‘Mijn 3-jarige dochter slaapt elke nacht naast mij in bed’

Anne Broekman

25 november, 2020 - 09:46

Leestijd: 4 minuten

‘Alles deed ik volgens het boekje nadat onze dochter was geboren. Een gezond slaapritme, dat was mijn doel. En dus liet ik haar nooit in de box slapen maar altijd in haar eigen bedje. Ik leerde Emma dat ze zichzelf in slaap kreeg, door niet op elke kik af te rennen. En nooit sliep ze bij ons in bed. Het wierp z’n vruchten af. Zo’n drieënhalf jaar lang ging het perfect. Ik kon haar op haar eigen kamer op bed leggen, waarna ze het klokje rond sliep. Dat had ik toch maar even mooi gefikst, dacht ik trots. En ik wist zeker: ik zou mijn kind nóóit zomaar bij ons in bed laten slapen, hooguit als ze ziek was.’
 

Gewoon streng zijn

‘Eerlijk gezegd keek ik weleens meewarig naar andere ouders die hun kinderen maar niet in slaap kregen en uiteindelijk elke nacht met hun kroost tussen zich in samen in bed belandden. Gewoon een beetje streng zijn, vond ik. Maar stiekem leek het me ook wel gezellig, zo’n warm wurmpje in bed, de zachte haartjes in je gezicht. Emma wílde niet eens bij ons in bed, zo streng had ik haar afgericht.

Alles veranderde zo’n half jaar geleden. Ik las Emma voor in het grote bed, toen ze na een lange dag op het dagverblijf pardoes in slaap viel. Knorrend in haar Frozen-pyjama vond ik haar zo lief, dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om haar weg te leggen. Die nacht sliep ze voor het eerst tussen mijn man en mij in. Het werd het begin van een vast ritueel.’
 

Lees ook
Co-sleeping: ‘Het was wel erg zielig, dat minimannetje in dat grote ledikant op zolder’ >
 

Ik wil slapen

‘Na die nacht gebeurde het steeds vaker dat Emma in ons bed in slaap viel en er de hele nacht bleef liggen. Of dat ze wel in haar eigen bed sliep, maar ’s nachts wakker werd en dan tussen ons inkroop.

Ik protesteerde weleens, want ik had haar toch niet voor niets zo goed in haar eigen kamer leren slapen? Maar als ik haar dan probeerde terug te leggen in haar bed, begon ze hartverscheurend te huilen en klampte ze zich als een angstig aapje aan mij vast. Misschien slap van me, maar dan ging ik meteen overstag. Deels ook uit luiheid en vermoeidheid: ik wil ’s nachts gewoon slapen en niet hoeven dealen met een hysterisch huilend kind. En mijn man is het daar gelukkig helemaal mee eens.’
 

Dááág, principes

‘Als ik vroeger hoorde over ouders die aan co-sleeping deden, vond ik dat maar niks. Maar nu doe ik het zelf ook en kom ik er ook gewoon eerlijk voor uit dat ik ervan geniet. Dat warme lijfje naast me, haar armpjes die ze om mijn nek slaat, de ochtendkusjes.

Over twee maanden begint Emma op de basisschool: een nieuwe fase waarin ze zich steeds meer van mij los gaat maken en haar eigen leventje krijgt. Allemaal heel normaal, gezond en logisch, maar daardoor koester ik deze momenten nog extra. De tijd gaat zo idioot snel, voor ik het weet is ze een norse puber die mij niet eens meer in d’r buurt wil hebben.

Niet iedereen begrijpt mijn omslag. Mijn zus bijvoorbeeld verklaart me voor gek. Ze vindt het maar raar dat ik mijn principes overboord heb gegooid en nu precies doe waarvan ik gezworen had het nooit te zullen doen. Ach, als ik het zelf maar begrijp.
 

Meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >