Actrice en presentatrice Marlijn Weerdenburg (35) begint er eindelijk een beetje op te vertrouwen dat zoontje Teun niet meteen doodgaat als zij iets fout doet.
Het was de eerste vakantie van baby Teun, toen acht maanden oud. “We gingen naar Spanje. Vlak voor vertrek werd Teun een beetje ziek. Paul en ik dachten dat het tandjes waren, maar ineens kwam er bloed uit zijn oor. Doodeng. We zijn meteen naar de eerste hulp gereden. Bleek hij een middenoorontsteking te hebben. Niks ernstigs, maar we besloten te wachten met vliegen tot de antibiotica aansloeg.”
Koud weer terug in Nederland, schuift Marlijn aan op een Amsterdams terras, om de hoek bij haar huis. “Mijn ouders zijn er. Helemaal vanuit Brabant. Ze hadden hun kleinzoon anderhalve week niet gezien en móesten even vakantie langskomen. Sterker nog: mijn schoonouders zitten er nu ook. Teun is het eerste kleinkind aan beide kanten.
Het klinkt kneuterig, maar ik denk dat deze eerste vakantie met Teun een van de mooiste van mijn leven was, puur omdat we voor het eerst als gezin weg waren. We reisden met vrienden die ook een baby hebben. Wel even wennen hoor. Paul en ik hebben elkaar om de dag laten uitslapen, maar dan nog: vroeger zaten we zorgeloos met een biertje bij het zwembad, nu waren we continu met dat mannetje bezig. Leg jij hem even in bed? Staat de babyfoon aan? Horen we hem echt wel?
We zijn zelfs met hem uit eten geweest. Hij ging niet slapen – Teun is altijd heel alert en aanwezig – maar hij zat er gezellig bij. Hij eet alles. Een stukje brood, olijven, meloen. Het lijkt me geweldig met ons drieën op wereldreis te gaan als Teun wat ouder is.”
Marlijn heeft net de opnames afgerond voor het derde seizoen van Broodje gezond dat ze presenteert op NPO3. In haar hoofd bouwt ze druk aan een liedjesprogramma waarin ze samenwerkt met bekende Nederlandse artiesten, onder wie Paul de Munnik. “En dan komen er nog drie presentatieprojecten aan.”
Acteren staat even op een laag pitje. “Er komt weleens een leuke rol langs, maar dan kies ik er toch voor het niet te doen. Omdat het bijvoorbeeld wel erg in het straatje ligt van Danni Lowinski, de comedy waarvan veel mensen me kennen. Hoe trots ik daar ook op ben, ik probeer toch een beetje los te komen van dat Nederlandse Bridget Jones-imago. Wil ook andere kanten van mezelf laten zien.” Zo weten bijvoorbeeld maar weinig mensen dat ze een hoofdrol speelde in de musical Soldaat van Oranje. Of tijdens haar conservatoriumstudie stage liep bij Herman van Veen.
Lees ook
‘Ik zie overal gevaar, mijn man lacht alles weg’ >
“Sinds Teun er is, hou ik me trouw aan vier dagen per week werken. Paul is geluidsman en werkt lange, onregelmatige dagen. Hij probeert de donderdagen vrij te zijn, ik de dinsdagen. Dan rijd ik ’s middags naar mijn ouders in Brabant, lunchen we gezellig samen en slaapt Teun daar. Op woensdagmiddag brengen mijn ouders hem weer terug. Ze zijn net met pensioen en rijden zelfs nog voor een uurtje met Teun op en neer. Geweldig: als ik thuiskom heeft mijn moeder meestal al gekookt. Als Paul en ik in het weekend moeten werken, passen mijn schoonouders vaak op.
Ik ben heel close met mijn ouders, altijd geweest. Ze zijn mijn beste vrienden. Sinds ik volwassen ben, houd ik regelmatig een papa- of mamadag. Je komt nu eenmaal tot de beste gesprekken als je een-op-een bent. Dan bezoek ik een museum met mijn vader en gaan we daarna lekker eten. Hij had een eigen bedrijf en was niet vaak thuis toen mijn oudere zus Jorien en ik klein waren, maar als hij er was, was het altijd gezellig. In zijn jeugd woonde hij door omstandigheden op veel verschillende plekken. Twee of drie keer per jaar gingen we met het gezin terug naar die plekken. Bijvoorbeeld de boerderij waar hij ooit de hooiberg in de fik stak. Schoven we aan voor een kop koffie bij de boer die er nog steeds woonde. Fantastisch was dat.
Met mijn moeder kan ik eindeloos kletsen, winkelen, nagels doen, dat soort dingen. Ze was vrij streng toen mijn zus en ik klein waren. Haar motto was hup, doorgaan, maar ze was vooral heel lief en zorgzaam. Ze was er altijd. Zat ze thuis te wachten met thee en koekjes, terwijl ik dacht: pff, wat is dat saai. Nu denk ik: wat was dat eigenlijk fantastisch.
Toen Teun zes maanden was, brachten Paul en ik hem voor het eerst naar de crèche – hij gaat twee dagen per week. Hij moest zó huilen. Het leek wel een scène uit Titanic, met zijn handje heel dramatisch tegen het raam geplakt, op de arm van de leidster. Fuck it, dacht ik, ik stop gewoon met werken. Doe ik af en toe een inspreekklus voor tv en moet Paul het brood maar verdienen. Verrassend genoeg was het mijn moeder die me tegenhield: ‘Schat, jouw wereld is groter dan dat, gooi dat niet zomaar weg.’”
Het hele interview staat in Kek Mama 07-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
