Beeld: Shutterstock
De wereld kan hard zijn, voor stellen die worstelen met vruchtbaarheidsproblemen. Deze 23 vrouwen delen openhartig hun ervaringen met het onbegrip waar ze vaak tegenaan lopen.
1. Linda: “Zeg alsjeblieft niet hoeveel mazzel we hebben dat we een hele nacht kunnen doorslapen, altijd mogen uitslapen en kunnen uitgaan wanneer we maar willen. Ik droom ervan ’s nachts gewekt te worden door mijn kind, of vroeg voor hem op te staan; níets aan onvruchtbaarheid is een kwestie van mazzel.”
2. Stacey: “Als ik relax, gebeurt zwanger worden vanzelf? Ga toch weg. Na drie jaar aan intensieve onderzoeken en een vreselijke diagnose, is één ding zeker: ontspanning zorgt er niet voor dat ik meer eicellen krijg, en mijn voortijdige menopauze spontaan terugdraait.”
3. Betty: “Als je van positief blijven kinderen kreeg, had ik de bulkhoeveelheden aan vruchtbaarheidshormonen, vier IUI-pogingen, twee operaties, tranen, een miskraam en meer dan vier jaar proberen zwanger te raken wel overgeslagen.”
4. Hannah: “Open zijn over je problemen tegen dierbaren is moeilijk: de ene helft komt met ongevraagd advies, de andere vermijdt het onderwerp gewoon, omdat het te ongemakkelijk is om over te praten.”
5. ‘Library’: “Steun van vrienden is onbetaalbaar. Alleen al dat mensen zeggen: ‘Ik denk aan je, en ik ben er voor je wanneer je me nodig hebt.’ Of: ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar weet dat ik voor je klaarsta.’
6. Laura: “Dat ik ervoor kies om een kinderloos leven te leiden, betekent niet dat ik zomaar de handdoek in de ring heb gegooid. Het is een legitieme keuze, die ik heb gemaakt om emotionele, persoonlijke en financiële redenen. Het is prima om voor jezelf te kiezen.”
7. Megan: “Dat het jou drie maanden kostte om in verwachting te raken, betekent niet dat je begrijpt wat het betekent als zwanger worden jaren duurt.”
8. Katie: “Ik wilde dat mensen begrepen hoe duur het is, al die pogingen op zwanger te raken. Ik heb duizenden euro’s uitgegeven aan zwangerschaps- en ovulatietesten, apps, boeken en uiteindelijk de endocrinoloog in verband met hormonale problemen, voordat ik mijn zoon kreeg.”
9. ‘Princess Pea’: “Nee, we kunnen niet ‘gewoon adopteren’. Dat is namelijk ongelooflijk duur, en al kun je het je veroorloven, dan is een kind nog steeds geen garantie. Het betekent jarenlang wachten en hopen, en wanneer dat op niets uitdraait, is de pijn nóg groter dan hij al was.”
10. Anoniem: “Ouder worden brengt je elke dag een beetje dichter bij de dood. En elke dag die onvruchtbaar voorbij gaat, maakt zwanger worden steeds een beetje moeilijker. Artsen zeggen dat ik nu een ‘geriatrische zwangerschap’ zou hebben. Wéér een herinnering dat mijn droom steeds verder van een me wegdrijft.’
11. Anoniem: “Onvruchtbaarheid is geen probleem van oudere mensen. Mijn man en ik waren tweeëntwintig en zesentwintig toen we hoorden dat mijn man onvruchtbaar was. Dankzij ivf ben ik nu zwanger, maar het duurde tot mijn dertigste eer dat een mogelijkheid was.”
12. Anoniem: “Dat ik jong ben, betekent niet dat onvruchtbaarheid minder pijn doet. Ik ben zestien, en weet nu al dat het onwaarschijnlijk is dat ik ooit kinderen zal baren. ‘Je bent nog zo jong, daar hoef je je nu toch niet druk om te maken?’, zeggen mensen. Maar de wetenschap dat ik nooit een kind zal krijgen is nu al onverdraaglijk.”
13. ‘Novemberrayne’: “Ik word gek van de aanname dat ik ‘maar moet adopteren’, omdat ik een relatie heb met een vrouw. Ik heb evengoed het verlangen om zwanger te raken.”
14. Anoniem: “Mensen begrijpen niet dat onvruchtbaarheid een persoonlijk onderwerp is, waar ik niet altijd over wil praten. Ik deelde mijn problemen met zwanger raken pas met mijn familie, toen ik eindelijk zwanger was.”
15. Anoniem: “Stop met vragen wanneer ik een baby wil. En óf mijn man en ik het überhaupt willen. Tijdens ons hele vruchtbaarheidstraject wilde ik alleen maar gillen: ‘Já, oké?! Maar mijn lichaam werkt niet mee. Rot op uit mijn baarmoeder en bemoei je met je eigen zaken’.”
16. Shelby: “Onvruchtbaarheid gaat niet alleen degene aan die zwanger wil raken. Ik was tweeëntwintig toen ik wist dat ik niet zwanger kon raken zonder medische hulp. Vind dan maar eens een man die niet bang is die uitdaging met je aan te gaan.”
17. Nat: “Niemand vraagt waar we doorheen gaan, aan behandelingen en operaties. Mensen vinden het een ongemakkelijk onderwerp. Maar achter onze ruggen roddelen ze er wel over.”
18. Anoniem: “Vruchtbaarheid is fear of missing out maal honderd. Het betekent constant blij zijn voor anderen, en je tegelijkertijd doodongelukkig voelen omdat jij niet mee mag doen met je eigen babyvreugde.”
19. Katherine: “Een gezond kind op de wereld zetten, zegt niets over hoe moeilijk het was om zwanger te raken.”
20. May: “Zeg niet: ‘Als het is voorbestemd, gebeurt het vanzelf’. Sinds ik zes was, fantaseerde ik elke dag hoe het was om een kind te krijgen. Maar blijkbaar was het niet voorbestemd: ik probeer het al acht jaar.”
21. Ashley: “De eindeloze echo’s, bloedtesten en ingrepen eisen hun tol – niet alleen op fysiek vlak, maar ook psychisch. Elke nieuwe cyclus is een achtbaan aan emoties, waarin het kleine sprankje hoop telkens weer wordt verpletterd door de teleurstelling dat het weer niet is gelukt.”
22. Jessica: “Alsjeblieft, houd je verrassingsbabyverhalen voor je. Die zorgen ervoor dat ik nog meer het gevoel heb dat ik faal.”
23. Betty: “De rouw om onvruchtbaarheid is vergelijkbaar met de rouw om de dood van een dierbare. Je draagt het altijd bij je. Soms vergeet je even dat het er is, om vervolgens weer keihard geconfronteerd te worden met alles wat nooit zal zijn.”
Bron: BuzzFeed
Meer Kek Mama? Volg ons op Instagram.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
