Wie denkt dat alleenstaande ouders op ‘kindvrije dagen’ direct met de beentjes omhoog kunnen, heeft het mis. Na de scheiding zag Diana haar takenlijst en mentale last verdubbelen. “Je moet het allemáál doen. In je eentje.”
Lees verder onder de advertentie
Sinds haar scheiding wonen Diana’s kinderen vier dagen bij haar en drie dagen bij hun vader. In haar column tackelt ze meteen een veelgehoorde opmerking. “Je denkt misschien dat ik de dagen waarop mijn kinderen er niet zijn pauze heb. Nou, laat ik duidelijk zijn: alleenstaande ouders hebben geen pauze. Nooit.”
Lees verder onder de advertentie
In je eentje
Toch krijgt Diana van vriendinnen regelmatig de vraag waarom ze niet gewoon een dag vrij kan nemen om te winkelen. “Ze begrijpen niet dat je als alleenstaande ouder nooit maar één taak hebt. Je moet het allemáál doen. In je eentje.” Er komt daardoor geen eind aan haar to-dolijstjes. “Na mijn scheiding verdubbelde niet alleen de werkdruk, maar ook de mentale last,” vertelt ze. “Er is geen andere volwassene om de financiën mee te bespreken. […] Er is niemand om de verantwoordelijkheid mee te delen of in te grijpen als ik een pauze nodig heb.” En die mentale last? Die verdwijnt niet op magische wijze als de kinderen naar hun vader gaan. Thuis is het misschien stiller, maar niet in haar hoofd. “Het is niet alsof je het deel van je brein dat aan je kinderen is gewijd gewoon kunt uitschakelen.”
Omdat Diana’s kinderen vaker bij haar zijn, komen de meeste taken op haar bordje terecht. Tandartsafspraken maken, helpen bij het huiswerk of praten over gevoelens: ze regelt het allemaal. En als Diana dan éven rust nodig heeft, komt dat hardnekkige schuldgevoel om de hoek kijken. Er is immers altijd wat te doen. “Bovendien wil ik de stress voor mijn kinderen verbergen. […] Ik wil dat ze nooit het gevoel hebben dat ze een last voor me zijn, want dat zijn ze absoluut niet. Het is gewoon vermoeiend en het voelt alsof ik constant faal.” Tegen andere alleenstaande ouders die hiermee worstelen zegt ze: “Je bent niet alleen.”
Een kinderwens hebben is een verlangen dat diep van binnen kan branden. Maar wat als jouw wens zó groot is, dat je een grens overschrijdt? Anna (28) deelt haar verhaal over een beslissing die haar leven voorgoed veranderde – en waar ze nog steeds mee worstelt.
Rekeningen na een avondje uit: de ene wil om en om betalen, de ander liever splitten. Hoe dan ook, het kan toch lastige situaties opleveren. Zo ook voor Felicia en haar vriend, die opdraaiden voor de rekening van hun vrienden.
Onverwacht een brief krijgen van Jeugdzorg, dat ze een melding hebben gekregen van mishandeling en bij je langs willen komen. De schrik van elke ouder. Het overkwam Chantal.