Beeld: Mark Groeneveld
Modeontwerper en -blogger Lizzy van der Ligt merkt dat het moederschap haar heeft veranderd. Ze is zachter, minder egoïstisch én gelukkiger met simpele dingen dan voorheen. Maar… Keihard feesten en lekker drammen kan ze ook nog steeds.
“Ik vind het een beetje scary hoe snel dit gaat”, zegt Lizzy van der Ligt verschrikt als ik haar feliciteer met haar bijna eenjarige dochter. “Zeker omdat dit niet eens een ‘leuk’ jaar was door corona. Er kon niks en toch vloog het voorbij.” Snel voegt ze eraan toe: “Bovendien betekent het dat ik zelf ook weer een jaar ouder ben – dat is extra scary.”
Het is maar wat je oud noemt natuurlijk. De dertigjarige Lizzy is voor Amsterdamse begrippen een gemiddelde, misschien zelfs relatief jonge moeder, legt ze uit, terwijl veel van haar vroegere dansacademievriendinnen uit Brabant al veel eerder een kind kregen. Vroeger droomde Lizzy er altijd van om jong moeder te worden, vertelt ze… maar niet per se omdat ze kinderen zo leuk vond. “Ik moest niet zoveel van ze hebben, van baby’s al helemaal niet. Natuurlijk ben ik dol op Jagger en op kinderen van vrienden en familie, maar nog steeds voel ik niet de behoefte om andermans baby vast te houden.”
“Ik heb een sterke band met de vrouwen in mijn leven, mijn oma bel ik elke dag”
Het ‘jonge’ moederschap sprak haar eigenlijk vooral aan omdat ze zelf een jonge moeder en oma heeft. “Mijn moeder was 27 toen ze mij kreeg, mijn oma nog een stuk jonger toen mijn moeder werd geboren. Mensen dachten vaak dat mijn oma mijn moeder was. Zelfs mijn overgrootmoeder paste nog elke week op ons! Hierdoor heb ik een sterke band met de vrouwen in mijn leven. En dat gun ik Jagger ook, het is fantastisch om haar met mijn moeder en oma te zien – hopelijk kunnen we hier nog jaren van genieten. Mijn oma, inmiddels 75, is de eerste die ik bel als ik ’s ochtends de hond uitlaat. Dan babbelen we over welke boodschappen ik ga doen, wanneer ze weer langskomt en mijn werk, dat boeit haar ook.”
Dansen, dat was Lizzy’s eerste droom. Na de dansacademie wilde ze vooral creatief zijn, het liefst met mode. Met die ambitie vertrok ze voor een stageperiode naar Parijs waar ze uit pure verveling begon te bloggen. “Ik kende niemand, niemand kende mij, ik begon met bloggen over leuke winkeltjes, boetiekjes, merken. Zo is het gegroeid.” En met ‘het’ bedoelt Lizzy haar carrière als modeblogger, styliste, fashion influencer met honderdduizenden volgers, en eigenaar van modelabel Le Café Noir. “Mijn ambities waren gigantisch: ik wilde de wereld veroveren en een kantoor in New York opzetten. Dream big, was mijn motto.” Lizzy kan niet anders dan zeggen dat het moederschap die ambities wel heeft bijgesteld. “Ik heb ze nog wel, zeker, maar eerlijk is eerlijk: ik vind ze minder belangrijk. Zolang iedereen gezond is en blij, ben ik nu al helemaal happy. Voorheen dacht ik er veel makkelijker over: een kind kan toch gewoon meeverhuizen, woohoo, let’s go!” Maar inmiddels is wonen in New York officieel van de baan. “Ik blijf in Nederland, ik zou nooit mijn kind bij haar oma weghalen. Familie is ontzettend belangrijk voor me. Mijn vriend (Yuki – Kris Kross – Kempees, red.) zegt regelmatig: ‘Het lijkt wel alsof ik met een Italiaanse ben getrouwd, ik krijg je hele familie erbij!’ Ik zou het verschrikkelijk verdrietig vinden als mijn ouders geen hechte band zouden kunnen opbouwen met mijn kind. Dat gevoel kon ik vooraf niet inschatten.”
Over sommige zaken kun je pas echt iets zinnigs zeggen als je het meemaakt, begrijpt Lizzy nu beter. “Vroeger dacht ik: hoe kun je nou gelukkig zijn als je de hele dag thuiszit met een kind? Nu zit ik liever thuis met mijn kind dan dat ik de hele dag op een troon fabulous zit te zijn tussen allemaal mensen die graag over zichzelf praten. Dat gezegd hebbende: mijn werk mag dan niet het allerbelangrijkste mijn leven zijn, ik wil nog altijd carrière maken. Van dagelijks thuiszitten zou ik ook zeker geen leukere moeder worden. Ik heb echt mijn eigen ding nodig.” En dat kan, zegt ze. Kwestie van goed regelen.
“Vroeger dacht ik: hoe kun je nou gelukkig zijn als je thuiszit met een kind?”
“Maandag is mijn heilige moederdag, daar komt niks of niemand tussen. Ook niet snel-snel, ook niet éven mijn moeder invliegen, gewoon niet, klaar. De oppas is er twee dagen per week en Yuki heeft een vaste vaderdag. Dat is wel compleet anders dan toen ik opgroeide: mijn moeder voedde mij, mijn broer en zus op, mijn vader was zes maanden per jaar voor zijn werk in het buitenland en was er daarom vooral voor ‘de leuke dingen’. Dat is een groot verschil met onze situatie: Yuki en ik doen het echt samen.”
Lizzy en Yuki zijn sinds 2015 samen. Meteen vanaf de eerste ontmoeting wist Lizzy al dat hij de vader van haar kind moest worden. Een gevoel dat ze bij vorige vriendjes nooit had gehad. Maar dat was niet het enige wat anders was aan deze liefde. Zo hengelde Lizzy Yuki eigenhandig binnen door hem via Facebook een berichtje te sturen. Lachend: “Dat was echt niks voor mij, ik had nog nooit zoiets gedaan, dus ik schrok er zelf van, maar blijkbaar wilde ik hem echt heel graag hebben.” Een goeie zet, want het klikte. “Ik was nog nooit zó verliefd geweest”, zegt Lizzy hierover. Dus toen ze na twee weken daten hoorde dat er tijdelijk ‘een meisje’ bij Yuki introk, omdat ze op dat moment geen onderdak had, was Lizzy meer dan duidelijk. “Ik zei: ‘Je komt nu met je spullen hierheen of ik hoef je nooit meer te zien.’ Natuurlijk verwachtte ik niet echt dat hij kwam, hallo, we waren pas net aan het daten, maar ja hoor: de bel ging. Daar stond hij met zijn tasje op de stoep van de woning waar ik met mijn nichtje woonde. Ineens hadden we een vreemde in huis! Een vreemde die nooit meer wegging. Yuki, ik en Jagger wonen hier nog steeds.”
Lizzy mocht dan jong moeder willen worden, als het aan Yuki had gelegen was het nog eerder gebeurd. “Yuki is dol op kinderen en een soort magneet: ze trekken altijd naar hem toe. Hij is een leuke, geduldige vader.” In het jaar dat Lizzy 27 werd, besloten ze ervoor te gaan. Het lukte, Lizzy raakte zwanger, maar na negen weken mondde de zwangerschap uit in een miskraam.
“Leuk is anders”, vertelt Lizzy nu nuchter. “Gek genoeg had ik het op een gegeven moment meer te doen met mijn vader dan met mezelf. Samen met hem had ik namelijk net een waaninnige reis van tweeënhalve week gemaakt door Japan en China. Toen we terugkwamen bleek het vruchtje niet goed. Mijn vader had het gevoel dat het zijn schuld was, dat het door die intensieve reis kwam. Daar zat hij enorm mee, dat vond ik zo vervelend. Voor mezelf kon ik het een plekje geven, het is verleden tijd, net als mijn ‘bumpy’ bevalling. Ook dat komt misschien wel weer terug als ik ooit opga voor een tweede, maar nu geniet ik zo van mijn kind dat ik niet meer over die dingen wil nadenken. Het geluk van nu overheerst.”
Natuurlijk heeft het ouderschap ook weleens lastige momenten, maar hardop denkend hebben die altijd te maken met slaaptekort, concludeert Lizzy. “We hebben de mazzel dat Jagger goed slaapt, al was dat een periode ook wel minder. Dan merk je ineens wel dat je een heel stuk minder functioneert. Ik kán al behoorlijk drammen, maar zonder slaap ben ik extra prikkelbaar”, lacht ze. Het scheelt dat ze dit soort worstelingen kan delen met dierbaren. “Mijn broer, nichtje en ik kregen allemaal in dezelfde periode een kind. Dat is echt geweldig, we zien elkaar veel en we kunnen elkaar alles vragen. Omdat we in precies dezelfde situatie zitten, begrijpen we elkaar echt. Het is fijn om elkaar te kunnen steunen in al die verschillende fases.”
“Ik kon vrij egoïstisch zijn, het moederschap heeft me liever gemaakt”
Zo zit Jagger momenteel in een eenkennige fase. “Het is mama voor en mama na op dit moment. Zoals vanmorgen toen de oppas kwam. Aanvankelijk is er dan niks aan de hand, totdat ik Jagger officieel gedag knuffel. Dan is het huilen. En ook al wéét ik dat dat voorbij is zodra ik de deur uit loop, ik vind het dan toch moeilijk om weg te gaan. Dat had ik niet van mezelf verwacht.” Het moederschap heeft haar zachter gemaakt. “En liever, volgens mijn moeder en zusje. Ik begrijp wel wat ze zeggen. Ik kon vrij egoïstisch zijn; als iets niet op mijn manier gaat, dan doei! Dat heb ik nu veel minder, maar dat misschien ook wel hoog tijd”, lacht ze. Het hele interview staat in Kek Mama 03-2022. Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
