Marieke Ernest (43), woont samen met Stefan en is stiefmoeder van Manou (16), Thijmen (15) en Merel (11).
“Ik ben een bergenmeisje, altijd al geweest – vroeger maakten mijn vader en ik flinke wandelingen door de Alpen. Daar zag ik op mijn twaalfde een paar mannen met grote rugzakken en pikhouwelen lopen. Dat wil ik ook, dacht ik. Een paar jaar later volgde ik een cursus en was het hek van de dam – ik beklom alles wat los en vast zat. Via mijn toenmalige vriend Mark kwam ik in aanraking met ijsklimmen. Hij deed het al en liet me wat foto’s zien. Dát zag er stoer uit. Ik besloot een keer mee te gaan en was meteen verkocht.
Nu ga ik twee keer per seizoen een week ijsklimmen, samen met mijn klimmaatjes Anne en Mark. Het ijsklimseizoen loopt van december tot februari – we beklimmen bevroren watervallen en dan zijn de ijscondities het allerbeste. Het gevoel dat ik heb als ik eenmaal in zo’n ijswand hang, middenin een besneeuwd gebergte, dat is echt magisch. Het is er zó sereen. Na zo’n week kan ik er weer helemaal tegenaan.
Lees ook – Judith is burgemeester: ‘Mijn zoon vertelt mensen soms dat ik het wel even zal regelen’ >
Het komt trouwens niet alleen aan op die twee weken per seizoen, ik bereid me het hele jaar voor. Ik train in een klimhal, doe aan hardlopen en wielrennen en ga in de zomer en het najaar vaak rotsklimmen. Dat moet ook wel, want fysiek is het een zware sport. Je loopt eerst door een moeilijk begaanbaar terrein, beklimt vervolgens een verticale ijswand en draagt ook nog eens een complete uitrusting met je mee, met onder andere eten, kleding, ijsbijlen en grote sneeuwschoenen. Ook mentaal moet je sterk zijn, zeker als eerste klimmer. Er zijn geen zekeringspunten aan een ijswand bevestigd, wat bij rotsklimmen vaak wel het geval is. Je moet zelf beoordelen in welk stuk ijs je jouw bijl slaat en waar je een ijsboor draait om het touw aan te bevestigen. Je klimt dus steeds een paar meter zonder zekering naar boven. Dat kan voor paniek zorgen, je kunt een uitglijder maken. Ook kan er een stuk ijs losraken bij het plaatsen van je bijl, dus als tweede klimmer moet je ook alert zijn. Er is trouwens nog nooit echt iets misgegaan, maar je komt niet zonder blauwe plekken thuis.
Stefan wist toen hij me leerde kennen: zij is een klimvrouw. Ik maakte aan het begin van onze relatie ook meteen duidelijk dat die jaarlijkse klimweken echt heilig zijn voor mij. De kinderen vonden het vroeger best wel lastig als ik weg was. Dat wordt nu steeds minder, al kan Merel er nog steeds van balen. Daarom videobellen we altijd voor het slapengaan en mag ze op mijn plekje in het grote bed liggen. Gelukkig staat mijn gezin helemaal achter me. Wat heet: tegenwoordig doen ze allemaal ook aan rotsklimmen. Heb ik ze toch mooi aangestoken mijn klimkoorts.” Dit portret staat in Kek Mama 15-2020. Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
