Colleen Corme wist na de geboorte van haar zoon meteen dat ze het liefst thuisblijfmoeder wilde zijn. Toch maakte de ‘laatdunkende’ opmerkingen van haar partner het er niet makkelijker op.
Omdat Colleen door het vroege overlijden van haar moeder als geen ander begrijpt hoe vergankelijk het leven is, wilde ze thuisblijven bij haar zoon. ‘En daar hoefde ik niet lang over na te denken. Omdat mijn partner en ik een eigen zaak hebben, konden we iemand aannemen die mij verving’, schrijft de moeder.
‘Ik was thuis met de jongens, maar nog steeds betrokken bij het betalen van de rekeningen en wat andere aspecten van onze zaak. Prima, vond mijn man. Zijn eigen moeder was immers ook een thuisblijfmoeder, dus het voelde vertrouwd. Daarbij kwam hij nooit te laat op zijn werk en hoefde hij nooit vrij te nemen vanwege en ziek kind. Oppas regelen? Ook dat was niet nodig.’
Toch begon Colleens partner na een tijdje ‘grapjes’ te maken over haar leven als thuisblijfmoeder. ‘De vermoeiende, holbewoner-esque echo van een man die zichzelf zag als de grote man binnen het huwelijk…’
‘Alweer lunchen met je vriendinnen?’
‘Ze zit vast thuis bonbons te eten.’
En de hele dag door referenties naar geld. Pardon: ‘zijn’ geld.
Lees ook
‘Oudere kinderen hebben juíst een thuisblijfmoeder nodig’
‘Daarmee impliceerde hij dat ik een leven vol vrije tijd had terwijl hij zich een slag in de rondte werkte. Ik lachte mee en wuifde het weg als onschuldige grappen. Maar was dat wel zo? Want terwijl ik druk was met luiers verschonen, avondeten koken en vrijwilligerswerk, had ik amper nog tijd voor mezelf. Onbewust ging ik van beste vriendin naar zakenpartner naar trophy wifey van de man die zich een thuisblijfmoeder kon veroorloven. De vrouw die lunchte en de hele dag bonbons at.’
Colleen merkte dat haar man haar toegevoegde waarde als thuisblijfmoeder niet (meer) zag. ‘Ik was de geld uitgevende huisvrouw. De luie thuisblijfmoeder. En dat terwijl we allebei een baan hadden: zijn baan betaalde goed, ik kreeg door mijn baan tijd, liefde en herinneringen. Dat was mijn grootste luxe. Toen, nu en altijd.’
Bron: Scary Mommy
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
