Co-sleeping? Daar zou Rosanne (39) nóóit aan beginnen. Dat voornemen hield ze ook 3,5 jaar vol. En nu ligt haar dochter elke nacht bij haar en haar man in bed.
Lees verder onder de advertentie
‘Alles deed ik volgens het boekje nadat onze dochter was geboren. Een gezond slaapritme, dat was mijn doel. En dus liet ik haar nooit in de box slapen maar altijd in haar eigen bedje. Ik leerde Emma dat ze zichzelf in slaap kreeg, door niet op elke kik af te rennen. En nooit sliep ze bij ons in bed. Het wierp z’n vruchten af. Zo’n drieënhalf jaar lang ging het perfect. Ik kon haar op haar eigen kamer op bed leggen, waarna ze het klokje rond sliep. Dat had ik toch maar even mooi gefikst, dacht ik trots. En ik wist zeker: ik zou mijn kind nóóit zomaar bij ons in bed laten slapen, hooguit als ze ziek was.’
Lees verder onder de advertentie
Gewoon streng zijn
‘Eerlijk gezegd keek ik weleens meewarig naar andere ouders die hun kinderen maar niet in slaap kregen en uiteindelijk elke nacht met hun kroost tussen zich in samen in bed belandden. Gewoon een beetje streng zijn, vond ik. Maar stiekem leek het me ook wel gezellig, zo’n warm wurmpje in bed, de zachte haartjes in je gezicht. Emma wílde niet eens bij ons in bed, zo streng had ik haar afgericht.
Lees verder onder de advertentie
Alles veranderde zo’n half jaar geleden. Ik las Emma voor in het grote bed, toen ze na een lange dag op het dagverblijf pardoes in slaap viel. Knorrend in haar Frozen-pyjama vond ik haar zo lief, dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om haar weg te leggen. Die nacht sliep ze voor het eerst tussen mijn man en mij in. Het werd het begin van een vast ritueel.’
‘Na die nacht gebeurde het steeds vaker dat Emma in ons bed in slaap viel en er de hele nacht bleef liggen. Of dat ze wel in haar eigen bed sliep, maar ’s nachts wakker werd en dan tussen ons inkroop.
Lees verder onder de advertentie
Ik protesteerde weleens, want ik had haar toch niet voor niets zo goed in haar eigen kamer leren slapen? Maar als ik haar dan probeerde terug te leggen in haar bed, begon ze hartverscheurend te huilen en klampte ze zich als een angstig aapje aan mij vast. Misschien slap van me, maar dan ging ik meteen overstag. Deels ook uit luiheid en vermoeidheid: ik wil ’s nachts gewoon slapen en niet hoeven dealen met een hysterisch huilend kind. En mijn man is het daar gelukkig helemaal mee eens.’
Dááág, principes
‘Als ik vroeger hoorde over ouders die aan co-sleeping deden, vond ik dat maar niks. Maar nu doe ik het zelf ook en kom ik er ook gewoon eerlijk voor uit dat ik ervan geniet. Dat warme lijfje naast me, haar armpjes die ze om mijn nek slaat, de ochtendkusjes.
Lees verder onder de advertentie
Over twee maanden begint Emma op de basisschool: een nieuwe fase waarin ze zich steeds meer van mij los gaat maken en haar eigen leventje krijgt. Allemaal heel normaal, gezond en logisch, maar daardoor koester ik deze momenten nog extra. De tijd gaat zo idioot snel, voor ik het weet is ze een norse puber die mij niet eens meer in d’r buurt wil hebben.
Niet iedereen begrijpt mijn omslag. Mijn zus bijvoorbeeld verklaart me voor gek. Ze vindt het maar raar dat ik mijn principes overboord heb gegooid en nu precies doe waarvan ik gezworen had het nooit te zullen doen. Ach, als ik het zelf maar begrijp.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.