Sanne heeft twee kinderen en is verslaafd aan haar werk. Ze werkt 45 tot 50 uur per week. Hoewel niet iedereen haar keuze begrijpt, is zij hartstikke gelukkig. “Schuldgevoel ervaar ik zelden.”
Sanne Claassen (32) heeft een eigen uitzendbureau, gespecialiseerd in techniek en logistiek. Ze is moeder van twee zoons (8 en 4) en werkt zo’n 45-50 uur per week.
“Mijn kinderen weten niet beter dan dat ik veel werk. Ook toen ik nog in dienst was bij een groot uitzendbureau, werkte ik meer dan fulltime. Want naast het ‘gewone’ werk op kantoor, is netwerken minstens zo belangrijk. Ik ga nog steeds vaak naar voetbalwedstrijden vanwege de bijbehorende businessclubs waar ik veel klanten ontmoet, en ook andere netwerkbijeenkomsten sla ik liever niet over. Ik ben een snelle beslisser. Toen mijn baan mij niet meer beviel – dat uitzendbureau werd steeds groter, wat ten koste ging van de persoonlijke contacten met klanten – heb ik zonder aarzelen mijn baan opgezegd. ’s Morgens stond ik op met het idee om voor mezelf te beginnen, die middag schreef ik mijn ondernemingsplan.
Natuurlijk stond ik stil bij wat dit voor ons gezin zou betekenen: zelf ben ik opgevoed door ouders die zestig uur per week werkten. Ik groeide op tussen de spijkerbroeken: mijn moeder had een eigen jeanszaak en ook mijn vader was ondernemer in de detailhandel. Als kind vond ik de tijd die mijn ouders met ons doorbrachten daardoor extra kostbaar. En ook ik ben er op de momenten dat ik thuis ben echt honderd procent voor mijn zoons. Daarnaast ben ik actief op hun school. Het voordeel van ondernemer zijn is dat ik mijn eigen agenda kan indelen. Heb ik een uurtje vrij, dan zit ik met klei en verf tussen de kleuters, en ik mis geen enkele voetbalwedstrijd van mijn oudste zoon. Zulke gedeelde ervaringen vind ik heel waardevol. Mijn kinderen merken niet dat ik zodra ze in bed liggen meteen mijn laptop openklap om mijn administratie bij te werken. Van mijn man krijg ik veel steun, hij begrijpt dat een eigen bedrijf hard werken is. Hij werkt als kwaliteitscontroleur bij een drukkerij en gaat nu een halve dag minder werken van veertig naar 36 uur om meer bij de jongens te zijn. Heel fijn, want dat geeft mij meer ruimte om door te werken.
Lees ook Werk en moederschap combineren? Zó doe je dat
Soms stuit ik op onbegrip. Mensen die mij vragen hoe ik al dat werk in vredesnaam doe, in combinatie met mijn kinderen. En dan op een toon alsof ik mijn zoons tekortdoe. Daar trek ik me niets van aan. Ik geef mijn kinderen mee dat hard werken loont en dat ze zichzelf mogen laten zien. Mijn werk draait veel om mijn eigen presentatie, en ik zie dat mijn kinderen daar ook iets van opsteken. Beiden kijken niet de kat uit de boom en de oudste biedt zelf aan om als eerste in de klas zijn spreekbeurt te houden. Ze zien dat ik gelukkig word van mijn bedrijf en zijn er trots op dat ik ‘de baas’ ben. Mijn werk is verslavend. Ik rond nu bijna mijn eerste jaar als zelfstandige af. Ik dacht: als ik twaalf man kan plaatsen bij een werkgever, is het mooi. Die twaalf werden er al snel twintig en inmiddels heb ik 35 mensen fulltime aan het werk. Daar ben ik zo ongelooflijk trots op. Schuldgevoel ervaar ik zelden, behalve toen de school belde dat mijn oudste zoon ziek was en ik hem zelf niet kon ophalen. Mijn tante is toen bijgesprongen. Toen ik ’s avonds thuis kwam en hem zo bleekjes op de bank zag liggen, voelde ik een steekje in mijn hart. Zieke kinderen willen toch het liefst bij hun moeder zijn.” Dit artikel stond eerder in Kek Mama. Nog meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
