’s Nachts geen oog dichtdoen door babygehuil: als het je eigen kind is, is het tot daar aan toe. Maar de baby van je buren? Een man, die anoniem wil blijven, besloot zijn frustraties van zich af te schrijven.
Drie jaar geleden betrok de man met zijn vrouw een nieuwe woning. Hun buurvrouw bleek elk moment te kunnen gaan bevallen. ‘Mijn vrouw en ik hebben ervoor gekozen om geen kinderen te krijgen’, schrijft de man in een brief die hij instuurde naar de krant, ‘maar dat andere mensen wel graag ouders willen worden, is helemaal prima.’
De buurvrouw beviel van een dochter en liet die in het begin naast haar slapen, in haar eigen slaapkamer: pal naast de slaapkamer van haar nieuwe buren. ‘Een enkele laag baksteen was onze enige bescherming tegen maandenlang gehuil in de nacht’, zegt de man. ‘Terwijl wij carrière probeerden te maken, wat ons veel tijd en stress kostte, misten wij tientallen uren aan slaap. Onze relatie kwam onder druk te staan en we misten het plezier van wonen in ons nieuwe huis.’
Tot zijn ergernis heeft de buurvrouw er nooit met ze over gesproken. ‘Je hebt je nooit verontschuldigd of geprobeerd om het lawaai voor ons te verminderen, bijvoorbeeld door je baby in een andere kamer te leggen.’
Zelf is hij er echter ook nooit over begonnen. ‘In onze cultuur zijn kinderen heel belangrijk en is het echt een no go om een ouder te vragen om de overlast van zijn kinderen beperken. Er wordt aangenomen dat wij het als kinderloos stel niet begrijpen en dat we geen recht hebben om commentaar te geven.’
De man begrijpt dat het ouderschap moeilijk en vermoeiend is voor zijn buurvrouw. ‘En wat wij hebben doorstaan, is nog niets vergeleken met jouw nachten’, schrijft hij. ‘Maar toch – de wereld stopt niet nadat je een kind hebt gekregen. De mensen om je heen hebben hun eigen leven en hun eigen problemen, die ze binnenshuis houden. Het is heel egoïstisch om te verwachten dat je jouw sores wel met de buurt kunt delen.’
Inmiddels is de dochter van zijn buurvrouw een peuter van 3 jaar oud en krijgt zij binnenkort een broertje of zusje. ‘Ik twijfel er niet aan dat je een goede ouder bent en het beste voor hebt met je kinderen’, sluit de man zijn brief af, ‘maar ik hoop wel dat kind nummer twee wat stiller zal zijn.’
Bron: The Guardian
Nog meer Kek Mama? Volg ons op Facebook.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.
