Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Ze hoeven nooit te twijfelen wat ze nu weer aan moeten en zijn voor iedereen herkenbaar. Deze moeders vinden het helemaal geen straf om in uniform naar hun werk te gaan.
Nienke Plugers-van Breugel heeft een geregistreerd partnerschap met Rik, is moeder van Loes (3,5) en Daan (1) en werkt bij de brandweer Brabant-Noord.
“Soms hoor ik ineens iets loeien in huis – is het mijn dochter die een sirene nadoet. Of ze speelt met een vriendinnetje en zegt dat haar pieper afgaat. Komt deels door mijn werk, maar vooral door Brandweerman Sam: die vindt ze nog interessanter dan mama. Wel gaat ze graag mee naar de kazerne – als ze daar op de brandweerwagen mag staan, kan haar dag niet meer stuk.
Vroeger was ik gymdocent, maar dat beviel niet meer, dus ik nam ontslag en ging op wereldreis. In Nieuw-Zeeland maakte ik een aardbeving mee waarbij honderden doden vielen. De chaos was enorm en ik baalde dat ik nergens mee kon helpen; alleen hulpverleners mochten dat. Eenmaal thuis zag ik een vacature bij de brandweer en wist: dit wil ik doen.
Tijdens een dienst maak ik van alles mee – van een prullenbak die in de fik staat tot aan loos alarm. Maar er gebeuren ook ergere dingen, zoals een woningbrand. Gek genoeg zijn dat voor mij de mooiste meldingen. Dan zit ik op die rode wagen, voel ik de adrenaline door mijn lijf stromen en weet ik: nu kan ik echt iets voor anderen betekenen. Natuurlijk is mijn werk soms zwaar, vooral als er slachtoffers vallen. Toch kan ik daar met een bepaalde afstand naar kijken. Op zo’n moment kun je niet emotioneel worden, maar moet je gewoon je werk doen. Het is een ander verhaal als er kinderen in het spel zijn, dan wil ik zo snel mogelijk ter plaatse zijn om hulp te verlenen – dat heb ik pas sinds ik moeder ben.
Lees ook
Wendy is stuntvrouw: ‘Ik sprong zonder parachute uit een helikopter’ >
Zelf ben ik niet bang dat me iets overkomt. Als ik daarover ga tobben, kan ik bezig blijven – ik kan ook ziek worden of een ongeluk krijgen. Natuurlijk zitten er risico’s aan mijn werk, maar ik ben een professional en weet wat ik moet doen als ik in een brandhaard sta. Daardoor voelt mijn werk niet als gevaarlijk. Bovendien doe ik waar ik gelukkig van word: dat maakt me automatisch een leukere moeder. Mijn man heeft er ook geen moeite mee, hij vindt het stoer dat ik dit doe – vaak is hij degene die er op feestjes over opschept.
Een uniform is onvermijdelijk als je bij de brandweer werkt. Dat ding beschermt tegen temperaturen tot wel vierhonderd graden, maar charmant is het natuurlijk niet – ik heb er weleens leuker bijgelopen. Ach, ik kamp tenminste nooit met een kledingcrisis als ik naar mijn werk ga.”
De hele portrettenserie staat in Kek Mama 05-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >