De juf: ‘Ineens moeten drie kinderen overgeven’
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Caroline (37) geeft les aan groep zeven.
De 27-jarige Laura werkt in de zorg en is mama van een zoon van bijna acht maanden. Ze had een fijne zwangerschap, een goede bevalling, maar daarna liep alles heel ander dan gepland. Ze had last van extreme vermoeidheid en andere vage klachten. Na drie maanden kwam ze erachter dat er misschien toch iets aan de hand was. Laura heeft postpartum thyreoïditis, oftewel: een schildklierontsteking. ‘Ik schreef het af op ontzwangeren.‘
Na haar bevalling werd Laura heel erg overvallen door extreme vermoeidheid. “Logisch”, dacht ze. “Je hebt net een kind op de wereld gezet, je moet herstellen en dan heb je ook nog al die slapeloze nachten. Maar nu weet ik dat deze vorm van vermoeidheid er niet bij hoorde.”
Toen ze na drie maanden weer aan het werk moest, lukte het Laura niet om alle ballen hoog te houden. Ze kon amper boodschappen doen, schoonmaken lukte niet en haar kindje tillen in de Maxi-Cosi was veel te zwaar. Waar haar energie juist weer een beetje terug zou moeten komen na die eerste maanden met een newborn, voelde zij zich ontzettend slecht. “Ik moest het echt uit mijn tenen halen als ik een stukje ging wandelen. Het was overleven.”
Laura vond het lastig om zich toe te geven aan haar klachten. “Ik dacht: niet zeuren, gewoon doorgaan. Dit hoort er vast bij.” Het is haar schoonzus die toch haar twijfels uitspreekt. Zo hoor je je toch niet te voelen na een zwangerschap? “Uiteindelijk dacht ik door mijn familie: misschien klopt er dan toch iets niet.” De huisarts nam haar gelukkig serieus. Uiteindelijk bleek uit een bloedonderzoek dat ze postpartum thyreoïditis heeft.
Lees ook: ‘Chronisch ziek én dankbaar voor het leven: vier moeders vertellen’
Het is een ontsteking van de schildklier die ontstaat als gevolg van de zwangerschap of bevalling. Deze ontsteking veroorzaakt een tijdelijke auto-immuunziekte waardoor het afweersysteem van het lichaam niet zo goed werkt. Naar schatting heeft 5 tot 7 procent van de vrouwen last van postpartum thyreoïditis, al wordt er getwijfeld of dit niet vaker voorkomt aangezien de vage klachten vaak afgeschreven worden als een postnatale depressie.
In het begin heb je vaak last van een te snelle schildklier, dit heet hyperthyreoïdie. Dit komt voor van de eerste tot de zesde maand na de bevalling. Na die fase kan het goed zijn dat je schildklier juist trager gaat werken, dit heet hypothyreoïdie. Meestal treedt er spontaan herstel op na zo’n 12 tot 18 maanden. Dat geldt helaas niet voor alle vrouwen. Sommigen ontwikkelen een blijvende hypothyreoïdie.
De symptomen lijken op de kwalen van ontzwangeren. Daarom wordt de schildklierontsteking niet snel herkend. Veel vrouwen gaan niet eens met hun klachten naar de huisarts en als ze dit wel doen, krijgen ze vaak de stempel ‘postnatale depressie’ opgedrukt.
De klachten die bij hyperthyreoïdie (snelle schildklier) horen:
De klachten die bij hypothyreoïdie (trage schildklier) horen:
En dan is er nog iets: problemen met je schildklier kunnen van grote invloed zijn op zwanger worden en de zwangerschap. De schildklierproblemen kunnen je menstruatie door de war gooien, je hebt verhoogde kans op miskramen en als je zwanger raakt kunnen de klachten na je bevalling weer terugkomen, soms ook in een ergere vorm. Vrouwen die postpartum thyreoïditis doorgemaakt hebben en nog een kinderwens hebben, moeten strikt opgevolgd worden tijdens een volgende zwangerschap.
Hoewel de klachten in principe vanzelf over kunnen gaan, heeft de schildklierontsteking een grote invloed op het leven van jonge moeders. Dat ondervond Laura maar al te goed. “Ik had hier nog nooit van gehoord en schrok er behoorlijk van, maar de dokter was vrij koeltjes. Hij zei dat vanzelf over zou gaan. Medicijnen worden niet snel gegeven, dus zijn advies was: gewoon veel rusten. Maar hoe kun je veel rusten met een baby?!”
Laura zat in het stadium waar haar waarden juist te hoog waren en inmiddels lukte het ook niet meer om te werken. “Ik zat thuis en wilde alles aangrijpen om iets aan mijn herstel te kunnen doen. Uiteindelijk ben ik zelf maar op zoek gegaan en bij alternatieve geneeswijze terechtgekomen.” Waar ze in eerste instantie zich juist serieus genomen voelde door de dokter, voelt ze zich nu aan haar lot overgelaten. “Gelukkig helpt acupunctuur mij goed. Ik heb inmiddels vier sessies gehad en krijg steeds wat meer energie.”
Om de zes weken gaat ze terug om bloed te prikken en dan neemt de huisarts door wat de waarden zijn. Ze is nu in het tweede stadium beland waarin haar schildklier juist trager werkt. “Gelukkig gaat het steeds een beetje beter, maar dat komt ook vooral doordat ik zelf een oplossing ben gaan zoeken.”
Voor nu focust Laura zich vooral op zichzelf, haar herstel en de kleine. “Ik kan nog steeds niet werken, maar mijn dagen worden steeds beter. Ik kan beter voor mijn kindje zorgen en heb meer energie. Ik kan ook écht niet wachten om leuke dingen met hem te gaan doen, zoals gaan zwemmen of ergens een koffietje in de stad. Ik had me ontzettend verheugd op deze dingen in mijn zwangerschap. Het is heel anders gelopen dan ik had gewild, dat ben ik nu een plekje aan het geven.”
Laura vindt het daarom ook heel belangrijk om haar verhaal te delen. “Hoe bizar is het dat je schildklier zoiets kan veroorzaken? Ik heb gelukkig geen last van mentale problemen, maar ik weet inmiddels wel dat dit ook een van de klachten kan zijn en dat vrouwen al snel een stempel ‘postnatale depressie’ opgedrukt krijgen. En dat terwijl het gewoon je schildklier is. Heb je vage klachten en het gevoel dat je op je tenen moet lopen? Ga naar de huisarts en laat je bloed checken. ”