Bron: Pexels
Al dagen loopt Yasmin (35) met een onbehaaglijk gevoel rond: ze is zwanger, maar voor haar gevoel klopt er iets niet. De eerste echo bevestigt haar gevoel, het blijkt een missed abortion te zijn.
“Na een fijne vakantie met ons gezin, mijn man en ik en onze twee dochters, voelde ik me regelmatig moe. Ik dacht dat het kwam door de warmte van die zomer, toen was het in Nederland wekenlang mooi weer. Tot ik me op een bepaald moment ook misselijk begon te voelen.
Na wat terug rekenen kwam ik erachter dat ik allang ongesteld had moeten zijn. Nou waren we die vakantie niet heel voorzichtig geweest, dus het zou kunnen dat ik zwanger was. Dat was niet per se de bedoeling, maar ook niet ongewenst. Die dag had ik afgesproken met een vriendin en ik deelde mijn vermoedens met haar. We waren al helemaal aan het fantaseren over hoe leuk het zou zijn als het dit keer een jongetje was.
Nadat we afscheid namen, fietste ik meteen door naar de drogist voor een zwangerschapstest. Mijn man was op zijn werk en wist nog van niks, maar ik kon niet wachten dus dook meteen het toilet in. Mijn vermoeden werd al snel bevestigd met een duidelijke streep: ik was weer zwanger. Ik appte mijn vriendin dat ik inderdaad zwanger was en ’s avonds vertelde ik het mijn man die het ook heel erg leuk vond. Meteen de volgende dag plande ik een afspraak in voor de eerste echo.
Die echo duurde nog even, omdat ik had uitgerekend dat ik nog maar een paar weken zwanger was. Wachten dus en dat duurt altijd lang. In de dagen naar de echo toe, voelde ik me erg zwanger. Alle bekende kwaaltjes van de vorige zwangerschappen kwamen voorbij. Alleen voelde ik ook iets vreemds, een onbehaaglijk gevoel. Alsof er iets niet klopte. Ik schudde het weg en deed het af als zenuwen voor de echo.
Tot de dag van de echo. De verloskundige zette het apparaat op mijn buik en ik zag niks. Er bewoog niks terwijl er echt wel al een kloppend hartje had moeten zijn. Ze stelde een inwendige echo voor. Weer niks, behalve een vruchtzakje. Ik bleek een missed abortion te hebben. Dat betekent dat het vruchtje niet meer levensvatbaar is, maar dat mijn lichaam dat nog niet opgemerkt heeft. Er was dus nog geen teken van een miskraam en ik voelde me nog gewoon zwanger. Daar kwam dat onbehaaglijke gevoel dus vandaan.
Het was intens, verdrietig en heel verwarrend. Ik mocht zelf kiezen of ik de ‘zwangerschap’ zou uitzitten en dus zou wachten tot de miskraam natuurlijk op gang zou komen. Of ik kon de miskraam opwekken met tabletten. Ik koos voor het eerste, want ik vertrouw altijd op de natuur en ik had tijd nodig om dit nieuws te verwerken. Ook wilde ik het vruchtje en het zwangere gevoel nog even bij me houden.
Uiteindelijk heb ik nog zo’n twee weken rondgelopen met het levenloze vruchtje in mijn buik. Op een dag voelde ik gerommel in mijn buik. Aan het einde van de dag voelde het alsof ik ongesteld was en daarna zette de miskraam door. Ik verloor veel bloed en enorme stolsels, viel flauw en eindigde in het ziekenhuis. Een heftige ervaring, maar doordat ik zelf de keuze hebben kunnen maken om het op deze natuurlijke manier te doen, voelde het ook goed. Zo kon ik de verdrietige periode met een goed gevoel afsluiten, hoe gek dat misschien ook klinkt.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
