze cadeaus. Kwam je de babykamer binnen en deed je de kast open, dan kwam er een soort zuurstok op je af. Ik schreef verhalen in een negenmaandenboek voor Laurie, zo zou onze dochter gaan heten. Ik maakte een naambord om in de kraamtijd bij het raam te zetten. Ik ontwierp het geboortekaartje, knutselde kraamcadeautjes én bestelde kilo’s roze M&M’s. Allemaal met haar naam erop.
Er volgden nog meerdere echo’s door verschillende echoscopisten en steeds vertelden ze ons dat er een meisje in mijn buik zat. Bij de laatste echo werd zelfs benoemd dat de schaamlipjes zo goed zichtbaar waren. Er is geen moment geweest dat ik eraan twijfelde of ze het bij het goede eind hadden.
Eind februari 2018 werd ik met 39 weken zwangerschap ingeleid. Het duurde allemaal erg lang en uiteindelijk werd het een keizersnede. Mijn voorspelling was dat mijn baby veel haar zou hebben, dus toen de gynaecoloog de baby liet zien ging mijn aandacht vooral naar haar hoofdje. Ik dacht: ach zie je wel, het klopt, ze heeft veel haar. Mijn man lette ondertussen op iets heel anders. Ik hoorde hem ineens zeggen: ‘Hé, daar zit een piemel aan!’
Ik begon te lachen. Eigenlijk was dit voor mij een minder grote verrassing dan die constatering dat het een meisje zou zijn bij de twintigwekenecho. Ik was rustig en het voelde meteen oké. Voor mijn man was dat anders. Hij was uit het veld geslagen, werd even heel stil. Hij moest echt even schakelen nu hij besefte dat zijn prinses Laurie niet bestond. Al snel had hij zijn adem terug en was ook hij gewend aan het idee dat we een zoon hadden, Jop.
De babykamer is niet lang roze gebleven. Nog op de dag van de geboorte reed mijn man naar de bouwmarkt om verf te kopen en schilderde hij die muur blauw. De roze spulletjes heb ik bewaard, voor als we het geluk mochten hebben nog een keer zwanger te worden. En dat geluk hadden we. Ik ben in april 2020 bevallen van ons tweede kindje. Een dochter.
De echoscopiste reageerde heel defensief: ‘Tja, 99,9 procent zeker is nu eenmaal niet honderd procent zeker’, zei ze. Ik ervaar dat als een onprofessionele reactie. Ik ben echt niet boos, maar het ontbreekt aan erkenning. Het is toch heel eenvoudig om te zeggen: ‘Goh wie had dat nou gedacht, wij zijn ook heel verbaasd.’ Meer had niet gehoeven.
Bij mijn tweede zwangerschap ben ik naar een andere praktijk gegaan. Toen zij zeiden dat ik een meisje kreeg, had ik er moeite mee dat te geloven. Ik heb die tweede zwangerschap sowieso anders beleefd. Opnieuw heb ik een negenmaandenboek bijgehouden, maar ik bleef veel neutraler. De vorige keer schreef ik alles aan Laurie en moest ik daarna schrijven: ‘Sorry Jop, je bent maandenlang een meisje genoemd, maar we weten nu pas dat je een jongen bent.’
Nee, mijn dochtertje heet niet Laurie. Die naam hoort echt bij de eerste zwangerschap. Ze heet Fem.”
Dit artikel staat in Kek Mama 10-2020.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
