Toen ze terugkwam van verlof, nam Merel een impulsieve beslissing: ‘Ik kon het gewoon niet’

Beeld: Canva Pro

2 april, 2025 - 17:00

Leestijd: 3 minuten

Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.

Lees verder onder de advertentie

Merel (26), getrouwd met Mick (30) en moeder van Emeline (6 maanden): “Ik had mijn verlof al flink verlengd, omdat ik er niet aan moest denken dat ik mijn baby’tje van drie maanden oud al naar een opvang moest sturen. Dus met vakantiedagen en ouderschapsverlof had ik het kunnen rekken tot Emeline vijf maanden oud was. Nog steeds piepjong, eigenlijk.

Lees verder onder de advertentie

Hoort erbij

De ochtendjes wennen vond ik echt een hel. Ik heb tranen met tuiten gehuild toen ik mijn dochter moest achterlaten bij de opvang. Dat ‘hoorde erbij’, zeiden de leidsters. Ging vanzelf over. Een week later ging ik weer aan het werk. Mijn verlof zat erop. Ik heb zo veel gehuild in die week.

Lees ook

Persoonlijk

‘Ik kwam eerder thuis en trof de kinderopvangleidster naakt aan in mijn bed’

Ook dit hoort erbij

Met een enorme knoop in mijn maag liet ik Emeline achter bij de ongetwijfeld hartstikke lieve leidsters. Het voelde zó fout. Ik was haar moeder. Ik was degene die voor haar moest zorgen. De werkdag ging tergend langzaam voorbij. Ook dat ‘hoorde erbij’, werd me wederom verteld. Nou, lekker dan.

Lees verder onder de advertentie

Baan opgezegd

Het gevoel dat het niet goed was wat ik deed, werd alleen maar sterker en op de laatste werkdag van die week wist ik ineens zeker: ik wil dit niet meer. Mega impulsief heb ik mijn ontslag ingediend. Ik voelde meteen opluchting. Ik heb een deel van mijn onbetaalde ouderschapsverlofuren ingezet en ben niet meer teruggegaan en Emeline is nooit meer naar de opvang geweest.

Lees verder onder de advertentie

Ultieme oermoeder

Ik ben nu dus thuisblijfmoeder, zoals ze dat noemen. Had je me dat een jaar geleden verteld, had ik je echt nooit geloofd, maar ik ben zo opgelucht dat ik niet bij Emeline weg hoef. Ik heb mijn oude baan nog geen seconde gemist. Ik geniet elke dag immens van het zorgen voor mijn docher. “En nee, Mick was natuurlijk niet bepaald blij met mijn impulsieve beslissing, maar na wat gereken bleek dat we wel net konden rondkomen van alleen zijn salaris. En stiekem was hij best trots dat zijn vrouw ineens een ultieme oermoeder bleek te zijn.”En nee, Mick was natuurlijk niet bepaald blij met mijn impulsieve beslissing, maar na wat gereken bleek dat we wel net konden rondkomen van alleen zijn salaris. En stiekem was hij best trots dat zijn vrouw ineens een ultieme oermoeder bleek te zijn.

Lees verder onder de advertentie

Nou en?

Iedereen zegt dat het de hormonen zijn waardoor ik dit zo voel en dat ik spijt ga krijgen. Ach, het zullen inderdaad de hormonen zijn. Nou en? Dan zoek ik toch een andere baan wanneer ik daar weer aan toe ben? Voor nu ben ik helemaal gelukkig met mijn kleine Emeline thuis.”

Redacteur Marloes wilde ook bijna stoppen met werken door extreme gevoelens van mom guilt. Hoe ze dat heeft aangepakt? Daarover lees je hier meer.