Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres over haar dilemma.
Lara (36) is getrouwd met Gijs (39) en moeder van Lillian (9), Sebastiaan (8) en Jasmijn (6).
Gijs en ik zijn een match made in heaven. Al bijna twaalf jaar. Er is alleen één ding waarin we wezenlijk van elkaar verschillen, en dat is onze liefde voor dieren. Of eigenlijk: zíjn liefde voor dieren, en mijn gebrek daaraan. De kat van de buren: ik verzorg hem zonder morren. De hond van mijn zus: enig – als ik hem niet hoef uit te laten. Mijn eigen huis houd ik liever diervrij. Vanwege de haren. Interieurverstorende meubelstukken als hondenmanden en krabpalen. En bovenal: vanwege de vrijheid die huisdieren je kunnen ontnemen. Gijs werkt fulltime, ik ben thuisblijfmoeder. Maar in de weekends zijn we vaak weg, en met de sportschema’s van de kinderen zijn we na schooltijd ook zelden op de bank te vinden.
Maar nu heeft Gijs ze een puppy beloofd. Sterker nog: hij heeft hem al gereserveerd. Huisdieren zijn al jaren onderwerp van gesprek bij ons thuis. Een kat was nooit een optie, vanwege een allergie bij Sebastiaan. Konijnen idem dito, want die beestjes trekt hij wel, maar het hooi in het hok niet. Tegen honden kan hij wel, kwam uit de laatste allergietest, nu twee jaar geleden. Je begrijpt: dat was meteen vier tegen één, en meeste stemmen gelden. Dus zeurt het hele gezin me al twee jaar de oren van mijn kop over een puppy.
Lees ook:
‘Moet ik mijn zoon (8) toestaan in een jurk naar school te gaan?’ >
Ik werp steevast dezelfde argumenten tegen. De kinderen zitten vijf dagen per week op school en papa werkt, dus wie kan dat beest minimaal drie keer per dag uitlaten? Precies. Bovendien: een puppy blijft geen puppy, en zodra het een sterk, aan de lijn trekkend, niet-luisterend schepsel wordt, dat óók gewoon uit moet als het regent en donker is, vinden de kinderen er geen bal meer aan. Hij kan niet zomaar mee op elk weekendje weg en hondenpensions kosten een godsvermogen – om over dierenartskosten en voer nog maar te zwijgen. Ons huis ís al zo vol met z’n vijven, moet daar echt nog een dier bij dat het grootste deel van de bank bezet?
Een paar weken geleden was ik het gezeur helemaal zat. Doodmoe en zonder er echt bij na te denken, riep ik: ‘Weet je wat, als jullie nóg twee jaar aan mijn kop blijven zeuren over dat beest, dan regelen jullie het maar; ík steek er geen poot naar uit.’ Maar in plaats van dat ze daar de praktische bezwaren van zouden inzien, zagen ze het blijkbaar als toestemming.
Vorige week kwam ik terug van een weekendje weg, en zodra ik de voordeur opende, vlogen de kinderen in mijn armen. ‘Hij is zó cute, mam!’ ‘Pas vier weken!’ ‘Over zes weken komt hij al!’ ‘En ik mag hem uitlaten!’ De kinderen buitelden over elkaar met enthousiaste verhalen. In mijn afwezigheid waren ze naar een nest puppy’s gaan kijken, een beetje type Friese Stabij, en omdat er veel animo was voor de beestjes, had Gijs er maar meteen één gereserveerd.
Ik dacht dat ik gek werd. Ik toverde een vertrokken glimlach op mijn gezicht, en zodra de kinderen in bed lagen, vlogen de borden zo ongeveer door het huis. Want hoe wil Gijs dit in hemelsnaam gaan aanpakken? Er is maar één mogelijkheid: ik moet toch grotendeels alleen voor die hond zorgen. Dát was niet de afspraak, maar ondertussen verheugen de kinderen zich op een puppy, die ze zelfs al hebben vastgehouden en geknuffeld, én een naam hebben gegeven.
Natuurlijk zie ik ook de voordelen, qua family time op het strand, beweging, de band tussen kind en huisdier en de ontwikkeling van hun verantwoordelijkheidsgevoel. Maar ik wil het écht niet. Ik vind het een inbreuk op mijn leven en vrijheid en Gijs heeft het me gewoon opgedrongen. Maar mijn kinderen ondanks hun euforie, hun hartenwens ontnemen, maakt mij de wreedste moeder op aarde. Of kan ik ze hun hond alsnog ontzeggen?
Meer dilemma’s? Volg ons op Facebook.
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Heb je zin in een uitje met je kids dat niet alleen leuk, maar ook nog eens creatief en leerzaam is? Dan moet je bij Villa Zebra in Rotterdam zijn!
Een kraamcadeau is een goedbedoelde verrassing voor de kersverse ouders en de pasgeboren spruit, maar soms krijg je iets waar je totaal niet op voorbereid bent. Hannelore (37) wist niet goed hoe ze moest reageren op het kraamcadeau van haar tante.
Serena Verbon (Beautylab) heeft op haar achtendertigste haar hypotheek – als single mom! – afgelost. Hoe heeft ze dit gedaan en is dat voor anderen ook verstandig om te doen?
Volkszanger Mart Hoogkamer zingt tegenwoordig niet alleen hits op het podium, maar ook slaapliedjes tot in de late (of vroege) uurtjes. Op 22 januari zijn hij en zijn vriendin Jennifer namelijk trotse ouders geworden van dochter Logan Nová Hoogkamer en dat maakt de zanger dolgelukkig.
Actrice en zangeres Esmee van Kampen beviel onlangs van een dochter. Nu deelt ze de prachtige rauwe foto’s van de bevalling.
