Beeld: Shutterstock
Als je partner zich ontpopt als nobele milieuridder terwijl jij meer de jonkvrouw van het goede leven bent, kan dat voor enige wrevel zorgen. Maar hé, we zijn op aarde om van elkaar te leren, zelfs bij het scheiden van theezakjes.
Basma (33), moeder van Fynn (8) en Myka (5):
“Het leek ons een no-brainer, toen onze woningverhuurder aanbood zonnepanelen op ons dak te plaatsen, waarvoor we maandelijks alleen een bescheiden aanvullende huur hoefden te betalen. De besparing op onze energierekening zou aanzienlijk zijn. Bij mijn vriend wakkerde het een fanatisme aan zoals ik nog nooit bij hem had gezien.
Vanaf dag één zat hij aan de app gekluisterd waarin hij de opbrengst van de zonne-energie per uur kon volgen. Leuk, betrokken, dacht ik eerst nog. Tot hij zelfs ons wasschema ging aanpassen aan de weersvoorspellingen. Vieze voetbaloutfits van de jongens? Ze moesten maar een dagje wachten tot de zon weer ging schijnen. Direct verbruik van zonne-energie zou transformatiekosten schelen. Gek werd ik ervan, tot we onze eerste teruggave kregen: bijna duizend euro in een jaar. Sindsdien piep ik iets minder hard, wanneer ik de transformator op zolder weer hoor loeien en mijn vriend gelukzalig zucht: ‘Ach, hoor nou jongens, het gezang van duurzaamheid.’”
Lees ook – Nog 20 minuten? Dit is waarom de tijd van de wasmachine vaak niet klopt >
“Hij vliegt niet, eet geen vlees en vis, doet alles op de ligfiets en is uren bezig in onze moestuin met zelfverbouwde groenten. Het is dat mijn man een sterke kinderwens had, anders had ik een baby er nooit doorheen gekregen. Onze ecologische voetafdruk is te groot in het Westen, vindt hij. Dus zet hij ’s zomers een tentje op langs een rivier in de Ardennen, terwijl ik droom van verre oorden met bountystranden. Die bezoek ik sinds mijn huwelijk nog steeds, maar louter met vriendinnen, en onder luidruchtig gemor van mijn man. Of Noah er ooit van zal mogen proeven in zijn jeugd, Joost mag het weten.
“Hij zet ’s zomers een tentje op in de Ardennen, terwijl ik droom van verre oorden”
Toch bewonder ik hoe bewust mijn man in het leven staat, en stimuleer ik onze zoon zoveel mogelijk te spelen in de natuur en onbewerkt te eten. Win-win: dan kan zo’n reisje met vriendinnen er voor mij best vanaf.”
“We eten vegetarisch, zitten niet op het gas en voeden onze dochter inclusief op. Verantwoord zat, vind ik. Mijn vriendin denkt daar anders over. Die wast met biologisch wasmiddel en maakt haar eigen schoonmaakmiddel, ik wil wasparels omdat het huis dan zo lekker ruikt. Ik kom ervoor in de hel, roept ze zeker wekelijks. Niet als zij de Nobelprijs wint voor het uitvinden van de ecovriendelijke variant hierop, knipoog ik steevast.” Dit artikel staat in Kek Mama 10-2022. Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
