Dit is de beste leeftijd om zwanger te worden
We hebben het allemaal wel eens gehoord: ‘De biologische klok tikt!’ Maar is er écht een beste leeftijd om zwanger te worden?
Lees meer
Mama is weduwe: ‘Mijn zoon was twee en ik was 32 weken zwanger van een tweeling’
Als je man sterft, wil je het liefst voor eeuwig in bed kruipen maar moet je door voor de kinderen. “Soms zitten we met zijn allen een potje te huilen.”
Lees verder onder de advertentie
VERONIQUE VORAGEN (39) IS MOEDER VAN JELLE (11) EN DE TWEELING LIEKE EN LARS (8).
“‘Je bent net papa als je zo lacht.’ Ik zeg het vaak tegen mijn kinderen. Ik probeer de herinneringen aan mijn man liefdevol en positief te houden, zoals hij zelf ook in het leven stond. Niet dat er voor verdriet geen ruimte is, integendeel. Soms willen de kinderen ineens elk detail van het ongeluk weten: welke kleren Harold aanhad, hoeveel bloed er was. Dan zitten we met z’n allen een potje te huilen.
Lees verder onder de advertentie
Rond etenstijd niet thuis
Het was een dinsdag. Harold riep ’s ochtends dat hij na zijn werk meteen doorging naar de voetbalclub. Ik vond het dus niet gek dat hij rond etenstijd niet thuis was. Pas toen de club belde met de vraag waar Harold bleef, voelde ik: dit klopt niet. Een halfuur later stond de politie voor de deur. ‘Hij is toch niet dood he’, zei ik. De agenten knikten: Harold was aangereden door een vrachtwagen.
Lees verder onder de advertentie
De kinderen, dacht ik meteen. Jelle was twee en ik was 32 weken zwanger van de tweeling. Toen ik het aan Jelle vertelde moest hij huilen, maar twee minuten later vroeg hij of we al gingen eten. Ik vond het zo erg voor hem, voor de tweeling, voor Harold zelf.
Afscheid
Na de crematieplechtigheid kreeg ik een enorme nesteldrang. Bizar: is je man net overleden, wil je acuut naar de winkel om tien pakken luiers te kopen. Gelukkig hadden we al veel geregeld: Harold had de kinderen erkend en we hadden al namen voor de tweeling.
Lees verder onder de advertentie
Zes weken na het ongeluk kreeg ik een keizersnee. Harolds zus was erbij en hield de tweeling voor het eerst vast. Een paar dagen ervoor had ik de urn met Harolds as gekregen. Die stond op de vensterbank in de ziekenhuiskamer.
De eerste zes weken bleef een vriendin bij me slapen. Zaten we ’s nachts samen te voeden. Toen zij wegging, voelde het bijna weer als een afscheid, heel heftig.
Natuurlijk mis ik mijn man nog iedere dag, ook na acht jaar. Maar ik kan ook zeggen: ik ben gelukkig, met mijn kinderen, familie en vrienden, mijn huis. Het leven is te mooi om alleen maar verdrietig te zijn.
Lees verder onder de advertentie
De hele portrettenserie staat in Kek Mama 06-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
