De een is het van nature, de ander geeft honderden euro’s per jaar uit om er zo uit te zien, maar één ding is zeker: deze moeders zijn trots op hun grijze haren.
Anouk Vermeijden (35) woont samen met Derk en is moeder van Joep (1). In maart verwacht ze haar tweede kind.
“Mijn moeder en tantes waren al grijs toen ik nog klein was. Dus toen ik op mijn zestiende mijn eerste grijze haar uit mijn hoofd trok, wist ik wat me te wachten stond. Natuurlijk sta je niet te juichen als je zo jong grijs wordt, maar enorm vervelend was het nou ook weer niet – ik ben er bijvoorbeeld nooit mee gepest.
Rond mijn twintigste begon ik mijn haar te verven. Eerst zelf, later ging ik iedere zes weken naar de kapper. Een dure en tijdrovende klus. Bovendien had ik na drie weken alweer uitgroei. Stoorde ik me enorm aan. Twee jaar geleden stelde mijn kapper voor het asblond te verven; dat zit dicht tegen mijn eigen haarkleur aan. Ik was vooraf best zenuwachtig. Zou het opvallen, en wat zouden anderen ervan vinden, dacht ik de hele tijd. Maar het resultaat was prachtig. Alleen: ik moest er nog steeds voor naar de kapper. Nog eens drie verfbeurten later was ik klaar met het gedoe en besloot ik mijn haar niet meer te verven. Sindsdien ga ik echt grijs door het leven.
Lees ook
Moeder (36) is trots op haar ‘imperfecties’ en grijze haren >
Het leuke is dat ik alleen maar toffe reacties krijg. Op straat word ik aangesproken door wildvreemden – ze geloven bijna niet dat het mijn eigen kleur is. Ook mijn moeder vindt het prachtig. Zelf heeft ze haar grijze haren nooit geverfd, iets wat ik als twintiger heel raar vond. ‘Geen gezicht toch, dat je al zo jong grijs was en rondliep met een baby’, riep ik altijd. Kun je nagaan: nu ben ik zelf een jonge grijze moeder. Komt ook omdat de tijden zijn veranderd. Grijs is tegenwoordig een modekleur, andere meiden doen echt moeite om mijn haarkleur te krijgen – misschien durf ik het daarom ook wel zo te laten.
Vervelende opmerkingen krijg ik nooit. Het scheelt dat ik geen oud gezicht heb; mensen zullen niet snel denken dat ik vijftig ben. Natuurlijk maak ik er ook weleens geintjes over. Met mijn broer bijvoorbeeld – die is twee jaar ouder dan ik en ook al grijs. ‘Hé grijze dakduif’, roepen we dan tegen elkaar.
Ik vraag me weleens af of mijn kinderen wat dit betreft mijn genen of die van mijn vriend hebben. Maar ik zou me geen zorgen maken als ze vroeg grijs zouden worden. Het is namelijk een prachtige haarkleur. Ik wil nooit anders meer.”
Dit interview is deel van een portrettenserie in Kek Mama 01-2020.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
