Leontien (38) is getrouwd met Joost (42) en moeder van Lisa (8) en Carel (bijna 6). Ze werkt als hoofd logistieke dienst op het marineschip Zr.Ms. Tromp.
Lees verder onder de advertentie
“‘Trek je je pak aan?’ vraagt Lisa als ik haar van school ga halen. Ze vindt het maar wat stoer dat mama bij de marine werkt. Of beter: ‘vaart op een boot’. Sinds een jaar ben ik op de Zr.Ms. Tromp verantwoordelijk voor alle logistiek. Ik doe de personeels- en financiële administratie, maar check ook of alle voorraden aan boord op orde zijn, van de schroeven tot de maaltijden.
Lees verder onder de advertentie
Tot nu toe ben ik vijf weken op zee geweest, maar komend jaar zal dat veel vaker zijn: tweehonderd dagen, waarvan vier maanden aaneengesloten. Joost en ik hebben de rollen omgedraaid. Hij werkt ook bij de marine en was de afgelopen jaren veel weg, maar heeft tegenwoordig een kantoorfunctie zoals ik die had. En is hij dus degene die nu, samen met mijn schoonmoeder, voor de kinderen zorgt.
Bij zijn vertrek moest ik altijd huilen. Toen ik zelf wegging gek genoeg niet. Het is toch anders als je zelf op avontuur gaat. De kinderen achterlaten was wel even slikken. Aan de andere kant: hen loslaten begon al heel vroeg. Carel was één toen Joost en ik een week op vakantie gingen. Ik ben geen moeder die dag en nacht hun hand vasthoudt.
Lees verder onder de advertentie
‘Het is toch maar vier dagen?’ zei Carel bij mijn vertrek vorig jaar. ‘Dat overleef ik wel.’ Hij heeft nog geen tijdsbesef, Lisa wel. Met haar zette ik bootstempels op een kalender zodat ze zelf de dagen kon afstrepen. Later vertelde Joost dat ik de deur nog niet uit was of ze riepen al ‘Papa!’ Dat ze zo snel schakelden was een geruststelling. Benieuwd hoe dat straks gaat als ik langer van huis ben.
“Soms denk ik pas ’s avonds in m’n hut: hoe zou het thuis gaan?”
Carel heeft zoiets van: als ik mama moet missen, kan ik des te meer genieten van papa. Lisa is wat gevoeliger, al blijft ze nooit lang in haar verdriet hangen. Zelf ben ik met werkdagen van wel vijftien uur zo druk, dat ik soms pas ’s avonds in mijn hut denk: hoe zou het thuis gaan?
Appen en dromen
We Facetimen om de paar dagen. Ongepland, zodat het nooit een teleurstelling oplevert als ik geen tijd of verbinding heb. Ik moet dan hun tekeningen boven mijn bed laten zien en – belangrijker – waar op het dek het kanon staat. Lisa stuurt ook appjes. We hebben afgesproken elkaar in onze dromen te ontmoeten, dus typte ze laatst: ‘Vannacht reden we samen paard!’ Mooi, dacht ik, alles is in orde daar.”
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.